Heads-up battle: Lacoste Vs. Bench

Trade Name: La Chemise Lacoste

Founder: Rene Lacoste & Andre Gillier

Nationality: French

Taon at Lugar na pinanggalingan: 1933. Troyes, France

Manufacturing country: France, Peru, Morocco, China

Pagbigkas: luh-kawst; luh-kost (pwede ring) la-kawst (French diction) sa mga hindi nakakaalam na silent "e" pala dapat, binabasa nila itong: lah-kos-teh

Mga produkto: Footwear, Pabango, bags, wallet, relo, leather goods, eyewear at marami pang iba pero concentrate tayo sa DAMIT

Materyal na ginamit: primera klase ng telang yari sa primera klase ring bulak. ultra-soft pique cotton (sosyal pakinggan!)

Presyo: Depende. Ipagpalagay nating isang Polo-shirt ng Lacoste mga sampung (o higit pa) pirasong Bench na damit; kalahating buwang suweldo ng isang ordinaryong mangagawa ay katumbas ng isang pirasong Lacoste; halaga ng tatlong piraso nito ay makakabili ng loteng ilang-daang metro kuwadrado ang sukat sa probinsiya ng iyong kasambahay

Mga Nagsusuot: Mga taga-alta-sosyedad, mga sosyalin, mga brand conscious, mga gustong magmukhang mayaman, mga nagyayaman-yamanan, Mga mayayaman

No. of Filipino Employees: Walang kumpletong detalye

Malulupit 'di-umanong katangian:

• pamporma
• it boosts confidence (naks!)
• feeling proud
• may malambot at kakaibang tela (o it's all in the mind?)
• komportable (?)
• habang nadadagdagan ang kulay at disenyo nadadagdagan din ang presyo
• casual clothes na pwede na sa mga simpleng okasyon
• ayos iporma habang idinidisplay ang maporma ring iPhone 4
• hindi ka gaanong kakapkapan ni Manong Guard ng SM lalo't kung sa entrance ka ng Parking dumaan
• nagbibigay ng kakaibang angas
• feeling ka-level ang mga artista at celebrity na mahilig mag-suot nito
• simple at hindi kakaiba ang disenyo pero may kakaiba raw na karisma
• socially accepted kahit maraming kapareho ang damit
• medyo hindi halatang hindi ka naligo

Pangit na katangian:

• hindi pwedeng magkaroon ng mantsa baka pag-umpisahan ng away
• bawal mabahiran ng ibang kulay at dapat mahusay ang pagkakalaba dahil kung hindi may mura at sumbat ang kasambahay
• hindi bagay sa mga lugar na gaya ng palengke o slum area lalo't ikaw ay mangangampanya
• alanganin kang ipamunas ito sa pawis lalo't sa sipon
• hindi o bihira mag-sale
• ang dami mong bibilhing damit bago ka magkaroon ng discount card
  
• kung naluluma ay wala ring pinagkaiba sa mumurahing brand ng damit
• Sobrang Mahal.

Mga endorser: Andy Roddick, Hayden Christensen, Richard Gasquet, Stanislas Wawrinka, Jose Maria Olazabal, Colin Montgomerie (malamang isa o dalawa lang ang kilala mo diyan)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Trade Name: Bench Lifestyle & Clothing, Bench Philippines, Suyen Corporation

Founder: Ben Chan

Nationality:Filipino-Chinese

Taon at Lugar na pinanggalingan: 1987. Manila, Philippines

Manufacturing country: China, Philippines

Pagbigkas: bench (english); bents (filipino)

Mga produkto: Footwear, Pabango, bags, wallet, relo, leather goods, eyewear at marami pang iba pero mag-concentrate tayo sa DAMIT

Materyal na ginamit: combed cotton, polyester, cotton-polyester blend

Presyo: magmula Php199, 299, 399, 499 (pag lumampas ng P500 mahal na 'yun)

Mga Nagsusuot: lahat na uri ng tao, mula masa hanggang sa artista, mula estudyante hanggang pahinante, mula worker hanggang manager

No. of Filipino Employees: 320,000 employees, 700,000 home workers and small sub-contractors

Malulupit na katangian at kakayahan:

• mura
• pamporma din (basta magaling ka pumili at pumorma)
• pang-strike anywhere na damit
• sulit ang halaga (it's getting more than what you pay for. hahaha)
• (halos) may kapareho ding tela ng mamahaling damit
• kahit madagdagan ang kulay at disenyo ganun pa din ang presyo
• madalas naka-sale ng 10% hanggang 30%
• pwede sa mga simpleng okasyon (again, basta magaling kang pumili at pumorma)
• hindi ka gaanong magmumura o manunumbat kung sakaling mamantsahan, mahawaan ng ibang kulay o masukahan ng barkada mong parating unang malasing
• maaring ipang-punas ng pawis sa kili-kili at iba pang parte ng katawan
• maaring gawing parang mask ng ninja
• matutuwa ka 'pag may nakita kang artista sa TV na pareho ng nabili mong damit
• may lifestyle card. dito mo iipunin ang mga points na nabili mo sa bench at sister company nito (at mura lang ito)
  
• sa panahon ng kagipitan at wala kang dalang panyo o facetowel, maari itong ipamunas sa likidong malagkit at puti na kung tawagin ay...sipon (pwede rin 'yung isang iniisip mo:-))
• okay lang na ipang-tulog o ipang-bahay kung tinatamad kang magpalit ng damit galing trabaho o sa gimik

Pangit na katangian:

• mas maha-highlight ang mamahalin mong gadget kaysa sa ordinaryo mong Bench Shirt
• todo-kapkap sa'yo si Manong Guard ng SM
• mas madalas may kapareho kang disenyo ng damit

Mga endorser (past & present incomplete list):

Locals: Richard Gomez, Richard Gutierrez, Piolo Pascual, Shaina Magdayao, Christian Bautista, Teddy Locsin, Karylle, Jon Hall, Gerald Anderson, Kris Aquino, Borgy Manotoc, Diether Ocampo, Lucy Torres, Dingdong Dantes, Kim Chiu, Rayver Cruz, Rica Peralejo, John Prats, Lovi Poe, Sam Concepcion, Angelica Panganiban, Sam Milby, Jake Cuenca, Aljur Abrenica, Kris Bernal, Zanjoe Marudo, Katrina Halili, Geoff Taylor, Jay-R, Carla Abellana, Kathryn Bernardo, Julia Montes, Albie Castro, Wendell Ramos, JC De Veyra, Enchong Dee, Coco Martin, Georgina Wilson, Regine Angeles at ang malupit na tambalang: Jason Francisco at Melay Cantiveros.

Foreign: Qu Ying, Jerry Yan, Nicole Sherzinger, Michael Trevino, Lu Yan, Peter Ho at Bruno Mars.

