Mitolohiya II - Ang Alamat ng Huling Dragon

Sa malawak na kabundukan ng Astera ay naninirahan ang mga dragon.

'Di tulad ng ibang uri ng hayop, kung ikukumpara ang mga dragon ay kakaunti lamang ang kanilang populasyon.

Kasamang naninirahan ng kanilang napakalimitadong bilang sa kagubatan ng Astera, ay ang maraming klase ng hayop, kabilang na ang iilang uri ng dinosaur na herbivores tulad nila.

Malaki ang dinosaur kaya't hindi kataka-takang sila'y kinatatakutan ng mga maliit na hayop kahit ang katotohanan ay hindi naman sila basta-basta pumapaslang, maliban na lamang kung sila'y nasa bingit ng panganib. Ngunit maliban sa kanila, ang higit na totoong nakakatakot ay ang mga dragon. Dahil sila'y higit na malaki, higit na matapang, higit na mabangis at higit na mas mapanganib.

Mapupula at nakalisik ang mga mata ng dragon na kumikislap sa dilim.

May mahaba at matulis silang buntot na halos singhaba na ng kanilang katawan.

Singtalim ng espada ang matitigas nilang mga kuko.

Matatalas ang tila sibat nilang mga ngipin at pangil.

Makakapal na animo'y yerong bakal ang kanilang kaliskis na tila hindi nasusugatan.

At malalapad ang kanilang mga pakpak na nagpapahilakbot sa mga hayop ng Astera sa tuwing ito'y pumapagaspas.

Iniiwasan at kinatatakutan sila ng lahat ng uri ng hayop sa gubat, kahit na ang kapwa nila dambuhalang mga dinosaur. Bukod sa pambihirang tapang at lakas nila na hindi kayang tumbasan ng kahit anong hayop --- sila nga'y may kakayahan ring lumipad nang mataas, nang malayo at nang mabilis.

Itinuring na panginoon ng mga hayop ang mga dragon.

Bagama't ang mga dragon ng Astera ay kinatatakutan dahil sa likas nilang kabangisan, hindi naman nila ito inaabuso upang makapambiktima ng ibang mga hayop at ginagawa lamang nila ito upang maipagtanggol ang kani-kanilang sarili. Maliban kay Smaug.

Si Smaug ay kaiba sa kanyang mga kalahing dragon -- kilala siya sa Astera bilang pinakamasama at pinakamalupit sa kanilang uri.

Mayaman sa puno at mga halaman ang kagubatan ng Astera. Sagana rin ito sa malinis at malinaw na tubig kaya't maraming iba pang uri ng mga hayop ang dito'y naninirahan. At sa lawak ng Gubat Astera sapat na sapat na ito upang matustusan ang pangangailangan ng lahat ng mga hayop dito kahit pa sa kalahi ni Smaug.

Subalit si Smaug ay sakim at makasarili.

Itinuring niyang kanyang kaharian ang Astera -- ang kabundukan, ang kagubatan at lahat ng mga halaman at punong nakatirik dito. Ang sinumang pumapasok sa kanyang teritoryo ay kanyang binibiktima at pinapaslang. Datapwa't hindi sang-ayon ang mga kauri niyang dragon sa kanyang ginagawang kalupitan hindi naman nila ito mapigilan. Si Smaug ang pinakamarahas, pinakamalakas at pinakamabangis na dragon ng Astera.

"Groooowl!" nakakahilakbot na boses ni Smaug ang naghahari sa tuwing walang awa at walang pagkasawa niyang pinapaslang ang sinumang hayop na kanyang makikitang mapasuong sa gubat na kanya umanong teritoryo -- 'wag lamang makabahagi sa yaman ng Astera. Sa angking kasamaan, bangis at lupit niya'y unti-unting nababawasan ang bilang ng mga dinosaur na herbivores at iba pang kaawa-awang mga hayop na kanyang biktima. Minsan na ngang nagkaroon nang malawakang paglikas ng mga hayop dito; mula sa Astera patungo sa ibang kagubatang ligtas sa kapahamakan dahil sa kanya.

Ngunit hindi sa lahat ng oras ay kayang bantayan at tanuran ni Smaug ang gubat na kanya umanong kaharian. May pagkakataong napapagod at nahahapo rin siya dahil sa dami ng mga hayop na kanyang nais paslangin o palayasin at dahil na rin sa lawak ng sukat ng Astera.

Sadyang maramot si Smaug. Hindi niya hihintaying siya'y mapagkaisahan ng mga dinosaur at ibang mga hayop na matapang. Bagama't hindi nagkukulang ang kapwa niya dragon sa pagpapaalalang hayaan na ang ibang hayop na makibahagi sa mga pagkain ng gubat tutal naman ay masagana ang Astera sa mga puno, halaman at prutas. Ngunit patuloy lang si Smaug sa pagmamalupit.

Isang marahas na hakbang ang gagawin ni Smaug na ikagagalit at ikamumuhi ng lahat sa kanya.

"Awoooh! Awooooh!" Maiingay na alulong ng iba't ibang uri ng hayop ang gumising sa dapat na tahimik na umaga ng Astera.

Nagulantang ang lahat, na sira na ang malagong kagubatan ng Astera!

Nakatumba ang maraming mga puno.

