Kilala mo ba ang iyong sarili?

"I am the wisest man in the world because i know one thing. That i know nothing."
- Socrates

‘"The wisest man I ever knew taught me something I never forgot. And although I never forgot it, I never quite memorized it either. So what I’m left with is the memory of having learned something very wise that I can’t quite remember.’"
- George Carlin

PAUNAWA: KATULAD NG TINURAN NG GREAT PHILOSOPHER NA SI SOCRATES AT NG KOMEDYANTENG SI GEORGE CARLIN PATUNGKOL SA "WISEST MAN" ANG SUSUNOD NA IYONG MABABASA AY MAY KAGULUHAN.

Sino ka? Who are you? Who u? Magmula ating pagkabata, sa eskwelahan, sa kalsada hanggang ngayon at sa mga ligaw na text messages ay madalas itong itinatanong sa atin. Ano ba ang dagli nating isinasagot dito? Natural na agad nating isasagot ay ang mga ito:

• ang ating pangalan
• ang ating edad
• ang ating address
• ang ating trabaho o katungkulan (kung mayroon)

Sasabihin din natin ang araw ng ating kapanganakan, ang ating nasyonalidad, ang ating relihiyon, kung sino ang ating mga magulang at mga kapatid, may pagkakataon na babanggitin mo rin kung sino ang iyong mga kaibigan at ibibida ang ilang mga kakilala; kung sino ang mas popular o angat sa buhay o may mataas na katungkulan 'yun ang ating uunahin. May mga taong magbabanggit nang kanyang grupo o asosayong kanyang kinaaniban, eskwelahang pinasukan o pinapasukan. Sa mga propesyonal, hindi maaaring hindi sabihin ang mga nakamit at napagtagumpayan niya sa buhay, may magbabanggit na siya'y empleyado ng isang kompanya, kawani ng gobyerno, miyembro ng mga ahensiyang SSS, GSIS o may pinanghahawakang PRC ID.

Ngunit sapat na ba ito para maipakilala mo ng lubos ang iyong sarili?
Paano kung ang pangalang naibigay sa'yo ay iba sa pangalan mo ngayon?
Paano kung ang magulang mo ngayon ay iba sa kinagisnan mong mga magulang?
Paano kung iba ang mga kaibigan mo ngayon?
Paano kung hindi ka matagumpay sa iyong buhay at wala kang mga diploma, at mga ID na inisyu ng gobyerno?
Ibig bang sabihin nito na wala kang personalidad?
Ibig bang sabihin nito na wala kang pagkakakilanlan?
O ibig bang sabihin nito na nag-iba rin ang iyong pagkatao?

Ang atin bang pagkakakilanlan ay nakadepende sa ating napagtagumpayan o mga ID card na inisyu ng iyong kompanya o ng gobyerno? Nakadepende din ba ito sa mga taong kilala natin?
Marami sa atin ang nag-aakalang lubos na kilala na nila ang kanilang mga sarili pero ang katotohanan...walang sino man ang nakakakilala sa buo niyang pagkatao; gaya ng hindi natin pagkakakilala sa estranghero ay ganoon din sa ating mga magulang, kaibigan, kakilala at ang taong pinakamalapit sa'yo.
Ang ating gawi, asal, ugali at kapasidad ay maaaring magbago ano mang oras, ano mang okasyon nang hindi natin namamalayan.

Walang sino man ang makapagsasabi at makapaglalahad kung sino nga siyang talaga.
Kung kilala mo ang iyong sarili...
Alam mo ba kung ano ang tamang solusyon sa isang komplikadong sitwasyon?
Alam mo ba kung paano mapapanatili ang iyong kagalakan?
Alam mo na ba kung saan ka patutungo?
Alam mo ba kung paano maibsan ang pagkabagot at kalungkutan?
Alam mo ba talaga kung ano ang iyong tunay na kagustuhan?

Ang hindi natin pagkakakilala sa ating sarili ay gaya ng mga bagay na ating ninanais at nagugustuhan.
Akala natin na kilala natin ang ating sarili at pinagsusumikapan nating makuha ang ating kagustuhan pero sa sandaling nasa ating kamay na ito muli... magiging iba na ang ating kagustuhan.
Akala natin na kilala natin ang ating sarili at paplanuhin nating makapasyal at makapunta sa lugar na ating naibigan pero kung narating at napuntahan mo na ang lugar na ito iyo namang sasabihin"hindi pa ito ang aking hinahanap" o may ibang lugar ka pang nais na puntahan.
Akala natin na kilala natin ang ating sarili at tayo'y magsusumikap sa buhay at matiyagang aabutin ang pangarap at ambisyon at sa sandaling marating mo na ang naunang pangarap, may uusbong na bagong pangarap.

Datapwat isa lamang ang sigurado: alam natin kung ano ang mga bagay na ayaw natin.

Ayaw nating maging dukha kaya't tayo'y nagsisikap sa trabaho.
Ngunit hindi katumbas nito na tayo'y kagyat na yayaman.
Ayaw nating maging malungkot kaya't tayo'y may mga kaibigan.
Ngunit 'di ibig sabihin nito na magiging lubos ang iyong kagalakan.
Ayaw nating mabagot sa buhay kaya't ikaw'y naglilibang; nanonood ng isang pelikula, nakikinig ng musika.
Ngunit 'di ibig sabihin nito na tuluyang napawi at naglaho ang taglay na kabagotan.
Ayaw natin ng maingay kaya't minsan mas ninanais mong mag-isa.
Ngunit 'di ibig sabihin nito na kaya kang libangin ng katahimikan habangbuhay.
Ayaw nating madismaya, mabigo, at masaktan ang ating mga mahal sa buhay.
Pero kahit na anong pagpipilit ang ating gawin minsan sa kanilang buhay sila'y madidismaya, mabibigo at masasaktan at minsan isa pa tayo sa mga naging dahilan.
Masakit na katotohanan.

Sa totoo, hindi naman mahalaga kung ano ang naibigay sa'yong pangalan, hindi mahalaga ang mga letrang nakadugtong sa'yong mga pangalan, walang halaga kung saan ka man nakatira, walang halaga kung anuman ang iyong relihiyon, hindi importante ang iyong propesyon at katungkulan, hindi importante kung sino ang iyong kaanak o kaibigan, walang silbi kung Pilipino ka man o hindi, walang silbi kung matalino ka pero hindi mo ginamit sa matalinong paraan. Lahat ng iyan ay magiging bahagi lang ng kasaysayan at ang kasaysayan ay nakatakdang kalimutan sa paglipas ng taon at panahon.