ANG HATOL: SA PANAHON NG RECESSION NA KAHIT ANG MGA MAUUNLAD NA BANSANG AMERIKA, GREECE, ITALYA AT IBA PA AY NARARANASAN ITO MAS MAKABUBUTI (SIGURO) NA BUMILI NG BENCH PRODUCTS O ANO MANG LOKAL NA PRODUKTO NA MASUSULIT ANG HALAGA NG IYONG PISO. MAKAKATULONG KA NA SA MILYONG PILIPINONG EMPLEYADO AT MANGGAGAWA NITO AT SA MGA PABORITO MONG CELEBRITY :-) MAY MAITATABI KA PA AT DUDUKUTIN SA ORAS NG PANGANGAILANGAN. KUNG SASABIHIN MONG: "ANONG PAKIALAM MO PERA KO NAMAN 'TO?" SASAGUTIN KITA NG: HINDI KITA PINAKIKIALAMAN NAGPAPAYO LANG AKO AT SAKA BLOG KO 'TO, BAKIT BA?". KUNG HUHUSGAHAN MO NAMAN AKO NA: "HINDI KO KAYANG BUMILI NITO (LACOSTE) AT NAIINGIT LANG AKO", SASAGUTIN KITA NG: "MAY ILANG PIRASO AKO NITO AT HANGGANG NGAYON AY NAISUSUOT KO PA" PERO SA TINGIN KO HINDI NA ITO WORTH SA PANAHON NGAYON. KUNG MAY LABIS KANG PERA WALANG PROBLEMA BILI KA NITO, BILHIN MO 'YUNG LIMITED EDITION 'YUNG MARAMING BUWAYA PERO KUNG 'DI PA NAMAN GANUN KARAMI, IPON KA MUNA 'TOL BAKA MAY IMPORTANTENG PAG-GAGAMITAN KA PA NG PERA MO SA IBANG PANAHON.

Pahabol: Hindi ako binayaran ng Bench para dito.

Hindi pwedeng walang Diyos

Kasabay ng patuloy na pagiging abnormal na pagsama at paglala ng panahong nararanasan ngayon ng mundo ay ang pagiging abnormal din ng kawalanghiyaan ng tao. Animo'y pinapantayan ng tao ang mga matitinding pag-ulan at pagbaha, mga nakakatakot na lindol at tsunami, ang masisidhing tag-tuyot at tag-init. Tinutumbasan ito ng tao ng kanyang kakaibang kasalbahehan; mga ugaling hindi mo lubos maisip kung tao pa ba ang may gawa o hayop o demonyo; mga nakagigimbal na pangyayaring nakabalandra sa pahayagan, radyo, internet at TV; mga nakapanggigil na iba't-ibang uri ng krimen na 'di mo aakalain na kaya palang gawin ito ng mga tao sa ngayong panahon.

Bukod pa ito sa pangkaraniwang kaganapan ng krimen na nangyayari sa araw-araw at tila nasanay na rin tayo sa kasamaan at kawalanghiyaan ng tao dahil bahagi na lamang ito ng balita sa araw-araw. At iniakyat pa ito ng tao sa mas mataas na antas, hindi ito dapat. Hindi naman tayo nilikha para pumatay o magmasaker, magnakaw o maging mandarambong, mandaya o maging utak ng malawakang election fraud, mangmolestiya o manghalay ng mahihinang biktima, magbenta ng droga o mambugaw ng kababaihan, lalo't ang menor-de-edad. Sa kadahilanang pera lang ba kung bakit ang tao'y nalulubog sa kumonoy ng kasamaan? O pagiging sakim sa kapangyarihan at wala na tayong pagrespeto at pagkilanlan sa ating kapwa at higit sa Diyos. Mas masahol pa tayo sa hayop.

Tila walang pinipiling kasarian, estado, nasyonalidad, propesyon, kalagayan sa buhay ang gumagawa ng krimeng ito. Magmula sa maliliit na tao hanggang sa "nirerespeto" ay capable na gawan tayo ng krimen. Mga taong ikinukubli ang kawalanghiyaan, mga taong nag-aanyong anghel sa kabila ng kademonyohan, mga taong walang inisip kung 'di ang manglamang sa kapwa. Kung kagyat na mamamatay ang mga may masisidhing kasalanan...baka mga sanggol na lang ang matira sa mundo. Nakakatakot.

Heneral, presidente, pari, doktor, abogado, pastor, pulitiko, pulis, pulubi, militar, sibilyan, kapatid, kaanak, kapitbahay, kabataan, mayaman, mahirap, lahat na. Tila wala nang ligtas na lugar tayong masisilungan at kahit ang mismong ating tahanan na dapat ay tahimik at payapa ay anumang oras ay maaaring pasukin at looban ng mga taong tila nasaniban ng kademonyohan o mga taong halang ang kaluluwa o sadyang wala nang kaluluwa. At ang mga alagad ng batas na dapat ay magtatanggol at magpo-protekta sa atin ay minsan na ring kwestyonable ang katauhan, ang mga gwardiyang nasa paligid at inaakalang magbabantay sa'tin ay nasasangkot na rin sa krimeng panghahalay, ang mga tagapagdala ng magagandang balita na dapat ay naggagabay sa atin sa tamang landas ay nagkukubli rin pala sa salitang kabanalan, ang mga abogadong nagtatanggol ay hindi na lang nagtatanggol kundi umaayuda na rin upang pagtakpan ang kasamaan. Oo, hindi lahat ay ganito kasama pero lahat ay may posibilidad. Sinong mag-aakala na sa panahong ito ay laman sa laman ang magpapatayan? Kapatid pinapatay ng kapatid dahil sa inggit, Ina pinatay ng anak dahil nairita, Amang minartilyo dahil sa sermon. Nakakalungkot. Nakakawindang.

Ang mas nakabibigla madalas na ring hindi nahuhuli ang mga may sala; mga salarin. Walang naparurusahan, walang katarungan. May pagkakataong nangingibabaw ang kasamaan laban sa kabutihan, may pagkakataong pera ang matimbang kaysa hustisya, may pagkakataong ang mga may kapangyarihan ang siyang batas, ang mga may impluwensiya ang pinapanigan kaysa ang biktima. At minsan naman, hindi kumikilos ang batas kung walang padulas. Kung masawi man tayong lahat na mahanap ang mailap na katarungang ito dito sa lupa asahan natin ang pantay na hustisya ang igagawad sa kabilang mundo. Kaya para sa akin at sa maraming biktima ng lipunan sasabihin ko: Hindi pwedeng walang Diyos.

Dahil kung walang Diyos napakaswerte naman ng mga taong yumaman dahil sa panggigipit, pangungurakot o pagnanakaw...Paano na lamang ang ika-walong utos?

Paano na lamang ang hustisya sa mga biktima ng katulad ng Maguindanao Massacre o nang walang naparusahang Vizconde Massacre o ng iba pang karumal-dumal na massacre?

Paano na lamang ang hustisya sa mga biktima ng katulad ni Givengrace na matapos halayin ay wala pang awang pinaslang?

Sino na lang ang mananagot sa mga sanggol na anghel na walang dalawang-isip na kinitil ang buhay at sapilitang ipinalaglag?

Paano na lamang ang hustisya sa mga bikitma ng libo-libong dinukot tulad nina Bubby Dacer o Jonas Burgos, na biglang nawala at 'di na muling nakita?

Sino na lamang ang maghahabol sa mga taong matagumpay na nakapagkubli sa batas ng tao na utak sa pagpaslang sa katulad na krimen ng pagpatay kay Ninoy?

Sino ang uusig sa mga bayaring kriminal na hindi nagdadalawang-isip na pumatay sa ngalan ng pera katulad ng ginawa nila kay Augustus Cesar na opisyal ng PUP?

Kanino hihihingi ng matinong katarungan ang mga biktima ng panghahalay at panggagahasa? Lalo't higit ang iba rito'y mga walang muwang na paslit.

Sino ang kayang maggawad ng katarungan sa mga nagtutulak ng droga na lumalason sa isipan ng mga tao?

Paano na ang paghahanap ng hustisya ng mga biktima ng karahasan na pasimpleng natakasan ang makupad at mahinang batas ng tao?

Sino ang magbigigay hustisya sa mga taong dagliang kinitil ang buhay sa simpleng dahilan o walang kadahilanan?

Sino ang magpapataw ng katarungan sa mga makapangyarihang Husgado na pinapaboran ang maiimpluwensya't mayayaman sa halip na ipatupad ang patas na batas?

