Gerontophobia

Gerontophobia - The fear of getting old.

"Habang tinitingnan ko ang aking sarili sa salamin hindi ko maiwasang umiling. Habang nagkakaedad ang mundo unti-unting nakikita sa mukha ko ang aking edad. Tsk tsk. Hindi na talaga ito maiiwasan."

Hindi ako matapang na tao at katulad ng karamihan marami rin akong kinatatakutang mga bagay kabilang na ang pagkatakot sa pagkakasira ng pamilya, sa pagkakawala ng isang mahal sa buhay, sa kamatayan at marami pa. Kinatatakutan ko ang mga bagay na ito dahil marami pa kong gustong gawin, mga plano ~ sa buhay, sa pamilya, sa trabaho, sa mga anak, sa kinabukasan at dahil na rin sa mga kasalanang hindi ko pa naikukumpisal. Ngunit ang pinaka sa mga kinatatakutan kong ito ay ang gerontophobia o ang takot na tumanda o ang aking kalagayan sa pagtanda. Lumalaro sa isip ko ang aking kalagayan kung ako'y sumapit na sa old age.

Nakalulungkot pero lahat tayo'y papunta doon sa ayaw man natin o hindi. Kung ang pangkaraniwang edad ng isang tao ay 75 to 80 na taon medyo ilang dekada na lang pala ay papunta na ako doon. Sa pagsapit ng aking kaarawan ngayong araw ako'y tatlumpu't-walong taong gulang na ibig sabihin papunta na ako sa pangalawang bahagi ng aking buhay ~ ika nga.

Parang kailan lang na ako'y isang maharot, pasaway, makulit at malikot na estudyante ng Mataas na Paaralang Torres na walang inaalalang problema bukod sa bagsak na grado pero heto ako ngayon may Gerontophobia. Bagama't alam natin na lahat tayo'y tatanda pero mas nakararami ang may ganitong kalagayang nadarama. Ako pa naman na napakaemosyonal at maiksi ang pasensya sa halos lahat ng bagay, paano ko i-o-overcome ang fear ko na ito kung alam kong ito ay hindi maiiwasang mangyari?

Sa paglipas ng panahon at pagdagdag ng taon sa aking edad nakikita ko na ang aking inaalagaan ay magkakaroon ng sariling buhay, sariling mundo; sila'y parang mga inakay na unti-unting natutong lumipad sa kalawakan at handang sagupain ang lakas ng hangin sa taglay nilang bagwis. Na sa pag-usad pa ng ilang taon ay hindi mapipigilang maiwan ako ~ maiwan nang panahon, maiwan nang teknolohiya, lisanin ng enerhiya sa katawan, lumabo ang paningin, mabawasan ang pandinig, mawala ang tikas, mawala ang pagka-astig at higit sa lahat ang maiwan ng mga anak upang sila naman ang sasagupa sa digmaan ng buhay...

Aking namasdan isang matandang hirap sa paglakad
Utal na salita hindi maisaad ang ibig ilahad
Tungkod na hawak ay upod na at nanlillimahid
Salamin na makapal katulong sa pagmasid
Ilang dipa lang ang layo pero animo'y kilometro
Habol ang hininga pupunta lamang sa banyo

"Sa'n na nga ba aking panulat na pluma?"
Sakit na kalimot ay lumalala na
Nais nang kumain subalit 'tikom naman ang bibig
Hanggang nahulog kaning may sabaw sa sahig
Bitamina at gamot hindi na yata epektibo
Ubos na rin kahit ang naisubing sandaang piso

Isa nang pasaway wala na yatang pakinabang
Huwag naman sanang itapon sa ampunan
Kahit nangangatog kamay at mga tuhod
Pipilitin pa ring bumangon sa tulong ng tungkod
Buhok na abuhin, katawang walang tikas
Malayo sa noo'y... bawat sabihin ay batas

Sabado't Linggo mga inaasahang araw
Baka sakali mga apo't anak ay dumalaw
Lagi mang bigo ay patuloy pa rin sa pag-asa
Hanggang sakit na malala 'yun pa ang nauna
Sa wakas nakita rin ang mga inaasahan
Pero bakit dito pa sa banig nang karamdaman?

