Judge You!

Sa mundong ating kinabibilangan marami ang mapanghusga kahit hindi naman husgado.

Mapanglait na halos tingin nila sa kanilang sarili ay walang kapintasan.

Mapagmalaki na hindi alintana ang damdamin ng iba.

Bakit tuwang-tuwa ang marami sa tuwing may nilalait na pagkatao?

Bakit marami ang nanghuhusga ayon sa panglabas na anyo?

Katumbas ba nang walang paggalang kung hindi gumagamit ng 'po' at 'opo'?

Hindi ba't mas kabastusan ang pagiging mapanglait?

Bakit katanggap-tanggap na sa mga tao ang ganitong pag-uugali?

Sino-sino ba ang karapat-dapat na mabigyan ng respeto?

Madalas hindi naman sasapat ang magandang kalooban lang para gustuhin ka ng mga tao dahil alam natin na ang mundo'y mapanghusga ayon sa panglabas na itsura nito. Ang pagiging mataba, hindi kagandahan ang itsura, may kaitiman ang balat at kahit taong may kapansanan ay ginagawang tampulan ng katatawanan. At tayo namang nakakarinig sa mga bawat panlalait ay tuwang-tuwa at tawa ng tawa sa kabastusang ito.

Hindi ba't nalalagay ngayon sa kontrobersya si Vice Ganda dahil ginawa niyang katatawanan ang itsura ng kagalang-galang na si Ms. Jessica Soho? Nakita niyo rin ba kung paano tumawa at humalakhak ang mga audience sa mga patawang ito? Ganito na ba talaga tayo kababaw? Tsk, tsk.

* * *

Balik tayo sa paksa.

Sa pag-apply natin ng trabaho pansin mo ba na 'di hamak na mas malaki ang advantage ng may kaaya-ayang itsura kesa sa aplikanteng hindi kagandahan pero may parehong kwalipikasyon?

Bakit pa palaging may requirement na 'pleasing personality' ang karamihan sa trabahong ina-applyan natin? Ibig ba sabihin nito walang karapatan ang mga 'unpleasant beauty' sa parehong trabaho?

Ang kasabihang ingles na "Beauty is in the eyes of the beholder" ay aplikable lang sa iilang indibidwal dahil karamihan, hindi man lahat hangga't maari ay magaganda ang nasa paligid natin. Prangka kong sasabihin na ang pagiging maganda o kaaya-ayang itsura ng isang tao ay ang unang impresyong agad na tatatak at magmamarka sa ating isip samantalang ang mga indibidwal na hindi kagandahan ay kailangan pang alamin kung ano ang mayroon sa kanya para mo siya maappreciate ng husto.

"Minsan isang umagang pumunta ako sa isang Payment Center at sinadya kong magsuot ng damit na alanganing malinis at alanganing marungis, nakashorts at magulo ang buhok. Halos hindi ako pansinin ng isang empleyado nito kahit alam niyang ako'y magbabayad ng bill: "Ang hirap naman magpark sa inyo ngayon hindi tulad sa dati niyong inalisan", aniko; sa isang iglap agad na niya akong inasikaso. Ang punto ko dito? Respect begets respect. Kung gusto mo nang paggalang (kahit huwad) tingnan mo ang sarili mo kung nararapat ka sa isang paggalang. Dahil sa ayaw natin o sa gusto ang tao ay mapanghusga ayon sa kanyang nakikita".

Reklamo tayo ng reklamo ng diskriminasyon sa ibang lahi pero tayo mismong Pilipino tuwang tuwa 'pag mayroong inaaglahi na hindi kaaya-aya ang itsura, tayo mismo ay bastos at walang modo kung makakomento sa hindi nagustuhang video sa anumang Social Media, tayo mismo pinagtatawanan natin ang may kaitimang kulay ng balat ng isang pulitiko o kinukunsinti ang pangbabastos sa isang respetadong broadcaster.

Hindi ba tuwang-tuwang tayo kapag may pinipintasan ang isang stand-up comedian?

Hindi ba't pangkaraniwan nang ginagawang katatawanan at tampulan ng tukso ang mga taong may katabaan o labis na manipis ang pangangatawan o kahit na anong pwedeng pintasan?

Kahit nga ang mga taong may pisikal na kapansanan ay hindi na rin pinalalampas!