Sino ang maggagawad ng hustisya sa mga rebelde ng lipunan na umaastang may mabuting ipinaglalaban subalit ang layon pala'y maghasik ng takot at terorismo sa mga inosenteng nadadamay sa kanilang krimen?

Napakalaki na ng butas ng batas ng tao; ang ngipin nito'y tila unti-unti nang nalalagas. Ang simbolo ng hustisya ay nakapiring ngunit tila salapi ang ginawang panakip sa paningin. Ang timbangan ng katarungan ay animo kumikiling at pumapabor sa may kapangyarihan. Tsk tsk. Napakarami na ang nabubulag sa kislap ng pera. Ginagago na rin tayo ng mas matatalinong nasa pwesto. At tila nalulukuban na ng masasamang ispiritu ang mga taong gumagawa ng ganitong nakakahindik na krimen; ang iba'y kilala mo at ang iba nama'y nakatago. Kung marami na silang gumagawa ng krimen sa kapwa tao o sa kalikasan dalangin nating sila'y tumigil at kung maaari'y maparusahan. Ang Diyos ay mapagpatawad sa mga taong taos na humihiling nito. Inuulit ko hindi ako malinis, hindi ako nagmamalinis, hindi ako mabait pero pinipilit kong magpakabait pero sa maraming pagkakataon bigo ako. Gayunpaman, ayokong lumangoy at malunod sa dagat nang lumalagablab na apoy; kung dito pa lang sa lupa ay nakakapaso na init na ang nararanasan tuwing tag-init, sigurado ako higit pa ito sa iniisip mo.

Tulad mo ako'y nangangarap din ng payapang mundo dahil tila hindi ko na ito makakamit sa ating mundo dito. Pero para sa mga taong nag-astang demonyo dito sa lupa dapat lang siguro na pagbayaran nila ang lahat ng kanilang kawalanghiyaang ginawa upang maging ganap ang katarungan sa kanilang naging biktima. At para sa'kin hindi pwedeng langit, hindi pwedeng walang impiyerno, hindi pwedeng walang Diyos.

PAUNAWA: ANG INYONG NABASA AY PANANAW LAMANG NG MAY AKDA. KUNG NAAPEKTUHAN MAN KAYO NG AKING PANANAW AT PANINIWALA AY 'DI ITO SINASADYA. ANG DIYOS AY HINDI DIYOS NG PAGHIHIGANTI KUNDI DIYOS NG PAGPAPATAWAD, PAG-IBIG AT PAGMAMAHAL NGUNIT NASASAAD DIN NAMAN NA ANG MAKASALANAN AY MAGBABAYAD NG KANYANG MGA PAGKAKASALA. KUNG ANO MAN ANG AKING NAGAWANG PAGKAKAMALI AT PAGKAKASALA ALAM KO MAYROON DIN ITONG KAPARUSAHAN.

paulit-ulit

Walang matalinong eksplanasyon kung bakit instinct na sa isang tao lalo na sa Pinoy na ulitin ang sinabi ng taong kausap nito, 'yung tipong automatic na 'pag may itinanong ka ibabalik din sa'yo yung tanong o 'yung sagot mo ay isasagot din sa'yo. Walang dahilan, ang tendency ay uulitin mo ang sinabi at sinasambit sa'yo ng hindi namamalayan at hindi sinasadya. Halimbawa: "Nasaan ka na ba?" Sagot: "Dito na sa Cubao" Nagtanong: "Cubao ka na?" o "Ano ulam mo kanina?" Sagot: "Adobo." Nagtanong: "Adobo?"

Hindi ba paulit-ulit? Hindi lang pansin ng marami pero sa isang ordinaryong usapan ay marami ang gumagawa nito. Ang paulit-ulit na na pananalita na ito ng mga Pinoy ay pinagkakitaan na ng husto ng isang stand-up comedian na itatago natin sa pangalang Vice Ganda sa kanya ring paulit-ulit na skit sa tuwing siya'y magpe-perform.

At ewan ko rin ba kung bakit nakakabit na sa mga Pinoy ang salitang "paulit-ulit". Parang kinagiliwan na natin ito at tuwang-tuwa tayo sa senaryo at mga bagay-bagay na paulit. Gaya ng pangkaraniwang pangalang Pinoy. Dito pa lamang sa aming opisina ay may mga ka-officemate akong inuulit ang pangalan o ang unang pantig ng pangalan; Joyjoy, Wewe, Tintin, Janjan, Jonjon, Junjun, Langlang, Jongjong, Daday, Dodoy at Jojo. Parang wala ng ibang pangalan at animo'y alingawgaw na sa pandinig natin ang mga ganitong nakakatuwang pangalan ng mga Pinoy na kahit ang ilan sa ating mga bayani ay mayroon ding inuulit na pangalan; Jose Rizal na may palayaw na "Pepe" at ang unang bayani na si "Lapu-lapu". Idagdag at isama na rin natin sa listahan ang mga pangalan ng mga opisyal ng bayan na may inuulit ding pangalan: Bongbong (Marcos), ang mag-amang Nene at Koko (Pimentel) at siyempre ang ating Pangulo; si Noynoy.

Hindi lang sa pangalan o pananalita nahihilig ang mga Pinoy bisyo na ring maituturing ang panonood natin ng mga programa sa telebisyong inuulit. Inuulit na tema, inuulit na istorya, inuulit na konsepto at ang mas matindi; literal na inulit ang isang palabas na iniba lamang ang bida/kontrabidang artista. Hindi na ko magugulat kung bakit tinatangkilik at libang na libang ang masang Pinoy sa mga recycled na palabas na; Mara Clara, Marimar, Mula sa Puso, Maria La del Barrio, Full House, Lovers in Paris, Darna, Captain Barbell, Dyesebel, Blusang Itim, Stairway to Heaven, Endless Love, Utol kong Hoodlum, Bagets at napakarami pang iba na sa sobrang dami ay mauubos ang letra ng keyboard ko. At kung hindi man inulit na istorya malamang ay mayroon itong inulit na tema; Anong pumatok na teleserye ba ang walang ampon sa istorya? Anong teleserye ba ang walang namatay na karakter (pero buhay pala)? Anong teleserye ba ang walang digmaan ng mayaman at mahirap? Anong teleserye ba ang walang pag-aagawan sa naiibigang bidang karakter? Anong teleserye ba ang walang bahid ng pangangalunya sa istorya?

Kapansin-pansin din na sa tuwing magpapasko na lang ang mga pelikula sa Filmfest ay 'yun at 'yun din o sila-sila lang din ang karakter. Nakakailang Enteng Kabisote na ba bukod pa sa Okay ka Fairy ko? Pang-ilang Panday na nga ulit magmula kay FPJ? Part 20 na ba ang Shake Rattle & Roll? May bago bang Mano Po? Eh 'yung Tanging Ina naging Lola na ba? Hindi naman tayo nagsasawa kasi pumapatok at kinagigiliwan. Sige enjoy lang. Huwag ka na ring magtaka kung bakit napakagaganda ng istorya low-budget Indie Film kumpara sa mga napakagagastos na komerysal na pelikulang ito.

Sa diksyonaryong Pilipino, hindi rin mabilang ang mga salitang inuulit pantig man ito o buong salita ito ang iilan: agam-agam, alaala, bakbak, bitbit, kimkim, kiskis, daldal, dikdik, gasgas, guni-guni, halo-halo at kung ano-ano pa. Mga bahagi ng katawan na inuulit; baba, ngala-ngala, bukong-bukong, alak-alakan, at kilikili. At kung maglalarawan ka ng isang bagay sa higit na mataas na antas hindi mo na kinakailangang gumamit ng katagang "mas", "napaka" o "pinaka" ulitin mo lang ang pang-uri ay ayos na at mas masarap pa ito pakinggan, halimbawa: "ang ganda-ganda" sa halip na "mas maganda, "ang husay-husay" sa halip na "higit na mahusay", "ang ginaw-ginaw" sa halip na "napakaginaw."