Ngunit lahat ng ito'y maaring maging instrumento upang makilala ka ng mga tao hindi dahil sa taglay mong ngalan kundi dahil sa iyong pakikipagkapwa at mga mabuting bagay na iyong ginawa at hindi rin naman mahalaga kung makilala ka man o hindi sa mga ginawa mong ito ang mahalaga ay ang naidulot mong kagalakan sa mga taong nangangailangan at naghahanap nito. Kagalakang magmamarka at titimo sa bawat puso ng taong iyong nahaplusan.

Dahil hindi mahalaga kung sino ka ang mahalaga ay kung naging ano ka.
Hindi mahalaga kung gaano kadalas kang naging masaya ang mahalaga ay ang dalas ng ligayang iyong naihatid.
Hindi mahalaga kung saan ka nakatira ang mahalaga ay kung walang poot na nakatahan sa 'yong puso.
Hindi mahalaga kung ano ang iyong pangalan ang mahalaga ay binigyan mo ng dangal ang iyong sarili at pangalan.
Hindi mahalaga kung ano ang iyong trabaho ang mahalaga ay kung ginamit mo ito sa mabuti at hindi inabuso.
Hindi mahalaga kung ano ang relihiyon mo ang mahalaga ay kung paano mo nirespeto ang kapwa mo tao.
Hindi mo naman kailangang tuklasin at kilalaning maigi ang iyong sarili sapat nang nabuhay ka ng may payapang kaisipan at kalooban at kung may pagkakamali man bahagi ito ng ating buhay matutong aminin ito at humingi ng kapatawaran. Walang nagsabing ang tao ay perpekto pero 'wag sanang gamitin itong hustisya at abusuhin para sa muling pagkakasala. HINDI MO KAILANGANG MAGPAKADALUBHASA SA PAG-AARAL O MAGING MATALINO PARA MALAMAN AT MAUNAWAAN ITO.

Sa aking palagay, ang pinakamatalinong nilalang sa mundo ay ang taong may pag-amin na hindi niya lubos na kilala ang kanyang sariling pagkatao.

Ikaw, kilala mo ba ang iyong sarili?!?

Uninvited

December 25, 2011

Philippine Orthopedic Center, Q.C.
4:22 P.M.

When I wake up to welcome this holy morn
To observe the day when Lord Jesus was born
I know this day would be better than good
Waited so long for this day to come
Like a sun in the dawn
And the moon as she shines

Twenty-fifth of December
The destiny played with me
'Though the anger wasn't around
The glee of the day slowly burnt down
Feels like a puppet, slave by his master

It ain't the end of the world
But it's almost the end of the day
I invited patience to let in
To ease the negative that is staring

To calm the pessimism that is now smirking
The uninvited is here to collide
And temper mustn't subside

Damn the crazy thoughts on crazy mind
While thanking God on His Natal Day

While wishing this day wasn't Christmas

Ghost of yesterday

Disturbed.
Feels like I’ve been used
Deranged.
Alone, lost and confused

Feared.
Paranoid as it can be
Obsessed.
Once heard her sorry

Haunted.
By the ghost of yesterday
Slaved.
By every word she says

The word that has been abused
Is the word I always long to hear,
Numbed with the excuses
Blinded by the unknown fear.

Materyosong Pinoy

"Hunger for material things is a sign of weakness, a character flaw"
- Carlos Slim, the world's richest man having an estimated assets of US$74 billion.

Carlos Slim, bagamat siya ang pinakamayamang nilalang sa mundo siya naman ang pinakamagandang ehemplo pagdating sa pagdisiplina ng sarili na makontrol ang pagbili ng hindi gaanong importanteng bagay sa kanyang buhay at pamumuhay. Literal man na kaya niyang bilhin lahat ng bagay na materyal mas pinili niyang maging simple; mas simple pa sa kapitbahay o ka-opisina nating show-off. Ang kanyang opisina'y malaki pero hindi magarbo tama nang komportable siyang nagtatrabaho, wala siyang napakaraming bahay sa iba't-ibang mga bansa at ang kanyang tahanan ay may anim na silid lang, walang luho na mga super yacht, hindi maluho ang pamumuhay at ang kanyang wristwatch ay simpleng Swiss Watch lang na malamang ay mas mahal pa ang suot-suot na relo ng ilan nating kababayan. Ang masasabi lang na luho sa kanyang buhay ay ang pagkolekta ng mga artwork. At tinuran niya pa na: ang pagkagutom daw sa mga materyal na bagay ay isang kahinaan, batik sa isang pagkatao. Isang magandang eye-opener ang video na "The High Price of Materialism" sa Youtube tinatalakay dito ang epekto at sanhi ng materyalismo, komersyalismo at konsyumerismo na tila nangingibabaw sa panahong kasalukuyan.

Sa tuwing may blogger o writer na gumagawa ng paksa patungkol sa negatibong ugali, kaugalian o nakagawian ng isang tao o nasyon mas madalas na ang komentaryo at puna ay negatibo, hindi sa paksa kundi sa mismong sumulat nito. Mas tinutuligsa ang sumulat kaysa suriin at pag-aralan ang punto at merito ng pinapaksa. Mahirap at masakit kasi talagang harapin ang katotohanan. At sa pagtalakay ko sa sensitibong paksa na ito marami ang maani kong negatibong komento at ang may akda'y huhusgahan ng walang pakundangan ganun naman talaga hindi lahat ay kaya nating pagbigyan, ika nga.

Sa panahon ng kapaskuhan tradisyon na nating mga Pinoy ang mamili, mamili at mamili. Parang napakayaman ng ilan nating kababayan at tila 'di nauubusan ng pambili ng kung ano-ano. Bakit ba naman hindi eh laganap ang mga Sale at discounts sa mga shopping mall, mga 'di-umano'y zero percent/12 months installment na appliances o gadget, mga buy one take one at 50% off sa mga damit, mga warehouse sale ng branded na produkto o buy now pay later promo ng mga credit card company. Sadyang nakakaengganyo! At totoong marami-raming Pinoy ang naeengganyong bumili ng materyal na bagay na 'to at paalala mahirap daw ang mga Pilipino. Lahat na yata ng commercials sa telebisyon, sa radyo, sa billboards, sa pahayagan at kahit ads sa internet ay ginagayuma kang mamili ng ganoon, ng ganito tuluyan nang naglaho ang paghikayat sa mga tao na mag-ipon, mag-impok at magdeposito sa bangko para sa kinabukasan. Sa halip, ang mga bangkong ito ay ipinipilit at isinisiksik sa isip natin na gumastos at gamitin ang iyong credit cards. Bakit? Mas malaking 'di hamak ang interes na kanilang makukuha sa'yo kaysa nakapondo lang ang iyong pera sa kanilang bangko.