Sana maisip natin na hindi kagustuhan ng mga taong ito ang anumang negatibong (kung negatibo nga ang tingin natin dito) katangiang taglay nila. Paano kung sa'yo napunta ang katangiang ito? Hindi ka ba madidismaya o makakaramdam ng labis na pagkaawa sa sarili kung ikaw ang pinupulaan at pinipintasan?

* * *

On the contrary, napakasensitibo nnatin sa mga isyu kung saan ayon sa mga kritiko, ang Pilipinas (at ilang lugar) daw ay hindi maganda/maruming bansa at ang mga Pilipino ay Corrupt o hindi mapagkakatiwalaan. Ang husay nating mamintas sa ating kapwa o sa ibang lahi pero natatakot naman tayong harapin na marami sa mga puna at kritisismong ito ay may bahid ng katotohanan pero bilang ganti babatikusin natin ang taong nagpuna at nagkomento sa bansa natin. Palagi nating nililihis ang isyu sa pamamagitan ng pagtirya sa sumulat o pumuna sa bansa natin.

Bakit hindi natin gawing hamon at motibasyon ang puna at komentong ito at iimprove/itama ang kapintasang kanyang inilatag? Hindi solusyon ang panukalang persona non-grata sa indibidwal na nagkomento na marumi ang Pilipinas o impyerno ang Maynila o mangmang ang mga pilipino.

Bakit tayo magagalit kung ilan sa mga punang ito ay constructive critisism?

Natatakot ba tayo sa totoo at mas gusto nating pagtakpan ito kaysa tanggapin?

* * *

Ang pagkakaroon ng maganda o hindi magandang mukha ay hindi natin kayang piliin, hindi ito parang damit na bibilhin at isusuot ayon sa ating kagustuhan. Sana maunawaan natin ito. Paano kung sa iyo gawin ito, hindi ba't masasaktan ka rin kung makaririnig ka ng panglalait/panghuhusga? Panghuhusgang akala mo'y isa kang pusakal na kriminal na nakapatay ng tao.

Ang pagiging Pilipino hindi mo man ginusto ay iyan na ang lahi mo. Kung marami man sa ating kababayan ang may corrupt na pag-uutak o mapanglait na pag-iisip 'wag na sana tayong makisawsaw at makisali. Walang buting maidudulot ito sa atin mas maigi kung mas pagtuunan natin ng pansin ang pagsusumikap natin para sa pamilya kung hindi man para sa bansa.

Hindi porke marami ang gumagawa, tama na ito.

Hindi porke hindi nila ginagawa, ayaw mo na ring gawin.

Hindi porke ginagawa nila, gagawin mo na rin.

Binigyan ka ng sariling pag-iisip para malaman kung ano ang tama sa mali, binigyan ka ng sariling pag-uutak para alamin kung ano ang kasalanan sa hindi.

Hindi na maalis sa pag-uutak natin na mas mataas ang paghangang ibinibigay natin sa mga taong may magandang itsura pero sana 'wag naman nating husgahan ang mga taong hindi nabiyayaan ng magandang mukha o maladiyosang katawan. Hindi mo man makuhang purihin ang itsura nila 'wag mo naman sana itong pintasan pa.

Pakiusap...

Kung hindi ka naman husgado 'wag ka namang manghusga.

Kung hindi ka naman perpekto 'wag ka namang manglait.

Kung hindi ka naman si Carlos Slim 'wag ka namang maging matapobre.

Tudyo

• Kung ang Facebook ay isang paaralan, maraming Pinoy ang nagpapaka-dalubhasa't 'di lumiliban.

• Kung ang kalabisang panonood ng Teleserye ay makakapagpaangat ng ekonomiya ng Pilipinas, matagal na tayong nakakaahon sa kahirapan.

• Kung ang pag-abuso sa internet at video games ay batayan ng pagiging matalino, tambak na ang ating mga henyo.

• Kung ang basura ng Pilipinas ay ituturing na kayamanan, kabilang ang Pilipinas sa listahan ng mga first world country.

• Kung ang pangungurakot at katiwalian ay isang uri ng sining, nagkalat ang ating National Artist.

• Kung ang pagdo-droga ay isang klase ng palakasan, milyon-milyon ang bilang ng ating atleta.