Asahan na rin nating Pinoy na sa tuwing may nananalo sa isang talent search na singer mas malamang sa malamang na magkakaroon ito ng album na ang kanyang carrier single ay revival, recycle o inulit. Kahit itanong mo pa kina Jovit, Marcelo at kay Bugoy (nasa'n na ba 'to?). Mas madali kasing humiram ng ideya at kumain ng lutong pagkain kaysa maghanap ng maisasaing. Kung mayroon akong kahilingan, hihilingin ko na sana lahat ng singer may talento rin sa paggawa ng kanta. Kung inaakala niyo na baguhang mang-aawit lang ang sumasakay sa ganitong gimik, mali kayo lahat na halos ng popular nating singer na inyong hinahangaan ay sinakyan na rin ito; hindi exempted dito ang mga idolo mong sina Martin Nievera (Forever 1, 2, 3), Regine (R2K, Covers 1,2), Sharon (sings Valera, Isn't it romantic 1,2), Ogie (Great Filipino Songbook, Ngayon at Kailanman) atbp. Oo, sa ibang bansa ay nagre-record din ng lumang mga kanta pero 'di tulad dito sa'tin. Malala. Ang lahat ng mga kanta sa kani-kanilang album ay inulit. Piracy in a legal and highest form. Hindi ba mas sikat pa ang inulit na kanta ni Juris kaysa sa mga orihinal na komposisyong kanyang kinanta? Ano bang orihinal na awitin ang pinasikat nina Paolo Santos o Nyoy Volante? Kahit gasgas na ang isang sumikat na kanta ay uulitin pa rin ito at gagawan ng ibang areglo para lang kunwari'y iba sa orihinal. Ako ay nauumay dito ewan ko sa inyo. Mabuti pa ang mga banda hindi (pa) nagpapadala sa ganitong sistema. Walang masama dito pero masyado na yatang kinomersyal ang lahat ng bagay na pati ang industriya ng musika ay tila nagpatangay at nilamon na rin ng sistema kunsabagay mas marami pa yata ang bilang ng bumibili ng piratang CD o nagda-download ng songs sa Limewire kaysa bumibili ng orihinal na kopya ng CD na may inulit na kanta. Para sa inyong kaalaman, bumibili pa rin ako ng orihinal na CD at sinusuportahan ko ang ating mga OPM singer at kasama sa mga inaabangan kong mga album ay Parokya, Gloc9, Bamboo (as a band or solo artist), Ebe Dancel and the rest of disbanded Sugarfree, Sandwich, Pupil atbp. Ang dahilan: orihinal ang kanilang mga kanta. Mabuti pa ang mga matitikas na mga rakistang ito hindi nagsasawa sa patuloy na paggawa ng mga orihinal na batong awitin (rocksong).
'Wag lang ang nanggaya nito.

Hindi ba't ang buhay ng tao ay isang cycle lang na paulit-ulit, ika nga sa isang malupet na blogsite SAME SHIT DIFFERENT DAY. Nagbabakasali at umaasa tayo ng ibang resulta pero pareho din naman ang ginagawa natin sa araw-araw. Haha. May kasabihan sa Ingles: "The History repeat itself" kaya ba paulit-ulit na pangalan sa pulitika ang nakatala sa ating kasaysayan? Mga pulitikong tila monarkiya na sa paghalinhinan sa puwesto sa itinatag na Dinastiya sa lahat halos na bahagi ng Pilipinas. Paulit-ulit na naluluklok sa pwesto ang mga gahamang pulitiko at paulit-ulit nilang kinukupit ang buwis na ating binabayaran. Hindi man natin sila hinahalal nakagagawa pa rin sila ng paraan upang makapandaya. At huwag mo nang itanong kung bakit paulit-ulit lang na problema at suliranin ang ating nararanasan; pare-pareho naman tayong walang disiplina, walang pagbabago, walang solusyon at walang kadala-dala.

Paulit-ulit. SHIT.

Ang Gulo Mo!

“If you have to choose between two evil choose the lesser one”, palagi kong naririnig ‘yan sa mga taong magagaling magpayo pero kung tutuusin parang wala ka namang choice na matino ditto. Halimbawa na lang noong panahon ng malawakang pagbaha sa malaking bahagi ng Bulacan at Pampanga sa kasagsagan ng bagyong Pedring at Quiel; kailangan daw magpakawala ng tubig ang mga Dam para din sa kapakanan ng mamamayan dahil mas malalang trahedya kung ito’y mago-overflow. Resulta: Bilyong pisong lugi sa agrilultura, libong katao ang nawalan ng tahanan, daang-milyong pisong halaga ng ari-arian ang nasira at may tala rin ng mga namatay. Ito ba ‘yung lesser evil? Kailangan bang may dumating na dalawang demonyo tapos mamimili tayo sa kanila? Eh bakit hindi magpakawala ng tubig ng unti-unti noong panahon ng tag-araw at mas kaunti ang panganib? Nanghihinayang ba sila sa matatapong tubig? Paatras ba tayo magdesisyon at mag-isip?
Hindi ako matalinong tao at lalong hindi ako nagmamagaling nais ko lamang ay magtanong pero ang sabi naman ang batang matanong ay sensyales ng pagiging matalino. Bakit, ‘pag nagkaedad ba at matanong pa rin ay bobo na? Ang gulo!

Hindi lingid sa lahat na dumarami ang nag-aaklas laban sa gobyerno, sa malalaking korporasyon, sa mga lider, sa karapatang pang-tao, sa karapatang pang-hayop, sa preserbasyon ng kalikasan, sa ekonomiya at kung saan-saan.

~Marami ang nag-aklas laban sa ‘di-umano’y hindi matinong pangulo pero kapag naluklok na ang nagustuhan at ipinalit na pangulo , ilang buwan pa lang ayaw na natin ulit ito. Aklasan na naman.

~Gusto natin ng magandang serbisyo ng LRT at MRT pero ayaw naman nating itaas ang pasahe nito. Sige hayaan na lang nating mababa ang pasahe dito pero maya’t-maya ay may tumitirik na tren sa gitna ng riles at tirik ding araw.

~Nananawagan tayo na sana’y magkaroon ng matinong pelikula at palabas sa TV pero ‘pag may showing na matinong Indie Film hindi ka naman nanonood. Magbabad ka na lang sa panonood ng maghapon teleserye at ang mababaw nitong istorya.

~Hiling tayo ng hiling ng progresibong pagbabago pero ikaw mismo ayaw makipagkoordina. Simpleng pagtawid at pagtapon ng basura ayaw mong isagawa ng tama.

~Gusto nating may maisuplong at makulong na magnanakaw na pulitiko pero ilang taon lang maaawa na tayo sa kanila at tuluyan nating kakalimutan ang lahat ng kawalanghiyaang ginawa nila. Kaya ‘wag ka ng magtanong kung bakit nasa posisyon sila ngayon.

~Halos lahat tayo ay tumutuligsa sa lantarang pagnanakaw ng ating buwis pero kakaunti lang yata ang nagbabayad ng tamang buwis. Ano ‘yan gantihan?

~Gusto mong magtipid at maka-ipon para sa kinabukasan pero panay naman ang bili mo ng modernong gadget at kasangkapan. May bagong iPhone ngayon bilhin mo ‘yun.

~Naiinis tayo ‘pag may mga nagka-counterflow sa kalsada pero kung ikaw ang nakasakay dito, okay lang sa’yo. Mabundol ka sana.