Ang pinoy pa naman ay napakadaling buyoin at mahina pagdating sa pagkontrol ng sarili sa ganitong klase ng temptasyon, sa abroad man o dito sa Pinas. Kung tutuusin, totoo namang nakakapanukso ang mga bagong gadget at teknolohiyang ito at may mga ibang handang itaya ang kani-kanilang mga sweldo para lang mapunan ang pagkagusto sa isang bagay na naibigan. Hindi pa natatanggap ang sweldo'y bawas na agad ang pinagtrabahuhan at marami-rami na ring Pinoy ang masasabi nating materyoso; mga taong nakadepende ang kaligayahan sa mga bagay na materyal. Pero bugso lang ito o takaw-tingin dahil kung sakaling mabili o makamit mo na ang gamit na ito sandali ka lang namang kakalma dahil kagyat na nabusog ang takam ng iyong isipan. Sa sandaling panahon, mananawa ka na rin sa nagustuhang gadget o gamit dahil may bagong labas na modelong gadget na mas maganda, mas high-tech, mas maraming apps, mas mataas ang video resolution, mas mabilis ang internet browsing, mas maraming feature, mas mataas na memory capacity, lahat na. Walang katapusang pag-a-upgrade na talaga namang susukatin ang iyong kontrol sa sarili. Kung sasabayan mo ang agos ng teknolohiya mahihirapan kang languyin ito lalo't kung hindi naman ganoon kadami ang pera mo at tiyak na hindi ka makakaipon. Magkano ba ang bagong iPhone 4 na balak mong ipalit sa hawak mo ngayong iPhone 3G na nakalock-in ng 36 months? Magkano ba ang mababawas sa 'yong buwanang sahod kung mag-a-upgrade ka g Sony Ericsson Xperia? Nakaporma ka nga hawak ang "precious" iPad o Galaxy Tab wala ka namang ipon at wala kang dudukutin sa oras ng kagipitan. Nakakapaglaway nga ang malupit na Led TV pero hindi pa naman ganoon kaluma ang LCD TV mo sa bahay.

Tila naglevel-up na rin ang ma kabagong materyosong Pinoy dahil hindi lang sila basta gadget conscious kundi brand conscious na rin; hindi basta-basta bumibili ng mga gadget o gamit na hindi gaano ng kilala o sikat ang brand. Madalas kong makitang naka-Sale o naka-promo ang celphone brand na Myphone at Cherry mobile sa Robinsons Place pero parang walang pumapansin dito, dinadaan-daanan lang ito ng mall goers at shoppers. Naisip ko tuloy kung ang naka-promo o discounted price na gadget na ito ay ang mga brand ba tulad ng Sony Ericsson, Nokia, Samsung o iPhone ganoon din kaya kalamig ang pagtanggap ng mga mamimili? Siyempre, hindi. Dahil mahina ang karismang hatid ng mga hindi gaanong popular na brand na ito. Ilan lang din ba ang nagkakagusto sa Cherry Superion Tablet o Joypad Tablet kaysa sa kakumpetensya nitong iPad o Samsung Tablets? Kahit na libo-libo ang diperensiya ng halaga mas mabili pa rin ang mamahaling brands na ito. Kunsabagay, mahilig naman talaga ang mga Pinoy sa sikat at popular 'di ba? Kaya nga nakaupo ngayon sa posisyon si Noynoy dahil sa katanyagan ng kanyang mga magulang. Alam nating lahat na mas may kakayahan si Dick Gordon na pamunuan ang Pilipinas pero kulelat siya sa botohan at mas marami pa ring boto ang sikat na si Erap Estrada. Bago ko makalimutan, pangalawang termino na ngayon ang wagas na si Senador Lito Lapid, na batikan at popular na action star ng 'Pinas. Kayo na ang magdagdag sa listahan at baka lumayo ako sa paksa.

Bakit ba nahiligan nating Pinoy ang maging materyoso hindi lang sa panahon ng kapaskuhan kundi sa buong taon? Iyon bang 'pag may pagkakataon ay ia-upgrade ang gamit o kasangkapan kesehodang maging sanhi ito ng sariling kagipitan o pressure sa taong hinihingan, Ang mga gamit/gadget/kasangkapan ay nilikha para maging alipin natin pero kabaligtaran ang nangyayari dahil ang tao ang inaalipin nito; na kailangan mong bunuin at buoin ang labingdalawa o dalawampu't apat na buwan para lubos mo itong mabayaran. Ang pangunahing rason kung bakit napakalalaki ng mall sa Pilipinas ay sa dahilang ang mga Pinoy ay likas na magastos katunayan tatlo sa pinakamalalaking mall sa buong mundo ay nasa Pilipinas, repleksyon ito na ang Pinoy ay mahilig mamili o mag-shopping sa kabila ng pagiging third world country natin. Ano-ano ba ang dahilan bakit ginagawa na nating bisyo ang pamamakyaw ng mga gadget/kagamitang ito? Heto ang aking obserbasyon; mga negatibong kadahilanan:

1. "kawawa naman ako" mentality ~ Isang negatibong likhang isip ng mga Pinoy! Na sa isip niya'y kaawa-awa siya dahil luma ang kanyang gamit. Kailan ka pa naging kawawa kung luma ang gamit mo? Sino ba ang may sabi nito? Marami ang nahihiya kung ang celphone/gamit mo ay luma o outdated. Sa panahon kasi ngayon marami ang nanghuhusga base sa iyong mga posesyon at kahit hindi naman direktang pinipintasan ang gamit mo pero iyon ang inilalagay mo sa isip mo. Imbes na ikaw ay hangaan sa bago mong gamit ikaw ay naging katawa-tawa sa paningin ng iba dahil pinipilit mong maging moderno pero ang totoo hirap na hirap ka naman.

2. Pamporma ~ napaka-obvious naman na isa ito sa mga dahilan; malakas at kahanga-hanga nga naman ang dating mo sa iyong mga barkada, kaibigan, kaanak, classmate o kaeskwela kung moderno ang gadget mo. Ang pangpormang dahilan na ito ay lumilikha na inggit sa isang kapwa ring materyosong tao at kalaunan ay nais niya ring magkaroon ng katulad o mas higit na produkto.