• Kung ang basehan ng matinong pelikula ay ang laki ng kinita, pang-Oscar's ang husay nina Vic Sotto at Vice Ganda.

• Kung ang pagpuputa ay bubuwisan ng gobyerno, makakaipon ang ating Rentas Internas ng bilyon-bilyong piso.

• Kung ang trapik ng Pilipinas ay ituturing na tourist attraction, hindi magkakamayaw na dadagsa ang bilang ng mga dayuhang turista.

• Kung ang kayabangan at pamimintas ay ikokonsiderang marangal na ugali, maraming Pinoy ang kandidato ngayon sa pagka-santo.

• Kung ang pagsusugal ay isang laro sa Olympics, baka makatsamba na tayo ng medalyang ginto.

• Kung ang panonood at pagtangkilik ng malaswang gameshow ay karangalan ng isang bansa, iproklama na nating bayani ang host nito.

• Kung kayamanan ang pagkakaroon ng malaking populasyon, mas mayaman pa tayo sa maraming bansa sa Europa.

• Kung ang premarital sex ay isang kabanalan, aktibong relihiyoso ang ating mga kabataan.

• Kung ang pagti-text messaging ay uri ng physical fitness, sampu-sampung milyon Pilipino ang may magandang kalusugan.

• Kung eksepsyonal na talento ang taguri sa pag-abuso nang ni-remake na mga awitin, kahanga-hanga pala ang galling at husay ng musikerong Pilipino.

• Kung ang polusyon ang makapipigil sa paglala ng global warming, malaki ang naging bahagi ng Pilipinas sa pagsugpo nito.

• Kung ang pamantayan sa pagpaparangal ng Cannes Int'l Film Festival ay ang basurang istorya ng isang pelikula, maraming pelikula ang ilalahok ng ating Film & Movie industry.

• Kung basehan ng magandang pagkatao ang magandang telepono, angat na angat ang Pinoy sa buong mundo. :-)

• Kung isang krimen ang pagtitipid, walo sa bawat sampung Pilipino ang tiyak na maabswelto.

• Kung kabalastugan ang batayan ng pagiging magiting na pulis, sa Pilipinas magsasanay ang kapulisan ng iba’t-ibang mga nasyon.

• Kung ang labis na mga paglabag sa batas-trapiko ay isang mabuting gawain, magandang ehemplo ang ‘di mabilang na motoristang Pilipino.

• Kung ang kakulangan nang disiplina ay ikauunlad ng isang bansa, matagal nang nasa rurok ng pag-asenso ang mahal nating Pilipinas.

• Kung ang edukasyonal na programa sa telebisyon ay makasisira ng kaisipan ng mga kabataan, hindi gaanong maapektuhan ang isipan ng kabataang Pinoy.

• Kung ang makupad na hustisya at katarungan ang batayan ng United Nation sa paggawad ng UN Public Service Awards malamang na maluklok ang Pilipinas bilang isang Hall of Famer.

• Kung popularidad ng isang laro ang magiging batayan, DOTA o Lotto at hindi arnis o sipa ang nararapat na ating pambansang laro.

• Kung ang istorya ng bawat child labor ay ikukuwento at ilalahad, milyong libro ang mailalathala at maisasaad. (ngunit walang bibili nito)
  

• Kung karangalan ang pagkakaroon ng tiwaling mga pangulo, sabay-sabay nating isigaw "ikinararangal ko ang pagiging Pilipino!"

• Kung nais mo nang matinong pagbabago, umpisahan mo na ngayong itama ang iyong mga kamalian at maging isang magandang ehemplo sa iyong pamilya't komunidad.
  

• Kung hindi mo nakita ang mensahe ng akdang iyong binasa, basahin mo ulit mula sa umpisa.

paulit-ulit

Walang matalinong eksplanasyon kung bakit instinct na sa isang tao lalo na sa Pinoy na ulitin ang sinabi ng taong kausap nito, 'yung tipong automatic na 'pag may itinanong ka ibabalik din sa'yo yung tanong o 'yung sagot mo ay isasagot din sa'yo. Walang dahilan, ang tendency ay uulitin mo ang sinabi at sinasambit sa'yo ng hindi namamalayan at hindi sinasadya. Halimbawa: "Nasaan ka na ba?" Sagot: "Dito na sa Cubao" Nagtanong: "Cubao ka na?" o "Ano ulam mo kanina?" Sagot: "Adobo." Nagtanong: "Adobo?"