Hindi namalayan may luhang bumagsak
Bagama't walang tunog kay lakas ng lagapak
Malapit nang mapinid malamlam na mata
Isusunod na rin ang pagpantay ng paa
Patay na ang apoy, upos na ang kandila
Tapos na ang lahat, paalam gerontophobia...

Beauty...

Defining beauty should come from the heart…people almost always tends to see first the physical beauty because of the glimpse of attraction, skin deep indeed.
The entirety of beauty need not to be the beauty of someone’s faces but the beauty that is within her;
...the way she see positive things in perspective;
...the way she magically turns madness into calmness;
...the way she controls herself in the most troubled situation;
...the way she lovely smiles despite the burden;
...the way she kindly treats life in spite of the uncertainty;
...the way she gleefully accept people without doubts and hesitations;
...the way she effortlessly put smiles on anybody's faces while peculiarity reigns.

Isn’t it beautiful to possess these qualities rather to have the beauty of the skin deep?
How can be beauty be beauty if you don't possess the beauty deep within?
For most of us who value beauty based on physical attraction;
for most of us who ignore the true innermost beauty;
for most of us who judged people not on the mystique that endow her.
Then we all need to learn more the real meaning of the theory of beauty.

My Grateful Things (A to Z)

A - Arlene. My Lovely wife. The reason for my everything, the reason why I existed.
B - Blog. I can express and shout here all my angst, grievances, emotions, madness, happiness, everything...
C - Car. Having the privilege to have this is a grateful thing. ~ Can't go places without it.
D - DVD's. Because Hollywood movies are just great and entertaining.
E - Education. A salute to my parents for this. I still believe that education is the key for a successful life and am very much grateful that I am educated despite of...
F - Friends, families and foes. No man is an island and we all need them sometime in our life; to make us mature and dedicated person; to make us strong individual; to help us pick-up the broken pieces of our life.
G - God. Yeah, I know I'm a sinner but He always stand by me to guide and clear my path and my mind.
H - Home. Feel invigorated once I stepped into our home. Simply there's no place like home.
I - Internet. Imagine life without it; Emails, documents, clients, chats, communications, facebook, clients, anything goes...connecting with you.
J - Job. Been working for almost 20 years and I'm still loving it. The source of living and reminds me that I'm still valuable to this world.
K - Kids. I have three and they're my other side of happiness; one of the reason why I worked hard.
L - Love. For letting me feel what it means to truly be alive. despite of being me; I'm still a loving person and always have it on my heart. For my family, for everything...it conquers me.
M - Music. When your day seems to be boring and lifting your spirits when you're down.
N - Needs. This covers all. Thank God I'm still able to provide this.
O - Officemates. They have a purpose in our lives...you can't do your job properly without loving them.
P - Phones. Just like anybody, we all need this stuff, for making it easy to stay in touch to the world...
Q - Quandaries. It is part of our life and it somehow strengthens me and keeping me a wise man.
R - Rest and recreation. Life is not just for working.
S - The Sun, the Saturdays and the Sundays. Isn't it great to see the glimpse of every morning? while we enjoy the precious time with the family.
T - Teachers. For passing down their knowledge to me ~ a lifetime knowledge.
U - Understanding. It keeps my sanity intact.
V - Violeta. Because mother's love is unconditional.
X - Xmas. A day we should be grateful of. It's more important than ours.
Y - Youth. Enjoy this when you still have it. We are young only once.
Z - Zest. Life is short. Enjoy and live it to the fullest.

Sometimes it’s easy to feel bad because you’re going through a tough times in life. However, remember no matter how bad your situation may seem, there are tens of thousands of things to be grateful for in life. - Celestine Chua

Demokrasya

Pebrero na. Sa Pilipinas may dalawang okasyong ipinagdiriwang ang buwang ito; ang araw ng mga puso at ang araw ng demokrasya. Huwag na nating isama ang Chinese New Year at mag-focus tayo sa pangalawa.
Pebrero 25. Freedom day o Araw ng Demokrasya ~ Minsan holiday minsan hindi, depende sa presidente.
Araw ng demokrasya napakagandang pakinggan; araw ng paglaya sa kamay ng diktaturya noong si Marcos. Pagkatapos nang napakatagal na dalawampu't-limang taon saan na ba tayo dinala ng demokrasyang ito?