3. Katiwasayan ng isip ~ pansamantala lamang ito dahil sandaling napunan lamang ang paghanga mo sa isang produkto; ilang buwan lang ang lilipas ay may bago nang lalabas na produkto at mag-iiba na naman ang gusto mo samantalang hindi mo pa natatapos hulugan ang nauna mong binili at sasambitin mo: "ito na talaga ang gusto ko, kuntento na ko 'pag meron na'ko nito" o kaya naman "dapat hindi muna ko bumili".

4. Yabang ~ bukod pa ito sa pampormang dahilan. Pero hindi naman ibig sabihin nito na kung may moderno kang gadget/gamit ay mayabang ka na dapat na ikonsidera na marami ang bumibili ng gadgets dahil sadyang kailangan nila ito sa hanapbuhay, kailangang i-upgrade na ang lumang gamit at para sa kombinyenteng dahilan. Subalit kung ang sweldo mo sa nasa minimum wage lang pero ang gadget/gamit/celphone mo ay higit sa bente mil at ito'y binili mo ng walang panghihinayang, anoang tawag mo dito? Tapos, nagagalit ka 'pag hiningan ka ng pambayad ng kuryente o pamalengke. Kadalasang ito ang pangunahing dahilan kaya hindi nakakaipon dahil mas inuuna pa ang kaluhoan kaysa pangangailangan. Isa ring kayabangang dahilan ang manghingi na umaabot na sa puntong pamimilit na bigyan siya ng karangyaang gadget na naibigan sa isang kaanak sa abroad at may halong pagbabanta o pangba-blackmail pa kung sakaling hindi siya mapagbigyan. Hindi na naisip ang hirap nang kalagayan ng trabaho sa ibang bansa dahil sarili at luho lang niya ang mahalaga.

5. To feel secure ~ Kung ang circle of friends o mga kasama mo opisina ay parating nagpapalit ng gadget na parang 'di mauubusan ng pera tila hindi ka magiging komportable kung ang hawak mong gadget ay higit na sa isang taon. Parang may kung anong pwersang nagtutulak at bumubulong sa'yo na dapat ay magpalit at mag-upgrade ka na rin ng gadget. Kung ito ang dahilan mo sa para maging "secure" ka mag-isip isip ka.

6. Status symbol ~ Dahil gusto mong makilala sa paraang sumisimbolo ng isang karangyaan hindi na isyu sa'yo kung pwede pa o hindi na pwede ang gadget mo basta dapat ay kung ano ang malupit na gadget na nasa merkado ay mayroon ka. Para kang isang modelong rumarampa na idini-display, winagayway at binabalandra ang bawat latest gadget na lumalabas.

7. Bahala na attitide ~ para mapunan ang iba pang personal na dahilan kadalasang pumapasok ang bahala na attitude. Alam ng problema ang susuungin pero sugod pa rin dahil sa tila lason na ang pag-iisip ng komersyalismo at konsyumerismo. Hindi naman masama ang magkaroon ng moderno at mamahaling gadget o gamit lalo't kung ito'y pangangailangan higit sa bugso lang ng kaisipan. Lalo't kung ito'y kaya mo kaysa iyong kinakaya lang. Hindi na kailangan pang ipaliwanag pa nang mahaba dahil alam natin na mas mahalaga ang mag-impok at mag-ipon para sa kinabukasan kaysa maglustay at gumastos para lang mapunan ang kagustuhan.

Ang mga gadget, celphone o kasangkapan ay mga kagamitan dapat tayo ang gumagamit sa kanila, tayo ang amo at sila ang alipin, tayo ang siniserbisyohan nito pero kung iyon ang dahilan para mabaon ka sa utang sino ngayon ang nagsisilbing alipin? Ang posesyon ng materyal na bagay ay kailanman hindi dapat gawing batayan ng isang pagkatao at kung ito ang pamantayan mo sa buhay, napakababaw nito.

Hindi lahat ng mga mamahaling gamit ay mayayaman ang bumibili at hindi lahat ng mga mayayaman ay mga mahal ang kagamitan madalas kung sino pa ang pangkaraniwang mamamayan na hindi kalakihan ang kinikita o kahit na simpleng estudyante lang ay may high-tech at modelo ang hawak na gadget at ang mga taong may talagang kakayahang bumili nito ay hindi naman ganoon kamahal ang mga gamit. Siguro ang dahilan nito'y: mas pinapahalagahan ng mga propesyonal ang bawat halagang lumalabas sa kanilang bulsa at mas alam nila ang importansya ng pera sa panahong ito. Kunsabagay, aanhin mo nga naman ang mga high-tech na iPhone, Xperia o N9 kung pang-text lang o music player ang gamit nito sa'yo, aanhin mo nga naman ang iPad o Galaxy Tab kung maglalaro ka lang ng Angry Birds o mag-a-upload ka lang ng pictures sa Facebook, aanhin mo nga naman ang DLSR cameras kung puro kalokohan lang naman ang pini-picturean mo, higit sa lahat aanhin mo nga naman ang iMac o Vaio kung Facebook, Youtube lang naman ang gamit nito sa'yo.

Ang ano mang kasiyahang nadama na nanggaling sa labas tulad ng materyal na bagay ay asahan mong ito'y panadalian lang at laging may hangganan. Ang tunay na kagalakan ay galing sa kalooban; sa puso. Hindi ito matutumbasan ng magarang kasangkapan, hindi matatawaran ng salapi, hindi mapapalitan ng mamahaling kasuotan. Kaibigan, pamilya, mga mahal sa buhay at kapanatagan sa isipan ang tunay na pinagmumulan ng kaligayahan.

Ang magandang mensaheng hatid ng isang text message, ang masasaya at mahahalagang alaala nakapaloob sa isang larawan na hindi nakikita ng ating mata, ang malambing na boses na tawag sa telepono, ang nakakatanggal-pagod na video call galing sa abroad at mga puno ng pagmamahal na mensahe ng isang email galing sa mga mahal sa buhay ang tunay na nagdudulot ng kaligayahan sa ating puso at isipan at makakamit mo rin ito kahit hindi gaanong mahal ang iyong camera, celphone o laptop. Matutong magpasalamat sa halip na magnasa nang kung ano-anong materyal bagay.

Matatapos na ang Pasko at Bagong Taon, naibigay na rin ang 13th month pay at bonus; ilang buwan na lang at Abril na ibig sabihin enroll-an na naman ng mga bata napaghandaan mo ba ito? May naitabi ka bang pera sa panahon ng kapaskuhan na ikaw ay nagpapasasa? Malamang wala, 'di bale bago naman ang gadget mo. Bale ka muna sa opisina o kaya sa BFF mo 'di ka ba nahiya mas maganda pa ang gadget mo sa uutangan mo? O di kaya mag-loan ka sa SSS O Pag-ibig o kaya sa bangko o ibenta mo na lang kaya 'yang gadget mo? Ubos-biyaya ka kasi.