Hindi ba paulit-ulit? Hindi lang pansin ng marami pero sa isang ordinaryong usapan ay marami ang gumagawa nito. Ang paulit-ulit na na pananalita na ito ng mga Pinoy ay pinagkakitaan na ng husto ng isang stand-up comedian na itatago natin sa pangalang Vice Ganda sa kanya ring paulit-ulit na skit sa tuwing siya'y magpe-perform.

At ewan ko rin ba kung bakit nakakabit na sa mga Pinoy ang salitang "paulit-ulit". Parang kinagiliwan na natin ito at tuwang-tuwa tayo sa senaryo at mga bagay-bagay na paulit. Gaya ng pangkaraniwang pangalang Pinoy. Dito pa lamang sa aming opisina ay may mga ka-officemate akong inuulit ang pangalan o ang unang pantig ng pangalan; Joyjoy, Wewe, Tintin, Janjan, Jonjon, Junjun, Langlang, Jongjong, Daday, Dodoy at Jojo. Parang wala ng ibang pangalan at animo'y alingawgaw na sa pandinig natin ang mga ganitong nakakatuwang pangalan ng mga Pinoy na kahit ang ilan sa ating mga bayani ay mayroon ding inuulit na pangalan; Jose Rizal na may palayaw na "Pepe" at ang unang bayani na si "Lapu-lapu". Idagdag at isama na rin natin sa listahan ang mga pangalan ng mga opisyal ng bayan na may inuulit ding pangalan: Bongbong (Marcos), ang mag-amang Nene at Koko (Pimentel) at siyempre ang ating Pangulo; si Noynoy.

Hindi lang sa pangalan o pananalita nahihilig ang mga Pinoy bisyo na ring maituturing ang panonood natin ng mga programa sa telebisyong inuulit. Inuulit na tema, inuulit na istorya, inuulit na konsepto at ang mas matindi; literal na inulit ang isang palabas na iniba lamang ang bida/kontrabidang artista. Hindi na ko magugulat kung bakit tinatangkilik at libang na libang ang masang Pinoy sa mga recycled na palabas na; Mara Clara, Marimar, Mula sa Puso, Maria La del Barrio, Full House, Lovers in Paris, Darna, Captain Barbell, Dyesebel, Blusang Itim, Stairway to Heaven, Endless Love, Utol kong Hoodlum, Bagets at napakarami pang iba na sa sobrang dami ay mauubos ang letra ng keyboard ko. At kung hindi man inulit na istorya malamang ay mayroon itong inulit na tema; Anong pumatok na teleserye ba ang walang ampon sa istorya? Anong teleserye ba ang walang namatay na karakter (pero buhay pala)? Anong teleserye ba ang walang digmaan ng mayaman at mahirap? Anong teleserye ba ang walang pag-aagawan sa naiibigang bidang karakter? Anong teleserye ba ang walang bahid ng pangangalunya sa istorya?

Kapansin-pansin din na sa tuwing magpapasko na lang ang mga pelikula sa Filmfest ay 'yun at 'yun din o sila-sila lang din ang karakter. Nakakailang Enteng Kabisote na ba bukod pa sa Okay ka Fairy ko? Pang-ilang Panday na nga ulit magmula kay FPJ? Part 20 na ba ang Shake Rattle & Roll? May bago bang Mano Po? Eh 'yung Tanging Ina naging Lola na ba? Hindi naman tayo nagsasawa kasi pumapatok at kinagigiliwan. Sige enjoy lang. Huwag ka na ring magtaka kung bakit napakagaganda ng istorya low-budget Indie Film kumpara sa mga napakagagastos na komerysal na pelikulang ito.

Sa diksyonaryong Pilipino, hindi rin mabilang ang mga salitang inuulit pantig man ito o buong salita ito ang iilan: agam-agam, alaala, bakbak, bitbit, kimkim, kiskis, daldal, dikdik, gasgas, guni-guni, halo-halo at kung ano-ano pa. Mga bahagi ng katawan na inuulit; baba, ngala-ngala, bukong-bukong, alak-alakan, at kilikili. At kung maglalarawan ka ng isang bagay sa higit na mataas na antas hindi mo na kinakailangang gumamit ng katagang "mas", "napaka" o "pinaka" ulitin mo lang ang pang-uri ay ayos na at mas masarap pa ito pakinggan, halimbawa: "ang ganda-ganda" sa halip na "mas maganda, "ang husay-husay" sa halip na "higit na mahusay", "ang ginaw-ginaw" sa halip na "napakaginaw."

