Dust in the Wind

Parang kumpol ng mga bulak na nagmula sa maruming estero ang makikitang nakalatag sa kalangitan.

Sa likurang bahagi naman'y may nakamamanghang mga kidlat na animo'y nagtatalo at nagsasagutan. Nagpapaligsahan sa pagkislap, ayaw magpadaig sa isa't isa.

Maya't maya ang dagundong, maya't maya ang atungal.

Matagal ko siyang minamasdan sa gano'ng kalagayan, hinihintay ang kanyang pagbuhos.

Ngunit nabigo ako.

Walang pagbuhos na naganap. Manapa'y kusang lumisan ang kanina lamang ay mga ulap na nagbabadya at nagbabanta ng malakas na pag-ulan.

Siguro'y nainip.

Nagbunyi ang lahat maliban sa akin.

Unti-unti, lumiwanag ang kalangitan 'di tulad ng aking pag-iisip. Magulo. Malabo.

Pumikit ako.

Tatangkaing limutin ang mga nabigong mithiin, ang mabibigat na suliranin, kahit panandali. Ngunit sumisiksik pa rin sa aking isip ang lahat ng aking mga kabiguan sa buhay, kahit itanggi'y kumukurot pa rin sa aking malay ang lahat ng alaala ng kahapong puno ng kasawian.

Pakiramdam ko'y tinutuya ako ng demonyo. Nakangisi. Nanunukso.

Sa edad kong sitenta y singko'y matagal akong nagtampisaw sa karukhaan.

Sa edad kong sitenta y singko'y tila purgatoryo ang aking naging tahanan.

Sa edad kong sitenta y singko kasama kong magiging alikabok ang lahat ng aking mga pangarap, mananatiling panaginip ang aking mga panaginip at matitigil na sa wakas ang panunumbat sa Langit.

Mahihimlay sa buhangin, tatangayin ng hangin.

Matagal ko nang pinanabikan ang sandaling ito; ang makahulagpos sa pagkakagapos sa tila walang hanggang pagsubok at pagdurusa, ang makalas at makatakas sa tanikala ng paghihirap sa buhay at kamalayan.

Panghabangbuhay. Sa kabilang buhay.

* * *

Ang sumusuot na sinag na nagmumula sa labas ng silid na aking kinararatayan ay hindi nakatulong upang maging maaliwalas ang aking humpak na mukhang kangina pa nakamasid sa kawalan. Nagtatanong. Nagugulumihanan.

Matingkad ang kulay asul na ulap at tila nag-aanyaya sa mga paslit na lumabas at maglaro sa kanyang karilagan. Kainaman ang init ng araw na kung pagmamasdang maigi ay tila may nakaukit na napakagandang ngiti sa kanyang pisngi, sinag na puno ng liwanag, sikat na puno ng pag-asa.

Ngunit walang silbi ang ganda ng araw na ito sa akin, ako na kasalukuyang pinapanawan ng postibong pananaw at nililisan ng matinong pang-unawa.

Ang kakasikat pa lang na araw ay kabalintuanan sa papalubog kong pagkatao.

Ikagagalak mo ba kung ikaw ay nasa ganitong kalagayan?

Masisiyahan ka ba kung ang bawat araw sa iyo'y katumbas nang panibagong pagdurusa?

Tila huli na nang malaman kong ang magarang bahay at marangyang pamumuhay pala ay hindi katumbas ng masayang tahanan.

Tila huli na nang aking matalos na ang pera'y 'di sasapat upang makabili ng 'sang minutong buhay.

Ang malapiging na dami ng pagkaing nakahain sa hapag-kainan ay tila hindi sumasapat sa aking gutom na diwa at kaluluwa.

Alipin ako ng aking pangarap, diniyos ko ang aking yaman.

Hinirang ako ng tagumpay ngunit hinatid niya rin ako sa nakalugmok na kabiguan.

Sa batang edad na kwarenta y kwatro tila ginagapi ng kanser ang lahat ng aking napagtagumpayan.

Kumurap ba ang Diyos kaya ako ngayo'y may taning?

O hinayaan ko ang aking sariling malasing sa kinang ng tagumpay?

Nag-aalala ba ako sa kamatayan o sa mga maiiwan kong kayamanan?

Pumikit ako.

Tila natanaw ko ang anghel na maghahatid sa akin sa langit. Nakabukas ang mga palad na nag-aanyaya. Hindi ko nais sumama ngunit hindi ako makatanggi.

* * *

Lahat tayo kung tutusin ay parang patak lang ng tubig sa malawak na karagatan, parang tuldok na alikabok sa walang hanggang kalawakan.

Walang karapatan ang sinuman na magmalaki dahil lahat ay magiging alikabok lang.

Nagmula sa lupa, magbabalik na kusa.

Nagmula sa wala, patungo sa wala.

Galing sa alabok, magbabalik sa alabok.

Ikaw, ako, tayo kasama ng iyong yabang, yaman, pagdarahop, pangarap, sarap, paghihirap, karamdaman, karangyaan, kabutihan, kasamaan, kapurian, kapintasan, luha, halakhak, lungkot, ngiti, hikbi, mithiin, suliranin, pag-asa, kabiguan, sagot, katanungan, duda, paniniwala, pagsubok, pagdurusa, hinaing, libog, lisya, talento, galing, talino, galit, pag-ibig ng iyong mortal na katawan'y maglalaho, lahat ng ito'y patungo sa alikabok, lahat ito'y tatangayin ng hangin.

Sa takda o 'di itinakdang panahon, lahat ay bibitiw sa pangarap, iiwan ang buhay. Gaano pa man kasarap, gaano pa man kahirap lahat ay may katapusan.

Harapin ang katotohanan ikaw ay alikabok lang. Wala kang karapatang magmayabang.

Harapin ang kamatayan ikaw ay tuldok lang. Lahat nang nasa iyo'y ito rin ang hantungan.

Itanggi mo man...

Tayong lahat ay hahalik sa lupa, gaano man tayo kataas. Ibabagsak, gaano pa man kalakas.

May hangganan ang lahat, may hangganan ang buhay ngunit ang langit, ulap, araw, hangin, ulan, kidlat, kalawakan, ang lupa at karagatan ay mananatili kailanman. Magunaw man sila hindi mo na ito mararanasan.

Matupad man o hindi ang ating mga pangarap darating ang araw na tayo'y magiging alikabok lang.

* * * * *

Don't hang on, nothing lasts forever but the earth and sky
It slips away, all your money won't another minute buy

Dust in the wind, All we are is dust in the wind