My plea, plead and pledge for changes

I did not support P-Noy when he runs for presidency
But it doesn't mean I will not support him on his advocacy against corruption
I did not campaign for him either on our last election
But It doesn't mean I am against him on his campaign on better changes.

To show that I am ready for a better change for a better Philippines
I plea for every Filipino to cooperate 'though I know it's a near impossible task.
I plead each and everyone to be vigilant and criticize constructively, while
I pledge to support our government on my own little way.

I pledge to remove my "wangwang" on my vehicle (i already did).
I pledge to remove my "unwanted" stickers on my vehicle (i already did).
I pledge not to beat any red light just to take advantage on the streets (i always did).
I pledge not to drive a car that is covered by number coding (i always did).
I pledge not to throw any trash outside of my vehicle.

As we always hear and say: "The change should start within us".
Damn to those who refuse to change. Stubborn.
Damn to those who never want changes. Hopeless.
Damn to those don't want changes. Stupid.

Let us unite for better changes, better Philippines.
Even if others are not.
Even if others will not.
Even if others can not.

Body Parts Idiom

Nauuso yata ang sequel sa mga blog siguro'y dahil mahilig tayo sa mga dugtungan at nasu-surpresa pa rin tayo sa kung anong pwede pang idagdag na ideya at istorya sa nauna nang paksa. Sa totoo, nakaka-challenge ito dahil hindi madali ang magsulat ng paksang nauna mo ng tinalakay. Pero naniniwala pa rin ako na hindi kayang tawaran ang isip ng tao malawak ito at tila walang katapusan ang pwedeng malaman at matutunan.
Inisipan ko ng kadugtong ang nauna kong blog entry na: "Animal Idiom" o mas kilala sa: "Pinoy (slang) Dictionary - mga hayop" sa Definitely Filipino blog pero nauwi ako sa sawikain o idyomang gamit ang bahagi ng katawan ng tao hindi man ito sequel ng naunang artikulo may pagkakahawig naman ito sa nasabing entry.
"Ang Tagalog ay mayaman sa mga sawikain. Ang sawikain ay mga salita o pagpapahayag na karaniwang ginagamit sa araw-araw. Ang mga pagpapahayag na mga ito ay nagbibigay, ng hindi tiyakang kahulugan ng bawat salita kundi ng ibang kahulugan." (Source: C.S. Canonigo's MGA BUGTONG, SALAWIKAIN, SAWIKAIN at mga PILING TULA - Book 1)
Ang bahagi ng katawan ng tao bukod sa pangunahin niyang gamit ay may iba pang pinag-gagamitan. Ang mga sumusunod ay mga sawikaing Pilipino na ginagamitan ng bahagi ng katawan ng tao; madalas natin itong ginagamit upang maging matalinghaga at mas mabulaklak ang bibitiwan nating salita.


Balat ~ 1. balat-kalabaw; 'di agad tinatablan ng hiya, manhid 2.balat-sibuyas; sensitibo, maramdamin
Halimbawa ng pangungusap: 1. Kahit marami ang tumutuligsa at bumabatikos tila balat-kalabaw pa rin ang ating mga pulitiko sa kung anong panawagan ng pagbabago para sa progresibong Pilipinas. 2. Maraming Pinoy ang nakahiligang pintasan ang anumang bagay pero kung siya naman ang pupulaan ay balat-sibuyas naman at kay daling mapikon.

Balikat ~ 1. pasan sa balikat; karga, buhat 2. kibit-balikat; nagbibingi-bingihan, walang pakialam
Halimbawa ng pangungusap: 1. Nakapagtataka na marami ang gustong maging pangulo ng Pilipinas gayong sa dami ng suliranin sa Pilipinas ay tila pasan mo sa balikat ang buong daigdig. 2. Nakakalungkot na sa dami at tibay ng mga ebidensiyang nakahain upang i-impeach ang dating Pangulo kibit-balikat naman na ibinasura ang complaint ng ating Kongreso.

Bayag ~ ang maselang bahagi ng katawan ng tao na ito ay inihahalintulad natin sa katapangan ng isang tao.
Halimbawa ng pangungusap: Kung sino pa ang taong may maraming ginawang paglabag na batas siya pa ang walang bayag na harapin ang katarungan.

Bituka ~ 1. halang ang bituka; masama ang ugali, walanghiya, salbahe 2. likaw ng bituka; pareho ng uri at ugali 3. mahapdi ang bituka: nagugutom
Halimbawa ng pangungusap: 1. Dapat na ang lahat ay mag-ingat dahil marami ngayon ang halang ang bituka mayroon nito sa kalsada, marami ang nasa kulungan at ang iba'y nasa Batasan. 2. Kung may mabuti kang layunin sa buhay at nais mong tumulong sa kapwa iwasan mo ang maging pulitiko dahil 'di magtatagal at malamang na ang likaw ng bituka mo'y magiging pareho sa kanila. 3. Mahapdi na ang bituka ng maraming Pilipino pero tamad pa rin maghanap ng kahit na anong trabaho.

Bibig- 1. bukambibig: laging sinasambit 2.tulak ng bibig: hanggang salita lamang, 'di totoo 3. dalawa ang bibig: madaldal
Halimbawa ng pangungusap: 1 & 2 Bukambibig na ng ating mga lider ang pagtulong sa mahihirap at pagpapaunlad sa bayang Pilipinas pero lahat ng ito'y tulak lang ng kanilang mga bibig. 3. Ang pagiging dalawa ang bibig ang madalas pagmulan ng kapahamakan ng kanya mismong sarili at ng kanyang pinaglilingkuran.

Buto ~ 1. maitim ang buto: masamang pag-uugali 2. nagbabanat ng buto: masipag na naghahanap-buhay
Halimbawa ng pangungusap: 1. Napakagaling magtago ng pagkatao ng dati naming pangulo dahil lingid sa kaalaman natin ay maitim ang kanyang buto. 2. Sa kabila ng kahirapan ay hindi pa rin nawawalan ng pag-asa ang mga Pinoy dahil parang wala itong kapaguran na nagbabanat ng buto.