Tunay ba na malaya na tayo sa kamay nang mapanupil na lider?
Sino ba ang nagtamasa sa pagpapatalsik ng malupit na pangulo?
Ang demokrasya bang hiningi natin ay tunay na nasa atin?
Masaya ka ba ngayong muli na naman nating gugunitain ang ating araw ng demokrasya?

Tayo'y magbalik-tanaw. Pebrero 25, 1986. Labing-tatlong taong gulang lang ako noon. Kung tutuusin ano ba ang pakialam ko noon sa demokrasya? Hindi ko naman batid na makakaapekto pala ito sa buhay ko ngayon. Ngayong ako'y may malay na napagtanto kong napakasarap palang sariwain ang araw na ito dahil ito ang nagpatanyag sa bansang Pilipinas sa buong mundo sa positibong aspeto. Lahat ay puno ng pag-asa. Lahat ay maligaya at nag-akalang abot-kamay na natin ang kaunlaran na naudlot ng napakatagal na panahon. Ang luha at ngiti sa mga mukha, ang mayaman at mahirap ay literal na magkasama, ang marungis at malinis ay magkahawak-kamay, walang halaga kung ano ang estado mo sa buhay dahil iisa lang kanilang adhikain: ang magka-isa! Magkaisa na tuldukan ang panunungkulan nang noo'y tinuturing na hari ng Pinas si: Ferdinand Marcos.

Mabuhay ang Pilipinas! Mabuhay ang Pilipino!
Ang lahat ay hindi mapagsidlan ang ligaya sa tagumpay na tinamasa dahil ang buong angkan ng Marcoses' ay nilisan ang Malacañang sa huling araw ng mapayapang rebolusyon. Pinakita naman ng iba ang galit at pagkamuhi sa mga Marcoses' ng apakan, duraan, alipustahin, tadyakan, hambalusin at sunugin ang anumang imahe na mag-uugnay sa Unang pamilya. Galit na galit sila dahil sa di-umanoy maka-Hitler na panunungkulan ni Marcos at walang pakundangang pagnanakaw sa kaban ng bayan kaya ang ginawa nila'y ninakaw din nila ang anumang pwedeng isukbit nang sila'y makapasok sa loob mismo ng Malacañang kabilang na ang maraming pares ng sapatos ni Ginang Imelda.

Fast forward tayo makalipas ang 25 taon.

* Pinatalsik natin si Marcos dahil sa akusasyon nang pagnanakaw. Tanong: Wala na bang magnanakaw sa gobyerno ngayon? Sagot: Marami at patuloy na dumarami.

* Daang Milyong dolyar ang diumano'y naitago ng buong pamilya ng mga Marcos.Tanong: Napatunayan na ba natin ito sa saan mang korte sa Pilipinas at sa labas ng bansa? Sagot: Siyempre, hindi.

* Sagad ang pagkamuhi ng karamihan sa mga Pilipino sa Pamilya Marcos noong EDSA Revolution.Tanong: Nakalimutan na ba natin sa isang iglap ang kanilang mga kasalanan sa bayan? Sagot: Posible, dahil ang buong pamilya ng Marcoses ay may posisyon sa gobyerno; Senador, Gobernador, Congressman, ibig sabihin sila'y muli na namang minamahal at tinatangkilik ng madla.

* Umaapaw sa pag-asa nang pag-unlad ang mga Pilipino makaraang sipain natin ang Unang Pamilya.Tanong: May pag-unlad bang naganap makalipas ang dalawa't kalahating dekada? Siyempre, wala. Pati nga opisyal ng PAGASA sa Quezon City ay nangingibang-bayan sa kawalan ng pag-asa.

* Pumalahaw ng iyak, bumaha ng luha at ngiting abot-tainga ang nasilayan sa mga Pilipino noong umeskapo sila Marcos.Tanong: Bukod sa pagpapalayas sa mga Marcoses' , May napala ba tayo sa mga pumalit na mga lider at pinuno? Sagot: Siyempre wala. Nagpapalit-palit lang ng personalidad ang mga namumuno pero isa lang ang kanilang adhikain: Magkamal. (idol din nila si Marcos)

Demokrasya...isang sistema ng pamahalaan na kung saan nasa mga taong-bayan ang kapangyarihan. Wow! Ang ganda ng kahulugan; taong-bayan ang may kapangyarihan! Totoo ba ito o isa na namang kathang-isip na tulad ng kwento sa mga telenobela at telepantasya? Hindi ko nakikita ang kahulugan nito sa tunay na nangyayari sa Pilipinas na may demokrasya. Sa diksyonaryo lang tama ang kahulugan nito.