Asahan na rin nating Pinoy na sa tuwing may nananalo sa isang talent search na singer mas malamang sa malamang na magkakaroon ito ng album na ang kanyang carrier single ay revival, recycle o inulit. Kahit itanong mo pa kina Jovit, Marcelo at kay Bugoy (nasa'n na ba 'to?). Mas madali kasing humiram ng ideya at kumain ng lutong pagkain kaysa maghanap ng maisasaing. Kung mayroon akong kahilingan, hihilingin ko na sana lahat ng singer may talento rin sa paggawa ng kanta. Kung inaakala niyo na baguhang mang-aawit lang ang sumasakay sa ganitong gimik, mali kayo lahat na halos ng popular nating singer na inyong hinahangaan ay sinakyan na rin ito; hindi exempted dito ang mga idolo mong sina Martin Nievera (Forever 1, 2, 3), Regine (R2K, Covers 1,2), Sharon (sings Valera, Isn't it romantic 1,2), Ogie (Great Filipino Songbook, Ngayon at Kailanman) atbp. Oo, sa ibang bansa ay nagre-record din ng lumang mga kanta pero 'di tulad dito sa'tin. Malala. Ang lahat ng mga kanta sa kani-kanilang album ay inulit. Piracy in a legal and highest form. Hindi ba mas sikat pa ang inulit na kanta ni Juris kaysa sa mga orihinal na komposisyong kanyang kinanta? Ano bang orihinal na awitin ang pinasikat nina Paolo Santos o Nyoy Volante? Kahit gasgas na ang isang sumikat na kanta ay uulitin pa rin ito at gagawan ng ibang areglo para lang kunwari'y iba sa orihinal. Ako ay nauumay dito ewan ko sa inyo. Mabuti pa ang mga banda hindi (pa) nagpapadala sa ganitong sistema. Walang masama dito pero masyado na yatang kinomersyal ang lahat ng bagay na pati ang industriya ng musika ay tila nagpatangay at nilamon na rin ng sistema kunsabagay mas marami pa yata ang bilang ng bumibili ng piratang CD o nagda-download ng songs sa Limewire kaysa bumibili ng orihinal na kopya ng CD na may inulit na kanta. Para sa inyong kaalaman, bumibili pa rin ako ng orihinal na CD at sinusuportahan ko ang ating mga OPM singer at kasama sa mga inaabangan kong mga album ay Parokya, Gloc9, Bamboo (as a band or solo artist), Ebe Dancel and the rest of disbanded Sugarfree, Sandwich, Pupil atbp. Ang dahilan: orihinal ang kanilang mga kanta. Mabuti pa ang mga matitikas na mga rakistang ito hindi nagsasawa sa patuloy na paggawa ng mga orihinal na batong awitin (rocksong).
'Wag lang ang nanggaya nito.

Hindi ba't ang buhay ng tao ay isang cycle lang na paulit-ulit, ika nga sa isang malupet na blogsite SAME SHIT DIFFERENT DAY. Nagbabakasali at umaasa tayo ng ibang resulta pero pareho din naman ang ginagawa natin sa araw-araw. Haha. May kasabihan sa Ingles: "The History repeat itself" kaya ba paulit-ulit na pangalan sa pulitika ang nakatala sa ating kasaysayan? Mga pulitikong tila monarkiya na sa paghalinhinan sa puwesto sa itinatag na Dinastiya sa lahat halos na bahagi ng Pilipinas. Paulit-ulit na naluluklok sa pwesto ang mga gahamang pulitiko at paulit-ulit nilang kinukupit ang buwis na ating binabayaran. Hindi man natin sila hinahalal nakagagawa pa rin sila ng paraan upang makapandaya. At huwag mo nang itanong kung bakit paulit-ulit lang na problema at suliranin ang ating nararanasan; pare-pareho naman tayong walang disiplina, walang pagbabago, walang solusyon at walang kadala-dala.

Paulit-ulit. SHIT.