Buto't-balat: payat na payat
Halimbawa ng pangungusap: Kasalanan pa ba ng gobyerno kung ang kalagayan ng isang Pilipino'y buto't balat gayong wala naman siyang pagsisikap o pagtitiyaga na maghagilap ng matinong trabaho?
Kamay ~ 1. malikot ang kamay: pasimpleng kumukupit 2. mabilis ang kamay: mandurukot 3. mabigat ang kamay: tamad kumilos o magtrabaho 4. magaan ang kamay: madaling manakit
Halimbawa ng pangungusap: 1. Maramng pulitiko ang nag-umpisang malinis ang hangarin pero kalauna'y nagiging malikot din ang kamay at bumibigay sa temptasyon. 2. Huwag tatanga-tanga at dapat na ikaw'y ay mag-ingat dahil ang taong mabilis ang kamay ay magaling magkunwari. 3. Ang taong may mabigat ang kamay ay walang karapatang magreklamo sa gobyerno. 4. Animo'y 'di makabasag pinggan ang dati naming gobernador pero batid na ng kanyang kababayan na magaan ang kanyang kamay sa kanyang tauhan.

Katawan ~ matigas ang katawan: tamad
Halimbawa ng pangungusap: Walang grasyang darating sa mga taong matigas ang katawan at 'di rin sila dapat kaawaan.

Kilay ~ nagsusunog ng kulay: nagsisipag mag-aral
Halimbawa ng pangungusap: Huwag mong iasa sa swerte ang iyong pangarap at kapalaran dapat ay samahan mo ng pagsisikap at kung ikaw ay mag-aaral dapat lang na nagsusunog ka ng kilay.
Dibdib ~ 1. pag-iisang dibdib: kasal 2. daga sa dibdib: takot
Halimbawa ng pangungusap: 1. Dahil sa pagnanais na makaahon sa kahirapan maraming kadalagahang Pilipina ang lakas-loob na nakikipag-isang dibdib sa mga dayuhan kahit sa internet lang nila ito nakilala. 2. Ang mapanganib na gawaing ito'y kailangang gawin ng mga Pinay nang walang daga sa dibdib.

Dila ~ 1. makati ang dila: mapunahin 2. matamis ang dila: mahusay mangusap at mang-uto 3. magdilang anghel: magkatotoo ang sinabi
Halimbawa ng pangungusap: 1. Pansin mo ba ang pagiging makati ng dila ng mga Pinoy? Malakas mang-asar at mamuna pero mas madungis naman sa taong kanilang pinuna. 2. Ang mg Pinoy ay sadya yatang walang kadala-dala kahit walang kakayahang mamuno ay ating inihahalal at ang puhunan lamang ay pagiging matamis ang dila. 3. Napakasarap pakinggan ang mga pangako ng ating mga pulitiko ngunit hanggang panaginip na lang yata na sila'y magdilang anghel.

Dugo ~ 1. kumukulo ang dugo: naiinis, nasusuklam 2. magaan ang dugo: madaling mapakisamahan 3. maitim ang dugo: salbahe.
Halimbawa ng pangungusap: 1. Marami ang kumukulo ang dugo kay Glorya kahit na mas marami ang mas masahol sa kanya ang iba nga ay nasa posisyon pa. 2. Kahit sa ibang panig ng mundo, ang mga dayuhan ay magaan ang dugo sa mga Pilipino dahil sa husay ng lahi nating makisama pero pagdating naman sa Pinas ay tila nag-iiba. 3. Kung ang krimen ay nagawa dahil sa kahirapan ng buhay, masasabi ba nating maitim ang kanilang dugo?

Isip ~ 1. makitid ang isip: mahinang umunawa 2. malawak ang isip: madaling umunaw
Halimbawa ng pangungusap: 1. Ang simpleng panuntunan na bawal tumawid at bawal magtapon ng basura ay hindi sinusunod ng maraming Pinoy, makitid nga ba ang isip natin? 2. Dapat na malawak ang ating isip sa pag-unawa sa mga taong nais na tayo'y siraan at ibagsak.

Laway ~ panis na laway: hindi makapagsalita
Halimbawa ng pangungusap: Napapanisan na ng laway ang isa naming senador na dating action star dahil hirap makipagdebate sa mga batikang kasama niya sa senado.

Leeg ~ matigas ang leeg: mapangmataas o di namamansin
Halimbawa ng pangungusap: Ang aming balik-bayan na kapitbahay na galing Amerika ay may lubos na malaking pagbabago bukod sa may accent na siya magsalita ay tila matigas na din ang kanyang leeg.

Mata ~ 1. matalas ang mata: mapagmatyag 2. tatlo ang mata: mapaghanap ng mali 3. namuti ang mata: matagal nang naghihintay
Halimbawa ng pangungusap: 1. Kahit matalas ang mata ng taumbayan sa pagmatyag sa napakagulong eleksyon wala rin itong silbi dahil nagtatakipan ang magkakasabawat sa pandaraya. 2. Para maging epektibo kang stand-up comedian kailangang tatlo ang mata sa paghanap ng kapintasan. 3. Tuluyan nang namuti ang mata ng mga Pilipino sa kakahintay ng mga lider na magbibigay ng progresibong programa para sa Pilipinas.

Mukha ~ 1. makapal ang mukha: hindi tinatablang ng hiya 2. madilim ang mukha: problemado 3. dalawa ang mukha: kabilanin, balimbing
Halimbawa ng pangungusap: 1. Kailangan mo ng kapal ng mukha upang pasukin ang mundo ng pulitika dahil kung wala ka nito wala kang pag-asang manalo. 2. Sa kabila ng kadiliman ng mukha ng mga Pilipino ay may maaaninag ka pa ring ngiti sa kanilang labi. 3. Hindi lang naman pulitko ang may dalawang mukha pati ang kapit-bahay mong tambay ay mayroon nito at madalas kang siraan 'pag ikaw'y nakatalikod.

Noo ~ mataas ang noo: mapagmalaki
Halimbawa ng pangungusap: Maraming mga Pilipino ang biglang tumaas ang noo ng makaranas ng kaginhawaan sa buhay, hindi na malapitan at animo'y nandidiri sa kapwa niya Pilipino.

Paa ~ 1. makati ang paa: mahilig sa gala o lakad 2. pantay ang paa: patay na
Halimbawa ng pangungusap: 1. Tuwing kapaskuhan maraming kababayan nating makakati ang paa ang tutungo sa mga mall upang mamili ng walang pakundangan pero kapagdaka'y mamomroblema sa pagdating ng bayaran. 2. Nakakalungkot na katotohanan na ang kapayapaan at pagkakapantay na ating inaasam ay makakamit lang natin 'pag nagpantay na ang ating mga paa.