Hindi natatapos sa pagpapatalsik sa palpak na pangulo ang pagkamit nang tunay na demorasya.
Hindi natatapos sa paghahawak-hawak ng kamay at pagkanta ng "Magkaisa" at "Handog ng Pilipino sa Mundo" ang pag-unlad ng bansa.
Hindi natatapos sa pagluha at pag-alay ng bulaklak sa sundalo ang pagiging matinong Pilipino.
Hindi natatapos sa pag-asa sa mga lider at pinuno ang pag-asenso ng ekonomiya.
Hindi natatapos sa "L" sign ang laban ng Pilipino sa kahirapan.
Hindi natatapos sa tahimik na himagsikan ang pagsugpo sa tiwaling Pangulo.

Makalipas ang dalawampu't-limang taon ipagdiriwang na muli natin ang Araw ng Demokrasya.
Bukod sa pagpapalayas kay Marcos sa posisyon at pagkakabalik ng "demokrasya" ano ang maganda rito?...Holiday. Walang pasok (para sa mga estudyante.

Ako'y hangal na Pilipino

Hindi ako si Allan na kinabibiliban ng buong mundo ang talento
Hindi ako si Charice na pinangingiti ang madlang pinoy at Amerikano
Hindi ako si Nicole na kay siglang umaawit taglay ang dugong Pilipino
Hindi ako si Arnel na pinapamalas na may galing pa pala tayo
Hindi ako si Lea na walang sawang nagbibigay karangalan sa'kin at sa'yo

Hindi ako si Manny na hinahangaan sa larangan ng boksing
Hindi ako si Paeng na nakatala sa Guiness dahil sa husay niya sa bowling
Hindi ako si Onyok na nag-alay ng Pilak sa atin
Hindi ako si Bata na sa bilyar ay ubod ng galing
Hindi ako si Wesley na sa ahedres ay animoy may taglay na anting

Hindi ako si Efren na may malasakit sa edukasyon at kabataan
Hindi ako si Brillante na ang ginagawang obra'y makabuluhan
Hindi ako si Monique na taas-noong binibihisan ang dayuhan
Hindi ako si Carlos na ang award na Pullitzer ay 'di matumbasan
Hindi ako si Kenneth na ang galing sa muwebles ay 'di pangkaraniwan

Hindi ako si Cory na nagpalaya sa'tin sa diktaturya
Hindi ako si Andres na walang takot lumaban sa mapaniil na Kastila
Hindi ako si Ninoy na binuwis ang buhay para sa demokrasya
Hindi ako si Emilio na pinangunahan ang unang Republika
Hindi ako si Pepe na puno ng pag-asa noong buhay pa

Ako'y isa lamang hamak at hangal na Pilipino
Nauupos, nanlulumo sa kahahanap ng matinong pinuno
Ako'y isa lamang inaalilang Pinoy na ungas
Na katulad mo'y umaasa na uunlad pa ang Pilipinas

Batid ko rin na ako'y lilisan kasama ng aking pangarap
Ang bayang sinilangang niyakap, niyapos ang paghihirap
Iglap na panahon ipipikit ang mata at ibabaon sa lupa
Kasabay nang panaginip na mistulang bangungot kapagdaka.

Carnapping ~ sakyan natin

Kung tutuusin kaya ng kapulisan sugpuin ang carnapping kung gugustuhin lang nila...

Laman ng balita ngayon ang nakabibilib na sunod-sunod na pagdakip sa mga suspected na mga carnapper ganundin ang pag-raid sa kani-kanilang mga hideouts kabilang na ang sa Cavite, Pampanga, Batanggas at iba pa.
Ito ba'y dahil sa naging sensesyonal ang pagkamatay nina Emerson Lozano at Venzon Evangelista?
Bakit bigla na lamang silang naging masipag at bawat opersayon nila ngayon ay may katumbas na media coverage?
Sa isang iglap ba'y sabay-sabay na impormasyon ang natanggap nila galing sa kanilang mga asset at mahusay nila ngayong nagagampanan ang kanilang tungkulin?
Kung hindi kaya na-media ang brutal na pagpatay kay Lozano, Evangelista, et al masipag din kaya sila ngayon kumpara sa dati?