Nabunot mula sa pagkakatanim ang karamihan sa mga halaman at kahit ang mga prutas nito'y halos hindi na mapapakinabangan.

Sa isang magdamag lang ay nawala ang kayamanan ng gubat. At si Smaug ang may kasalanan at kagagawan ng lahat ng ito.

At hindi na lang mga dinosaur o maliliit na mga hayop ng gubat sa Astera ang nadismaya at nagalit ng husto kay Smaug kundi pati ang kapwa niya dinosaur ay namuhi na rin sa karahasang kanyang ginawa.

"Ngunit ang nais ko lang ay maprotektahan ang ating gubat." Pangangatwiran ni Smaug  nang siya'y inuusig at sinusumbatan ng kapwa niya dragon. "Ilang panahon lang ang kakailanganin upang ang mga halaman at puno sa gubat ng Astera ay muling tumubo at lumago. Pinalilikas ko lamang ang mga hayop na hindi natin kauri, wala silang lugar at puwang sa ating tahanan!"

Ngunit hindi pinalampas ng ibang mga dragon ang ginawang ito ni Smaug. Siya'y pinalayas sa kuwebang kanilang tinitirhan.

Balak ni Smaug na pansamantalang mamuhay mag-isa sa gubat na 'di kalayuan sa Astera.

Si Mielikki ay diyosa ng kagubatan. Ito'y nalungkot, nagitla at nasagad sa galit sa kasamaan at kasakimang ginawa ni Smaug sa kagubatan ng Astera. Ang kariktan ng gubat na kanyang pinangalagaan sa mahabang panahon ng kanyang pagiging diyosa ay biglang naglaho sa kamay ng palalong dragon.

"Walang kapatawaran ang ginawang ito ni Smaug! Kailangan niyang maparusahan dahil sa kanyang labis na kasamaan!" galit na sambit ni Mielikki.

"Smaug!" pasigaw na tawag ng diyosa ng kagubatan kay Smaug na sumulpot at nagpakita sa kanyang harapan. "Dahil sa iyong labis na kapalaluan at kasakiman ay dapat kang maparusahan. Hindi mo pag-aari ang Gubat Astera at kahit na anong gubat sa kalupaan! Katulad ka rin ng ibang mga hayop na nakikihati at nakikibahagi lang sa yaman ng gubat. Wala kang pag-aari sa lugar na ito kaya't wala kang karapatang lapastanganin ang anumang kagubatan lalo na ang Astera!"

"Bilang kaparusahan sa iyong lahat ng kasamaan --- tatanggalan kita ng boses at mawawalan ka ng kakayanang magsalita. Sa halip na boses ay apoy ang lalabas sa iyong bibig sa tuwing tatangkain mong magsalita! Dahil ang mga kasama mong dragon ay hindi ka nagawang pigilan sa iyong kalabisan, idadamay ko na rin sila sa iyong parusa! Lahat ng uri ng dragon ay apoy ang lalabas sa bibig sa halip na tinig!" nagngangalit ang tono ng boses ni Mielikki.

"Sandali...!" hindi na nasundan pa ang sasabihin ni Smaug ay naglaho na ang diyosa ng kagubatan. Ipagtatanggol niya sana ang mga kasamahang dragon, sasabihin niya sanang siya na lang ang patawan ng kaparusahan at 'wag na silang idawit pa.

Lumipad patungo sa kuwebang kinalalagyan ng kasama niyang dragon si Smaug. Sasabihin niya sana ang babalang mula sa diyosa ng kagubatan. Hihingi siya ng tawad sa kanyang mga nagawa, kukumbinsihin niya ang ibang dragon na muli siyang tanggapin at mangangakong hindi na muling mauulit pa ang kanyang kapangahasan.

Ngunit huli na ang lahat.

Sa pagbuka ng bibig ni Smaug ay apoy nga ang lumabas dito! Agad na nag-apoy at nasunog ang mga dragong kanyang kasama. Sa kalituhan ni Smaug ay ni hindi niya man lang naitikom ang kanyang bibig. Lumayo ang mga kapwa dragon sa kanya. Ngunit sa halos sabay-sabay na pagbuka ng bibig ng mga dragon at dahil sa pagkabigla, apoy ang lumabas sa kani-kanilang bibig! Nataranta ang mga dragon at sila-sila'y nagpalitan ng apoy.

Nasunog ang lahat ng dragon ng Astera. Maliban kay Smaug.

Naubos ang lahat ng kanyang kalahi at tanging siya na lamang ang natira.

Sa labis na galit sa kanyang sarili -- lumipad nang pagkataas-taas si Smaug.

Nagpakalayo-layo.

Malayong malayo sa Gubat Astera na kanyang inangkin. Gubat na kanyang sinira dahil sa pagiging makasarili.

Ilang panahon pa ang binilang saka tumigil sa paglipad at paglayo si Smaug.

Napadpad siya sa lugar kung saan nais niyang matulog nang napakatagal.

Napadpad siya sa kuweba kung saan walang nakakakilala sa kanya at sa kanyang uri.

Napadpad siya kung saan itinuturing na isa lamang alamat at karakter sa mitolohiya ang mga dragon.

Napunta siya sa kabundukan na kung tawagin ng mga tao ay Bundok Erebor.

At doon na siya nagpasyang manatiling manirahan nang palihim.

- wakas -