Palad ~ 1. makapal ang palad: masipag 2. sawing-paladl: bigo 3. bukas-palad: pagtanggap na bukal sa loob
Halimbawa ng pangungusap: 1&2. Sa dami ng bilang ng mga anak at kakulangan sa edukasyon, kahit na anong kapal ng palad at kahit may dagdag ng pagsisikap kadalasan nauuwi sa resultang swing-palad. 3. Ang kaugaliang filipino hospitality o bukas-palad sa mga bisita dayuhan man ito o hindi, ay unti-unti nang nawawala dahil sa kahirapan ng buhay.

Sikmura ~ mahapdi ang sikmura: nagugutom
Halimbawa ng pangungusap: Milyon ang bilang ng taong mahapdi ang sikmura pero tila balewala lang ito sa maraming ganid ng lipunan dahil mas inuuna nila ang kanilang bulsa kaysa tunay na paglilingkod sa bayan.

Tainga ~ 1. taingang kawali: nagbibingi-bingihan 2. matalas ang tainga: matalas ang pandinig o madalig makarinig
Halimbawa ng pangungusap: Hindi na nakapagtataka na karamihan sa nakapwesto sa gobyerno man ito o hindi ay taingang-kawali lamang sa karaingan ng maliliit na tao sa lipunan. 2. Napakasensitibo at matalas ang tainga ng marami nating kababayan na sobra ang reaksyon sa pintas ng dayuhan sa tunay na kalagayan ng Pilipinas pero wala namang ginagawang solusyon para ito'y maresolba.

Talampakan ~ makating talampakan: mahilig gumala
Halimbawa ng pangungusap: May mga taong mahilig sundin ang kati ng talampakan kaysa ipunin na lang ang pera para sa kinabukasan at sa sandali nang pangangailangan.

Tuhod ~ 1. matibay ang tuhod: malakas 2. mahinang tuhod: mahinang pangangatawan; lampa
Halimbawa ng pangungusap: 1. Likas sa atin ang pagpipilit na maging matibay ang tuhod kaya nga labing-isang milyong Pinoy ang kumakayod sa ibang mga bansa para sa ikabubuhay ng pamilya kahit na ang iba'y uugod-ugod na. 2. Kahit lakasan mo pa ang loob mo kung mahina naman ang tuhod mo sa pisikal na gawain malamang na magresulta ito sa wala.

Ulo ~ 1. matalas ang ulo: matalino 2. may hangin ang ulo: mayabang 3. malamig ang ulo: kalmado 4: mainit ang ulo: pangit ang disposisyon 5. lumaki ang ulo: yumabang 6. matigas ang ulo: ayaw makinig sa utos, pangaral o batas 5. basag-ulo: away o gulo 6. may ipot sa ulo: pinagtaksilan 7. sira ang ulo: maraming alam na kalokohan.
Halimbawa ng pangungusap: 1, 2& 5. Hindi maikakaila na maraming matatalas ang ulo pero tila lumalaki ito sa kalaunan at kasunod nito'y ang pagkakaroon ng hangin sa ulo at marami sa kanila ang nasa Kongreso. 3, 4 &7. Upang hindi mahingan ng tulong nag-astang mainit ang ulo ang punong-baranggay namin pero kung malamig naman ang ulo nito para itong sira-ulo na maraming alam na kagaguhan kaysa kabutihan. 6. Ang Pilipinas ay tila may ipot sa ulo dahil marami ang nagtataksil sa bayan halip na naglilingkod ng taos at kabutihan.
Utak ~ 1. matalas ang utak: matalino 2. utak-biya: mahina ang ulo, bobo.
Halimbawa ng pangungusap: Tama bang sabihin na kaya marami ang nakaupo sa posisyon ng gobyerno na matalas ang utak dahil hinahalal sila ng mga botanteng utak-biya? O dahil ito sa pagsira ng tiwala at paglinlang ng mga taong-gobyerno kung sakaling sila'y makaupo na?

Pi7ong Bilyon

Hindi na nakapagtataka na ang populasyon ng tao ngayon ay umabot na ng pitong bilyon medyo napaaga nga lang ito sa pagtantiya ng mga ekspertong nag-aaral tungkol sa pagdami ng tao. Hindi ba napaka-ironic na kung ano pang bansa ang medyo maunlad ay ‘yun pa ang mabagal ang paglago ng populasyon at kung ano pang bansa ang kabilang sa listahan ng mahihirap na bansa ay ‘yun pa ang mabilis ang paglago ng populasyon. At kung sino pang pamilya ang may lubos na kakayanan na mag-anak at magpa-aral ng marami ay ‘yun pa ang iilan lang ang anak at ang magulang na walang matino o permanenteng hanapbuhay ‘yun naman ang sandamakmak ang anak!

Tulad sa Pilipinas, third world country tayong maituturing pero may populasyon tayong humigit-kumulang sa 93 milyon katunayan pang-labing dalawa nga tayo sa talaan ng overpopulated na bansa sa mundo. Hindi pa kasali diyan ang labing-isang milyong Pilipinong nagtatrabaho sa iba’t-ibang bahagi ng mundo. Mabuti sana kung ang milyong bilang na ito ay produktibo, kapaki-pakinabang at nakakatulong sa pag-unlad ng bansa pero sa palagay ko'y hindi dahil marami sa bilang na ito ang hikahos at salat sa buhay, sa madaling salita: tambay. Sa napakalaking bilang na ito ng mga Pinoy ay tila lalong lumiliit ang oportunidad ng pag-unlad sa dahilang marami rin ang naghahagilap ng pagkakakitaan; ng trabaho. Lalo’t hindi naman patuloy na dumadami ang investor at negosyanteng nais na mamumuhunan sa ating bansa. Subalit hindi lang sa bansa natin nangyayari ito maging sa ibang bansa ay may ganito ring suliranin; ang mga mamamayang mayayaman ay lalong yumayaman at ang mahihirap o pangkaraniwang tao ay ‘di gaanong umaasenso o kaunti ang bilang ng umaasenso.