~Pintas tayo ng pintas sa mga taong mali-mali ang grammar at mga taong hindi kagandahan pero ‘pag ikaw ang napulaan sa ‘yong kamalian nanggagaliiti ka sa galit. Itigil mo na ‘yan hindi ka si Boy Abunda.

~Ang mga aktibistang maraming suhestiyon sa pagbabago ay aktibong-aktibo sa pagtuligsa sa pamahalaan pero sa kalaunan sila’y kakandidato at magiging bahagi na rin ng gobyernong dating kontra siya. Makibaka, sumali sa Kamara.

~Nababanas ka ‘pag may mga nagbi-videoke sa dis-oras ng gabi pero ‘pag ikaw, kasama ng mga barkada mo ang nagbi-videoke kahit medaling-araw na wala kang pakialam. Did it your way.

~Concerned ka umano sa milyong nagugutom sa mundo pero naiirita ka naman tuwing makikita sila sa kalsada. Para ka na ring pulitiko.

~Umiyak, nakiradalamhati at nagpost ka pa ng pakikiramay ng pumanaw si Steve Jobs pero nang may mabalitaan kang nagpakamatay dahil sa kahirapan ng buhay hindi ka man lang nalungkot. R.I.P. Steve Jobs.

~Galit na galit ka sa mandaraya ng eleksyon pero ‘pag may pagsusulit na binibigay ang propesor mo nandaraya ka rin naman. Magnanakaw galit sa kapwa magnanakaw.

~Halos sumpain mo ang manager ng isang bar na may nagsasayaw ng hubo’t hubad na menor de edad nang mapanood mo ito sa Imbestigador pero madalas ka namang customer ng kapareho ding bar. Banal na aso.

~Inis na inis ka kay Willie Revillame at sa kanyang kaplastikan pero lagi mo namang inaabangan at pinapanood ang Wiltime Bigtime. Hehe, plastic ka rin.

~Madalas mo tinatawanan ang mga hindi mahuhusay mag-park lalo na ang mga nagpa-parallel parking pero ikaw din mismo hindi mo ma-perfect ang ganitong pagpa-park. Park You.

~Banas na banas ka sa mga taong mahilig sa tsismis pero sandamakmak namang artista at celebrity ang pina-follow mo sa Twitter. Follow-in kita diyan eh.

~Gusto mong umasenso at yumaman pero tatamad-tamad ka naman at lagi kang late sa iyong mga pinupuntahan. Ligawan mo na lang si Paris.

~Panay ang bida mo sa ‘yong mamahaling gamit at damit pero ang dami mo namang pagkakautang sa bangko at kung kani-kanino. Ipon muna bago yabang.

~Naaawa ka sa balitang marami ang kinakatay na pating sa bansang Tsina at Taiwan pero paborito mo naman ang shark’s fin ng Henlin. Ipokrito.

~Aktibong advocate ka ng animal cruelty pero excited ka naman manood ng madugong UFC at URCC. Makahayop.

Sigaw ka ng sigaw ng “Proud to be Filipino” ‘pag may nagtatagumpay na Pinoy sa iba’t ibang larangan; beauty pageant, boxing, football, billiards, dance & singing competition at iba pa pero 'pag hindi naman nagtatagumpay patay-malisya ka lang. Piliin ba ang pagiging proud? Malimit nating nakikita ang mali ng lipunan pero kibit-balikat naman tayo ‘pag tayo ang mali at may pagkakamali. Minsan alam na nating tama hindi pa tayo naniniwala. Pintas ng pintas mas madungis naman sa pinipintasan, gusto mo nang pagbabago ayaw mo namang magtino pati mismong kasalanan at pagkakamali mo isinisisi mo sa iba. Kung paanong proud na proud ka sa Half-Pinoy na si Apl De Ap ng Black Eyed Peas pero sinasakyan mo naman ang paninira sa mga Fil-Foreign na miyembro ng Philippine Azkals, ang gulo mo!

Imbensyon, Paghanga At Dalamhati (iPad) kay Steve Jobs

Isang malungkot na balita na pumanaw si Steve Jobs.
Ang magiting na CEO ng Apple Company na lumikha ng tila may gayumang mga gadget na iMac, iPod, iPhone at iPad. Marami ang nagluksa. Milyon ang lumuha. Hindi ba
nakakatuyang isipin sa pagpanaw ng isang taong henyo sa teknolohiya ay milyon ang umiyak at nag-alay ng bulaklak samantalang milyon ang namamatay sa iba't-ibang bahagi ng Africa dahil sa labis na kagutuman pero parang winawalang-bahala.
Napaka-interesante ng buhay ni Jobs. Para itong isang karakter sa teleserye na pinaampon ng magulang, hindi nakapagtapos ng pag-aaral subalit naging matagumpay sa buhay.
Bakit ba marami ang apektado sa pagkamatay ni Jobs? Nanghihinayang ba sila sa mga inobasyon pa ng iPod, iPhone at iPad? O taos talaga ang pakikiramay at malisyoso lang ako?
Sabihin na nating nakikidalamhati o nakikiramay sila sa isang Icon ng telekomunikasyon at wala namang nagsabing masama ito pero hindi ba parang napaka-OA na natin at pagbukas mo ng iyong FB ay sandmakmak na pakikiramay ang iyong mabubungaran at mababasa? At ito'y paulit-ulit at maya't-maya na para bang close sila sa isa't-isa.

Ano ba ang naging epekto sa buhay ng ordinaryong tao ang mga inobasyon ni Jobs?
Nang mailabas ba ang iPhone ay hindi pa naimbento ang cellphone?
Nang mailabas ba ang iPod ay wala pang MP3 player?
Ano ba ang importanteng hindi kayang gawin ng ordinaryong brand ng laptop na kayang gawin ng iPad o iMac?
Sa komersyalismong mundong ating ginagalawan ay walang dudang nagtagumpay ang produkto ng Apple. Marami ang tumatangkilik, milyon ang parokyano at hindi nila alintana kung magkano man ang halaga nito. Sa katunayan at ayon na rin sa ulat, mas mayaman pa ang kompanyang Apple (US$75.87 Billion) kaysa sa mismong gobyerno ng Amerika (US$73.76 Billion reserves) sa kabila nito anong bansa ba ang gumagawa (manufacture) ng produktong ito? China. Thru Inventec at Foxconn.
Ang posibleng dahilan: Simple lang. Mababang halaga ng labor upang malaki ang kitain ng kompanya. Foxconn na napakontrobersyal dahil sa misteryosong pagpapatiwakal ng maraming trabahador nito.

Okay. Maganda, ma-appeal, sopistikado ang ilang Apple products. Touchscreen at innovative. Maraming "Apps" na hindi naman kalimitang nagagamit ng isang nagmamay-ari nito. Tapos?
Sadya kasing attractive ito na parang nalason ang pag-iiisip ng mga taong walang kakuntentuhan at mahilig maki-uso nna tila may bato-balaning produktong ito. Walang katapusang "pinakamabilis", "pinakamaganda", "pinakahigh-tech" at iba pang pinaka. Sa katunayan sa sobrang nakabibighani ng produktong ito isang labing-pitong taong na kabataang Tsino ang nagbenta ng kanyang kidney (http://news.yahoo.com/blogs/technology-blog/17-old-sells-kidney-ipad-2-192030630.html) kapalit ng 20,000 Yuan o
humigit-kumulang US$3,000 upang makabili ng iPad2! Nakakatakot ito. Habang ang iba'y nag-aagaw buhay dahil sa pinsalang tinamo ng body organ may mga tao namang walang pagpapahalaga dito. Tila baga may kung anong "orasyon" ang mga produkto ng Apple at marami ang nahihipnotismo.