Ang gagaling naman ng ating magigiting na pulis at halos sabay-sabay nilang natunton ang mga liblib na safehouses ng mga carnapping syndicate, mga taong involve sa sindikato, mga whereabouts ng kung sino-sino at ang modus ng bawat grupo. Kung iisipin, halimbawang ang iyong sasakyan ang na-carnap sa kahit saang lugar sa Pilipinas; ano ang chances na ma-recover mo ito?

May posibilidad ba na may mahuling kasangkot?
May mapapala ka ba sa pag-report mo sa pulisya?
Meron siguro... kung anak ka ng senador, congressman, mayor at kung sino-sino pang may matataas na katungkulan sa gobyerno pero kung ordinaryong Juan dela Cruz ka lang,'wag ka nang umasa. Gaya nga kasong ito: http://www.philstar.com/Article.aspx?articleId=599133

Nakatutuyang nakakalungkot na kung sino pa ang dapat asahan sa panahon na kailangan natin nang tulong nila (kapulisan) ay sila rin ang hindi natin pinagkakatiwalaan. Masisisi ba nila tayo? Ilang pulis ba ang nahingan mo ng kagyat na tulong at hindi humingi ng kapalit?

Hangga't ang media ay hindi tumitigil sa kabit-kabit na pagbabalita sa insidente ng carnapping patuloy na may masasakote ang kapulisan, wala silang tigil sa pagprisinta ng kanilang mga nahuli at pagbubunyag ng mga hideouts ng carnapper at mga katayan ng na-carnap na sasakyan. Katulad ng mga kriminal sa lipunan ang kapulisan ay balot ng misteryo ~ napakalalim nilang mag-isip at halos magkaugnay na ang kanilang mga kilos at gawi. Sa mahigit tatlumpung iba't-ibang kasong isinampa sa lider ng carnapping group, magtataka pa ba tayo na labas-masok lang sila sa kulungan? Isa lamang itong moro-moro dahil alam naman ng lahat na hindi kayang mag-operate ng isang sindikato kung walang basbas ng otoridad. At ngayong bunyag na ang kanilang operasyon malamang kahit hindi nila krimen ay ibabato sa kanilang grupo. Sa bansang ito na kung ano ang mainit na paksa ay 'yun ang pagpipiyestahan at sasakyan. Heto naman ngayon ang mga kagalang-galang na mga senador at maghahain ng batas na gagawing non-bailable ang sinumang maakusahan ng carnapping...kailangang may magsakripisyo para maisip nila ito!

Ilang dekada ng lumalala ang carnapping sa Pinas pero hindi nila ito naisip dati. Ilang daang sasakyan ang ninanakaw sa araw-araw pero ngayon lang sila naging concern sa mahal nilang mga Pilipino (plastic!). Bakit marami pa ring mga sasakyan (kotse man o motor) sa kalsada ang humaharurot ng walang plaka? Niñgas-cogon lang na naman 'yan ng pulitiko, pulis at ahensiya ng gobyerno kung may lalabas na mas kontrobersyal na balita matatabunan lang ang isyu ng carnapping.

Maling pagmamahal

Mahal kita.
Mga salitang napakasarap pakinggan, isang pahayag na nagpapaluwag sa dibdib subalit mas masarap at mas kaaya-ayang marinig ang sagutin ito nang "Mahal rin kita". Langit ang pakiramdam kung ikaw ay nagmamahal at minamahal hindi mo alintana ang anumang balakid basta maipahayag mo lamang ang iyong nadarama. Subalit katulad ng ibang bagay lahat ay may limitasyon. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay aayon sa'yo ang panahon. Kung magmamahal ka isipin ang iyong katayuan at ang kalagayan ng iba.
Dalawang bagay ang maaring mangyari kung babanggitin mo ito. Make or break, ika nga. Pwedeng magresulta ito sa isang masayang relasyon at pwede ring maging hangganan ng isang pagkakaibigan.