Pitong bilyon.
Ang dami na natin. Pansin mo ba ang unti-unting pagbaba produksyon ng pagkain ng tao? Pansin mo ba ang pagkalugas ng mga puno sa gubat na pinagkukunan natin ng maraming mga bagay na ginagamit natin sa araw-araw tulad ng kahoy, papel, gomat at iba pa? Pansin mo ba ang pagwawalanghiya sa ating mga bundok na pinagkukunan natin ng bakal, ginto, tanso at iba pang yamang mineral? Pansin mo ba ang unti-unting pagtaas ng presyo ng lahat ng bilihin? Dahil ito sa patuloy na pagtaas ng demand ng pagkain ngunit lumiliit naman ang supply para dito. Naisip mo ba kung ilang toneladang basura ang napo-produce natin sa bawat araw na lumilipas at saan ba natin ito itinatambak? Ang tao’y napakabilis at napakahusay kumonsumo ng ng likas na yaman pero tila wala naman tayong sapat na kakayahang palaguin at pagyamanin ito. Kung ikaw ay magagawi sa liblib na bahagi ng iba’t-ibang lalawigan nakakatawag-pansin ang ganda at kariktan ng dagat, ilog o bundok at kung sakaling ito’y pamugaran, pakialaman o i-explore ng tao asahan mo ito’y masasalaula. Kung saan maraming tao asahan mo ang marumi at sira ang paligid, ganoon lang iyon.

Pitong Bilyon.
Pitong bilyon tayong mag-aagawan sa oportunidad, maghahanapbuhay para sa pagkain, para sa tirahan. Pitong bilyon tayong tayong didisiplinahin at babantayan ang isa’t-isa. Pitong bilyon ang magpapakiramdaman kung sino ang mas responsable sa pag-aalaga sa karapatang pangtao at pangkalikasan. Kung ngayon pa lang ay nakararanas na tayo ng matinding pagbagal ng trapiko, matinding polusyon, pangamba ng krimen, kakulangan ng oportunidad sa hanapbuhay ano pa kaya ang mangyayari sa susunod na dekada sa patuloy na pagdami ng tao?

Nakakabahala na rin ang tila pagbabalewala ng mga tao sa patuloy na paglala ng pagiging abnormal ng panahon. Kahit anong panawagan at kampanya para sa malinis na kapaligiran, sa pag-preserba sa yamang-dagat at sa pagsawata sa pag-abuso ng kagubatan parang walang pakialam ang mga kinauukulan. Patuloy lang tayo sa pagtapon ng basura sa kung saan-saan, kabi-kabila ang pagmimina, pangangaso sa gubat, pananalbahe sa karagatan, walang humpay na pagbuga ng mala-dambuhalang mga usok galling sa pabrika at iba’t-ibang uri ng sasakyan at lahat ng ito’y sa kawalan natin ng disiplina at siyempre kapalit ng pera. Kung ang tao’y marunong marunong maghiganti ganoon din ang kalikasan, sino bang mag-aakala na ang mga bansang dating hindi nakakaranas ng baha ngayo’y may pagbaha? Malakas na buhos ng ulan sa panahong tag-init o matinding tagtuyot sa malaking bahagi ng mundo. Ang mga bagyo’y palakas ng palakas na animo’y lulunurin ka sa dami ng bumubuhos na tubig, ang taglay na hangin nito ay patindi ng patindi na hindi malayong pati ang mismong tahanan natin ay liparin nito. Dahil dito nalilimas ang mga pananim na dapat sana’y ating kakanin resulta: kaawa-awa ang mga taong walang kinalaman sa kawalanghiyaan ng ilang taong ganid at nagsasamantala sa kapaligiran. Kawawa ang mga hayop sa gubat na wala nang masilungan, sayang ang mga ari-arian na kung ilang taong pinag-ipunan sa isang iglap ay aanurin. Ano ba ang ginagawa ng tao para manumbalik ang ganda at yaman ng kapaligiran? Wala. Wala na tayong magagawa dahil mas marami ang gustong magkamal at makinabang kaysa mangalaga.

Pitong bilyon.
Ilang porsyento ba rito ang wala nang takot sa batas? Ilang porsyento ba rito ang halang ang bituka at tila walang kaluluwa? Ilang porsyento ba rito ang nagpapahalaga sa terorismo o tinatangkilik ang kaguluhan kaysa kapayapaan? Ilang porsyento ba rito ang may pagpapahalaga sa pera kaysa buhay? Ilang porsyento ba rito ang binibigyang importansya ang kapangyarihan kaysa dignidad at karangalan?
Mahirap uriin at bilangin pero sapat ba ang batas na umiiral para lahat ng masasamang uri ay malipol? Sa darating na panahon madadagdagan ba ito o mababawasan? Paano mo ba mapo-protektahan ang iyong pamilya laban sa masamang uri ng lipunan? Kung ang ating mga alagad nga ng batas ay nasasangkot na rin sa kriminal na aktibidades. Sana'y 'di dumating ang punto na patuloy na dumami ang masasamang elemento ng lipunan kaysa mabuti dahil baka sa dami ng bilang ng tao ay hindi na tayo makontrol ng otoridad.

Ang realidad ayon sa pag-aaral darating ang panahon na kukulangin umano tayo ng supply ng pagkain. Ilang dekada na lang at tiyak na may kakulangan na rin sa langis at gasolina. Magiging limitado ang pagdami ng isda sa dagat dahil sa labis na panghuhuli nito at ito'y mangyayari daw sa taong 2050's o 2060's. At patuloy na ring nababawasan ang dami ng ating bukirin dahil ang mga nagsasaka nito'y napipilitang ibenta ang kanilang lupain sa developer ng mga subdivision o sa higanteng mall na pumapatay sa mga maliliit na negosyante. Ang mga karne ng hayop na ating kinakain tulad ng baboy, baka at manok ay baka 'di sumapat dahil sa dami ng tao, mapipilitan ang exporting countries na itigil ang pagbebenta ng kanilang agrikulturang produkto kabilang na dito ang bigas, trigo at mga gulay dahil mas kailangan ito ng kanilang mamamayan. Ang tanong: kaya ba nating isustini ang pangangailangan sa pagkain ng bawat isa sa atin? Nakakatakot na baka dumating ang panahong ultimo karne ng pusang kalye ay handa na sa hapag-kainan ng ilan nating kababayan dahil marami ang walang kakayahang makabili ng matinong pagkain dahil sa labis na kamahalan ng presyo nito.

Masasabi kong mapalad pa rin tayo sa panahong ito dahil kahit medyo mahal ang halaga may mabibili pa rin tayong mabitaminang prutas, maprotinang karne, masustansiyang lamang-dagat at isda, pampalakas na gulay at pampalusog na bigas sa tindahan, palengke at supermarket kahit na pitong bilyong katao na tayo.
Pahabol: Pakiusap, pwede bang 'wag mong itapon ang basura o kalat mo sa kung saan-saan? Baka sakali sa ganitong paraan ma-extend natin nang kahit na kaunti ang preserbasyon ng ating lupang tinatapakan at mundong ginagalawan.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

“This is my entry to The Gasoline Dude’s Blogversary Writing Contest. I want to win the 1TB Portable Hard Drive!")