Lilinawin ko. Hindi ko ginagawa ito upang manira ng produkto o nagsa-"sourgraping " lang ako dahil 'di ko kayang bumili ng produktong ito (samantala, idadagdag ko na lang muna ang pambili ko dito hinuhulugan kong sasakyan) ginagawa ko ito dahil nagbabakasakaling may mapukaw na pag-iisip at umaasa na wala na sanang magbenta ng anumang (body) organ kapalit ng iPod, iPhone, iPad at kung ano-ano pang iLike. Humihikayat na bawasan kundi man mawala ang pagyakap at pagkahumaling sa komersyalismong hatid hindi lang ng Apple products kundi lahat ng naglalabasang high-tech na gadget.

Hindi sa lahat ng pagkakataon ay kaya nating sabayan ang tawag ng teknolohiya dahil halos buwan-buwan may bago. At kung sasabayan mo ito baka hindi mo pa isinisuweldo ibinabayad mo na sa produktong bigla mong ginusto. Matutong timbangin ang pangangailangan kaysa kagustuhan baka sa panahon ng higit na pangangailangan wala kang madukot sa bulsa mo o ma-withdraw sa bangko dahil sa bago at maporma mong iPhone 4 o matikas na iPad 2 o magarang Samsung Tab 10.1". Kung may labis ka, bakit hindi? Hindi ito masama.

Oo, hanga ako kay Steve Jobs hindi lang sa inobasyon niya sa teknolohiya at dahil din sa paglikha niya sa buhay na animation (Pixar) ngunit mas higit na nakakahanga ang pagpupursigi at pagsisikap niya sa buhay. Na sa kabila ng kabiguan niya sa ilang aspekto ng buhay siya'y naging matagumpay. Ngunit ano bang legasiya ang naiwan niya bukod sa inobasyon niya sa teknolohiya? Katumbas din ba ito ng legasiyang iniwan nina; Thomas Edison na lumika ng kabit-kabit na imbensyon na may kinalaman sa phonograph, motion picture camera, electric bulb at iba pa o ni Leonardo da Vinci na walang katumbas ang kontribusyon sa sining at sa kanyang panahon ay may ideya ng makabagong helikopter, tangke, calculator at iba pa o ni Albert Einstein sa kanyang Theory of Relativity.
Ang kanyang inobasyon at imbensyon ba'y naging kapaki-pakinabang sa ordinaryo at pangkarinawang tao? Pinadali niya ba ang buhay ng tao? At sa anong paraan ito?

Gaya din ba ito ng imbensyong eroplano ng Wright Brothers na ginawang kombinyente at madali ang paglalakbay natin sa iba't-ibang bansa?
Tulad din ba ito ng imbensyong telepono ni Graham Bell na nagpadali ng komunikasyon sa loob ng matagal na panahon?
Pareho din ba ito ng imbensyong kotse ni Karl Benz na ginawang komportable ang paglalakbay natin sa lupa?
Sobra din ba ang pakinabang natin dito tulad ng pakinabang natin sa kuryente na unang natuklasan ng Ama ng Modernong Elektrisidad na si William Gilbert ?
Hindi ba't mas madaling gamitin ang computer dahil sa mouse na inimbento ni Douglas Engelbart?
Kaya't huwag na tayong magtaka kung bakit mas maraming inobasyon ang isang kasangkapan. Mas maraming idinadagdag na Apps o features sa isang gadget, mas palinaw ng palinaw ang anumang gamit na may kinalaman sa video/camera... dahil mas gutom at hanga ang mga taong walang kapanatagan at kakuntentuhan sa kung anong kanilang masasaksihan at kabusugan ng matang takaw-tingin.

Ngunit sa kabila ng katalinuhan ng tao pagdating sa larangan ng teknolohiya nakapagtatakang hanggang sa ngayon makalipas ang ilang dekadang pag-aaral at pananaliksik ay wala pa ring natutuklasang gamot laban sa HIV-AIDS o kahit man lang bakuna para rito at kung sakaling may siyentipikong dalubhasa na makatuklas nito, kikilalanin din ba natin ito gaya ng pagkilala at pagpaparangal na iginawad sa isang Steve Jobs? Duda ako. Yayaman at mapapabilang din kaya siya sa isa sa pinakamaimpluwensyang tao sa mundo? Makikidalamhati din kaya ang buong daigidig sa kanyang pagpanaw? Tanong ko lang. Pati ba ang daigidig ng Siyensiya ay nalukuban na ng komersyalismo?

Nakakapraning ang suhestiyon ni Rep. Golez na parangalan si Jobs dahil di-umano sa kontribusyon nito sa Siyensiya, pang-ulol ba ito? May kinalaman ba si Jobs sa pagpapalago ng ekonomiya ng Pilipinas? Masyado ba siyang nabighani sa Apple products at ang laman ng kanyang silid sa Kongreso ay koleksyon ng Macbook, iPod, iPhone o iPad? Nakabuti siguro na dugong Syrian ang nanalaytay sa dugo ni Steve Jobs. Dahil kung sakaling may kapiranggot na dugong Pinoy si Jobs tiyak ako marami na naman ang magmamayabang at isisigaw sa kanilang FB wall: I'm proud to be Filipino!. We're proud of you Steve Jobs!

Kakambal ng pagyaman ng isang tao ay ang pagtulong sa mga kapus-palad. Gaya ng pagtulong na ginagawa ng mayayaman at maiimpluwensyang tao tulad ni Oprah Winfrey (Oprah Winfrey Foundation), Bill Gates (The Bill & melinda Gates Foundation) Warren Buffet (Warren Buffet Foundation, Giving Pledge), Angelina Jolie at marami pang celebrity na nakakaangat sa buhay. Share your blessings, ika nga. Subalit sa pagsasaliksik ko sa buhay ni Steve Jobs tila hindi umaayon ang expectation ng marami sa realidad; walang naitalang Foundation na aktibo si Jobs at walang balitang lumabas patungkol sa pagkalinga sa mga nangangailangan (http://dealbook.nytimes.com/2011/08/29/the-mystery-of-steve-jobss-public-giving/). Sa katunayan, noong 2007 binansagan pa nga ito ng Stanford Social Innovation Review (Magazine) na ang Apple daw ay "America's s least philanthropic companies”. Nakakalungkot. Kung ikaw nga na bumabasa nito nagnanais na tulungan ang mga mahihirap sa paraang nakaluluwag para sa'yo. Hindi natin alam baka naman may ibang dahilan si Jobs na hindi natin alam o baka naman masyado lang na-focus ang kanyang atensyon sa inobasyon ng kanyang produkto kunsabagay si Carlos Slim nga na pinakamayamang tao sa daigdig wala ring Foundation. Nakakapanghinayang lang. Mabuti pa si Apol (de Ap) ng Black Eyed Peas sa maikling panahon niya sa Industriya may itinatatag na APL Foundation para sa kapus-palad na kabataan.

Sa kabilang banda, dapat din naman na may papuri't parangal na matanggap si Steve Jobs sa mundo ng teknolohiya at hindi maitatanggi na kahanga-hanga siya sa larangang kanyang kinabilangan. At sana lang parehong papuri't parangal din ang ialay natin sa mga taong may maganda at mabuting kontribusyon sa lahat ng larangan maging Sining, Siyensiya o Teknolohiya man ito. Bilang paghanga sa kanyang katauhan, nais kong makita ang mundo sa pananaw ni Steve Jobs, gusto kong mangarap taglay ang kanyang pagsisikap, gusto kong kumilos taglay ang kanyang determinasyon.

Napakainteresting na malaman; ano pa kaya ang nasa kanyang utak at naisakatuparan kung hindi siya agad na pumanaw?
Bilang panghuli, makikiramay na rin ako. R.I.P. Steve Jobs.