Marami na ang nagtangkang itanong kung: Kamalian ba ang umibig? Masama ba ang magmahal? Hayaan niyong sagutin ko ito sa paraang muntik ko nang maranasan.
Walang masama sa pagmamahal nagiging mali lamang ang pag-ibig kung ang iyong iibigin mo ay may mahal ng iba at pag-aari na ng iba. Kung magtatangka kang sabihin ito ng walang inaalalang ibang tao, walang maaapektuhang damdamin at walang pakialam sa sasabihin ng buong mundo ~ mas malaking kamalian ito.

Selfish. Walang iniisip kundi ang sariling damdamin. Maituturing na lumipad na ang katinuan sa iyong isip at tuluyan nang humiwalay ang konsensiya sa iyong katawan.

Kahit pa na may nakaraaan kayong relasyon at ikaw ay hindi masaya sa kinalalagyan mo ngayon hindi pa rin ito tama. Sa halip na lumuwag ang iyong dibdib baka lalo lamang itong makapagpalubha ng sugat sa iyong puso at sa puso ng maapektuhan mong tao.
Kahit pa sabihing may nakaraang ugnayan kayo at naging maligaya ang bawat sandali ninyo noong panahong kayo pa. Imulat ang mata, gumising sa katotohanan, tanggapin ang ngayon. Hindi na maibabalik pa ang nakaraan kahit paulit-ulit mong sabihing: Mahal kita!

Nanaisin mo bang sumira ng isang pamilya kapalit ng pagmamahal na sinasabi mo?
Magiging masaya ka ba habang ang ibang tao'y sugatan?
Kung mapapawi ang luha sa mata mo gayundin ang lungkot sa iyong buhay masasalin naman ito sa iba. Habambuhay na pasang-krus ito sa mga taong iyong nasaktan para itong isang balaraw na nakabaon sa puso mas masakit pa ito sa sugat na dulot ng anumang patalim.

Ang katagang "mahal kita" ay sagrado hindi ito binabanggit sa kahit na sinong tao. Kung nais mo lamang ay maglaro hindi ito ang salitang nararapat na iyong sinasabi. Kung sasabihin mo ito para lamang makapang-loko ng ibang damdamin at nagbabakasakali na ikaw ay mahalin rin. Isa kang Gago. Sinasangkalan mo ang pangalan ng Pag-ibig para lamang sa sarili mong interes. Hindi nilalaro ang damdamin lalo ang pag-ibig. Kung kabiguan lang idudulot mo dahil mas nangingibabaw ang pagnanasa kaysa sa sinasabing mong pag-ibig ~ hindi ito pagmamahal. Huwag na ring magbakasali dahil may kanya-kanya na kayong buhay, kung hindi ka kuntento sa buhay mo ngayon huwag mong idamay ang ibang tao sa kabiguan mo. Walang perpektong relasyon. Kung may pagkakamali ang iyong kasama sa buhay 'wag mo itong gawing dahilan para maglandi sa iba, suriin mo rin ang pagkakamali mo o baka naman hanap mo lamang ay atensyon? Huwag nang magpa-cute sa may mahal ng iba. Mahiya ka naman, tingnan mo ang sarili mo sa salamin at ibalik ang tanong kung makakasira ba ako ng ibang pamilya?

Gusto kong iugnay ang salitang homewrecker at oportunista sa taong may ganitong asal. Masakit na salita subalit ito ang unang-unang papasok sa iyong isip sa mga taong walang pakiramdam at walang pakialam sa damdamin ng iba. Hindi lang kasiyahan ng isang pamilya ang ninanakaw nito kundi ang buong buhay nila at pagkatao. Kulang ang mga masasakit na salita para ilarawan ang ganitong ganid na ugali. Kung hindi makuntento sa naging kapalaran mo ngayon 'wag mong sirain ang relasyon ng ibang tao. Hindi mo siguro alam o sadyang wala kang pakialam kung gaano kasakit ang dinaranas ng mga taong iyong nasasaktan, sadya man o hindi. Hindi sa lahat nang pagkakataon ang pag-ibig ay tama lalo't kung magdudulot ito ng hindi kanais-nais makabubuting pigilan ang damdamin, 'wag na itong ipahayag at ipilit kung hindi ka man magsisi baka ito nama'y magresulta sa kalbaryo ng buhay ng iba kung maligaya ka sa ganito kahit alam mong nakasasakit ka ng ibang damdamin inuulit ko isa kang Gago...palayain mo na siya dahil hindi kayo ang nakatadhana sa isa't-isa.