Ba't Ganun?

Marami na ang nagtatanong gusto ko ring lumahok, may mga tanong din akong gustong ibahagi.Mga tanong na maaring walang sagot sa kadahilanang ayaw hanapan ng kasagutan, mga tanong na hindi sinasagot dahil ayaw lang makialam, mga tanong na may kasagutan pero ayaw lang solusyunan, mga tanong na minsan hinahayaan lang nating maging tanong habang-buhay at minsan namang nakatiwangwang.
Kung hindi ka man makibahagi sa kasagutan sana'y 'wag ka namang maging bahagi ng tanong.
Mga iba't-ibang tanong na naipon sa malikot na isipan; tanong na may biruan, may kababawan, may kagaguhan, may tanga-tangahan, may katuwaan, may kalungkutan, may pangungulit lang, may pagsarkastiko pero ang lahat ay may kurot ng katotohanan. Ba't Ganun?

~ Ba't marami ang sumasali sa mga patimpalak o paligsahan pero hindi naman pala umaasang manalo?

~ Bakit 'pag bata pa nagmamadaling tumanda pero 'pag tumanda na gusto naman bumalik sa pagkabata?

~ Bakit ang "food supplement" umano'y hindi gamot 'pag in-advertise pero ang epekto naman ay nakakagamot?

~ Bakit marami ang nag-aadvance ng kani-kanilang orasan pero ang palagi namang resulta ay late sa pupuntahan?

~ Bakit 'pag kayumanggi ang kulay ng isang tao gusto nitong pumuti pero ang likas na mapuputi gusto namang maging kayumanggi?

~ Ba't 'pag tumataas ang presyo ng langis marami ang nagrereklamo pero 'pag bumaba naman ito may nagrereklamo pa rin?

~ Bakit 'pag ikaw ang bibili ng alahas mahal ang halaga nito pero 'pag ibebenta o isasangla mo na ito mababa naman ang halaga?

~ Ba't 'pag may nagsusulat tungkol sa kalagayan ng bayan may negatibong komento pero 'pag positibo naman ang isinusulat may negatibong komento pa rin?

~ Bakit 'pag may nangyayaring krimen may panawagan para sa paglantad saksi pero 'pag may lumantad ng saksi itinatanong dito "ba't ngayon lang siya lumantad"?

~ Ba't ang isang taong may kalusugan 'pag inihabla at nahaharap sa sa maraming kaso at krimen bigla na lang nagkakaroon ng malubhang karamdaman?

~ Bakit ang media kahit nakikita nang umiiyak ang isang kaanak ng namatayang biktima tinatanong pa rin: "Anong nararamdaman mo ngayon"?

~ Ba't madalas sabihin ng mga pulis sa suspek na sa presinto na lang siya magpaliwanag pero 'pag nasa presinto na hindi naman pinakikinggan ang paliwanag?

~ Bakit marami ang nag-aaklas at walang sawang sumisigaw ng "Ibagsak" pero wala naman yata silang gustong itayo?

~ Bakit kahit anong sensesyonal at kontrobersyal na isyu ay pinag-uusapan sa senado "for aid of legislation" kuno, pero wala naman yatang batas na pinapasa kaugnay nito?

~ Bakit 'pag buhay pa ang isang mahal sa buhay hindi man lang mabulungan ito ng "mahal kita" pero 'pag namatay na ito saka naman isisigaw na "sobrang mahal kita hindi ko lang nasabi sa'yo"?

~ Bakit ang pribadong motorista 'pag nakalabag sa batas-trapiko agad na "hinuhuli" ng enforcer pero 'pag jeepney driver hindi man lang pinapansin ito?

~ Bakit ang jeepney driver madalas na humihinto 'pag berde ang ilaw ng trapiko pero umaandar naman ito kahit pula pa ang naka-ilaw?

~ Bakit kung sino pa ang sumisigaw at naghahanap ng kapayapaan ay siya naman itong may hawak na malalakas na armas pero ang mga ayaw sa kapayaan takot at namang lumantad at ayaw ipagsigawan ito?

~ Bakit kung sino pa ang "whistle blower" na handang magsiwalat ng totoo siya pa ang lumalabas na nagtaksil sa bayan pero ang alam nating taong may kasalanan hindi man lang mapatunayan at patuloy na ginagawang tanga ang bayan?

~ Bakit kung kalian punong-puno na ang tubig ng isang dam saka lamang ito magpapakawala ng tubig pero sa panahon ng tag-init ayaw magpakawala kahit na kaunti?

~ Bakit ang mga pulitkong ayaw nating manalo ang madalas na nananalo sa eleksyon pero ang mga pulitkong mukha namang matino 'yun ang laging talunan?

~ Bakit ang taong may edad na singkwenta sinasabihan nang "matanda na" pero 'pag namatay ng ganun ding edad sinasabi namang "ang bata pa"?

~ Bakit 'pag laban ni Manny Pacquiao sa Amerika maraming pulitiko ang sinasadya pa ito pero 'pag panahon ng sakuna o malalang tag-baha halos wala man lang nagpupunta?

~ Bakit ang Pilipinas na naturingang agrikulturang bansa ay suki sa pag-angkat ng mga bigas pero ang bansang Hapon na hindi naman bantog na agrikulturang bansa ay may napakagandang bigas at nakukuha pang mag-export nito?

~ Bakit ang sinasabing pinakamasarap na mangga sa buong mundo na galing sa 'Pinas ay natikman na ng iba't-ibang lahi sa mundo pero hindi naman ito nalalasap ng isang ordinaryong Pinoy?

~ Bakit ang isang salarin sa isang masaker o krimen ay madalas na walang pabuyang nakataya pero ang isang taong nagmaltrato sa sa hayop ay kagyat na may pabuyang daang-libong piso?

~ Bakit ang small time na holdaper ay agad na hinahatulan ng kamatayan (salvage) pero ang mga kawatang nakapwesto hindi man lang masampahan ng kaso?

~ Bakit 'pag mahirap ang nakagawa ng krimen sa mayaman madaling maresolba pero 'pag mayayaman ang isa sa may kinalaman sa trahedya (Ozone tragedy, Ultra Stampede) kahit daang bilang ang namatay tila hindi umuusad ang demanda?

Sa totoo, alam naman natin ang kasagutan sa mga tanong na 'yan; naglalaro lang ito sa katamaran, katiwalian, diskriminasyon, kahirapan, pagwawalang-bahala, kayabangan, pagmamaang-maangan, pagiging ganid at iba pang negatibong rason. Pa-ignorante lang natin itinatanong at sa sarkastikong paraan baka sakaling may magising at matauhan at itama ang kamalian pero sa tingin ko mukhang malabo baka nga lalo pang madadagdagan ang mga tanong na 'yan dahil hindi naman natin binibigyan ng malinaw na kasagutan. Sige, pagkatuwaan na lang natin.
Teka may pahabol ako: "Bakit marami ang sobrang concern at may malasakit sa kalagayan ng Pilipinas at buong handa raw paunlarin ito pero hanggang ngayon lugmok pa rin tayo sa kahirapan? Ba't Ganun?

"Waiting Game"

Isang katotohanan at kakatwa na ang buhay ng tao ay maiksi pero isa rin itong laro ng mahabang paghihintay.
Pansin mo ba na tila umiikot ang ating buhay sa paghihintay? Mula sa ating unang iyak hanggang sa huling pikit ng ating mata ay kaganapan nang paghihintay. Ang isang ina ay matiyagang dinadala sa sinapupunan ang kanyang sanggol at maghihintay ng mahabang siyam na buwan upang ito ay mailuwal. Ito'y isang nakakainip na paghihintay dahil magkakahalong emosyon ang bumabagabag at nararanasan sa kanilang pagdadalang-tao; pagkasabik, pagkatuwa, pagkabalisa, pag-alala at minsang pagkairita sa 'di komportableng kalagayang kanyang nararanasan.

Dapat ba nating ipagtaka na sa haba ng siyam na buwang paghihintay ay marami pa ring magulang ang hindi nagkaroon ng sapat na paghahanda para sa panganganak? Inantabayan at hinintay ang panganganak pero 'di alintana ang responsibilidad na nakabalikat dito.
Kapag ang sanggol ay nailuwal na hihintayin naman natin sa sanggol ang unang bukas ng mata, unang ngiti, unang halakhak, unang salita at marami pang una. Sa mga katoliko isang malaking okasyon para sa kanila ang paghiihintay sa binyag at ang kasunod naman nito ang paghihintay sa unang kaarawan. Mga okasyong pinag-iipunan at pinaghahandaan para sa mga bisitang naghihintay ng masasarap na pagkain at ang iba naman ay naghihintay nang kung anong maipipintas sa dinaluhang okasyon.

Kasunod nito ang paghihintay ng magulang sa unang paglalakad ng anak na kalauna'y ikaiirita rin ng Ina dahil ang anak ay lakad ng lakad sa kung saan-saan. Pagkaraan nito'y ang paghihintay sa unang pagpasok ng bata sa eskwela. Kapwa sabik ang Ina at anak sa araw na ito at matiyagang naghihintay ng kung ilang oras ang Ina sa pagtatapos ng unang mga panahon sa pag-aaral. At ilang mga taon pa ang pagkasabik na ito ng bata sa pag-aaral ay mananamlay at mas nanaisin pang nakababad sa computer shop at naghihintay ng kanyang oras na makapaglaro ng Dota. Kung papalarin, isa sa pinakahihintay sa ating buhay ay ang pagtatapos ng pag-aaral, sekondarya man ito o kolehiyo.

Hindi kumpleto ang buhay-estudyante kung hindi mo maranasan ang paghihintay ng suspensyon ng klase sa tuwing may bagyo, ang paghihintay sa araw ng bakasyong tulad ng Pasko at tag-init, ang break o recess at siyempre ang tunog na hudyat ng ng uwian. Sa mga mag-aaral, totoo na mahirap ang mag-aral pero hindi ba mas mahirap ang walang pinag-aralan?

Sa kabila ng pagtatapos ng isang mag-aaral sa kolehiyo (o sekondarya) hindi rin naman dito natatapos ang "Waiting Game" sa ating buhay. Iba't-ibang uri ng paghihintay na minsan ay nagiging sanhi ng pagiging bugnutin o mainipin kung hindi papabor sa kanya ang resulta ng paghihintay na ito. Paghihintay sa board exam (kung mayroon), paghihintay sa oportunidad ng magandang trabaho. Pinakahihintay at pinakaaasam na hanapbuhay pagkatapos nang mahabang humigit-kumulang na labing-anim na taon. Paghihintay na kadalasang ikinadidismaya ng magulang ganundin ang taong inaasahan dahil sa liit ng tinatanggap kapalit ng mahabang oras sa pagtatrabaho. At dito mo malalaman na hindi madali ang buhay; mas madali pala ang maging estudyante kaysa maghanap-buhay, mas malaki pa ang ipinangtustos sa iyong pag-aaral kaysa sa'yong buwanang sahod, mas mabagsik pa ang amo mo kaysa sa iyong propesor sa Law, mas makakabili ka pa ng mga bagong gamit noong nag-aaral ka kaysa ngayong may trabaho ka na.
Sa kitid ng oportunidad na naghihintay sa mga nagtatapos sa pag-aaral ano pa kaya ang naghihintay sa mga taong kapos sa edukasyon?

Sa mga pangkaraniwang kawani mas hinihintay at inaabangan ang oras ng kainan at uwian, ang mga araw ng Sabado, Linggo at Piyesta opisyal at siyempre ang araw ng sweldo na parati namang kulang. Hindi lilipas ang isang araw na wala kang hinihintay. Sa Umaga't hapon ang paghihintay sa masasakyan; LRT, MRT, jeep, tricycle o pedicab. Na bago pa man tayo naging isang empleyado ay galing tayo sa madugong paghihintay na mapunan ang requirements; paghihintay sa tila hindi matapos-tapos na pila sa NBI, SSS, BIR, LTO at kung ano-ano pa na sasagupain upang maging isang ganap na kawani at lehitimong Pilipino ng lipunan. Makakailang palit ka ng trabaho sa pag-asa at paghihintay ng mas mataas na sahod, mataas na posisyon o mas magandang trabaho.

Pagod ka na ba? Hintay muna.
Kasabay ng paghihintay na ito ang paghihintay din sa tamang panahon ng pag-aasawa (sa mga nainip sa paghihintay), pagtaguyod ng isang masayang pamilya, paghinihintay sa mga supling na kalauna'y sasabak din sa "Laro nang Paghihintay". At kung mabigo o magtagumpay ka man sa magandang oportunidad nang paghihintay tiyak na mapipilitan ka naman sa paghihintay mo sa araw ng pagreretiro sa dahilang katandaan at upang makapagpahinga na sa haba ng panahong pag-aaral at pagtatrabaho. Ang hintayin at tamasahin ang pensyong darating (kung mayroon). Inip ka na pero tila hindi pa matatapos ang paghihintay na ito sa ating buhay; sa pagiging lolo o lola, sa paggaling ng karamdaman, sa pagdalaw o pagbisita ng mga anak at apo at sa huling araw sa mundo.

Sa mga may kababawan; marami ang naghihintay sa walang katapusang teleserye, walang katapusang tsismis sa buhay ng mga artista, walang tigil na panghihimasok sa buhay ng ibang tao, walang sawang paghihintay at pag-aabang ng wala naman sa Facebook.
Sa mga tambay; ang paghihintay sa kung ano-anong okasyon at pagdiriwang sa dahilang umaatikabong inuman; tulad ng mga kaarawan, binyag, Pasko, Bagong-taon, piyesta na sadyang dinarayo para lamang magkalaman ang kanilang bahay-alak. Mga tambay na sa halip na maghanap ng mapagkakakitaan ay minarapat na maghintay at umasa ng grasya sa kung kani-kanino.
Sa mga naging biktima ng karahasan; ang paghihintay sa mahirap makamit na katarungan.
Sa mga ganid at 'di mabuti ang layunin sa buhay; ang paghihintay sa pagkakataong makapangloko ng kapwa at gamitin ang kahinaan nito para sa sariling interes.
Sa mga masisikap, matitiyaga at maparaan; kasabay ng pagisisikap ang paghihintay na magiging katotohanan ang pangarap na pag-unlad at pag-asenso sa buhay.

Ang lahat ng araw sa ating buhay ay may paghihintay. Sa mga may positibong pananaw ang paghihintay ay katumbas ng pag-asa; paghihintay ng liwanag pagkatapos ng karimlan, bukang-liwayway pagkatapos ng takip-silim, bahag-hari makalipas ang tag-ulan, kaligayahan makalipas ang pagluluksa, kasaganaan makalipas ang paghihirap. At kung hindi ka pa rin maging matagumpay sa kabila ng iyong pagiging optimisko tayo naman ang hinihintay doon sa kabilang buhay.

Katulad ng iyong paghihintay sa magandang pagkakataon at oportunidad sa buhay; ako, kami, tayo, buong lahing Pilipino ay matiyaga pa ring naghihintay sa kung sinong magsasalba, mag-aahon, mag-aangat at magpapaunlad sa nakalugmok na ekonomiya ng bansang Pilipinas.