I feel her

I feel blessed, I feel heaven
I feel happy, I feel relief
I feel alive, I feel renewed
I feel high, I feel passion

I feel great, I feel strong
I feel infatuation, I feel emotion
I feel excited, I feel inspired
I feel brave, I feel safe

I feel triumph, I feel success
I feel delighted, I feel enchanted
I feel like dancing, I feel like smiling
I feel like floating, I feel like flying

I feel the spark, I feel the magic
I feel amazed, I feel wonder
I feel affection, I feel inspiration
I feel love, I feel her...

Gerontophobia

Gerontophobia - The fear of getting old.

"Habang tinitingnan ko ang aking sarili sa salamin hindi ko maiwasang umiling. Habang nagkakaedad ang mundo unti-unting nakikita sa mukha ko ang aking edad. Tsk tsk. Hindi na talaga ito maiiwasan."

Hindi ako matapang na tao at katulad ng karamihan marami rin akong kinatatakutang mga bagay kabilang na ang pagkatakot sa pagkakasira ng pamilya, sa pagkakawala ng isang mahal sa buhay, sa kamatayan at marami pa. Kinatatakutan ko ang mga bagay na ito dahil marami pa kong gustong gawin, mga plano ~ sa buhay, sa pamilya, sa trabaho, sa mga anak, sa kinabukasan at dahil na rin sa mga kasalanang hindi ko pa naikukumpisal. Ngunit ang pinaka sa mga kinatatakutan kong ito ay ang gerontophobia o ang takot na tumanda o ang aking kalagayan sa pagtanda. Lumalaro sa isip ko ang aking kalagayan kung ako'y sumapit na sa old age.

Nakalulungkot pero lahat tayo'y papunta doon sa ayaw man natin o hindi. Kung ang pangkaraniwang edad ng isang tao ay 75 to 80 na taon medyo ilang dekada na lang pala ay papunta na ako doon. Sa pagsapit ng aking kaarawan ngayong araw ako'y tatlumpu't-walong taong gulang na ibig sabihin papunta na ako sa pangalawang bahagi ng aking buhay ~ ika nga.

Parang kailan lang na ako'y isang maharot, pasaway, makulit at malikot na estudyante ng Mataas na Paaralang Torres na walang inaalalang problema bukod sa bagsak na grado pero heto ako ngayon may Gerontophobia. Bagama't alam natin na lahat tayo'y tatanda pero mas nakararami ang may ganitong kalagayang nadarama. Ako pa naman na napakaemosyonal at maiksi ang pasensya sa halos lahat ng bagay, paano ko i-o-overcome ang fear ko na ito kung alam kong ito ay hindi maiiwasang mangyari?

Sa paglipas ng panahon at pagdagdag ng taon sa aking edad nakikita ko na ang aking inaalagaan ay magkakaroon ng sariling buhay, sariling mundo; sila'y parang mga inakay na unti-unting natutong lumipad sa kalawakan at handang sagupain ang lakas ng hangin sa taglay nilang bagwis. Na sa pag-usad pa ng ilang taon ay hindi mapipigilang maiwan ako ~ maiwan nang panahon, maiwan nang teknolohiya, lisanin ng enerhiya sa katawan, lumabo ang paningin, mabawasan ang pandinig, mawala ang tikas, mawala ang pagka-astig at higit sa lahat ang maiwan ng mga anak upang sila naman ang sasagupa sa digmaan ng buhay...

Aking namasdan isang matandang hirap sa paglakad
Utal na salita hindi maisaad ang ibig ilahad
Tungkod na hawak ay upod na at nanlillimahid
Salamin na makapal katulong sa pagmasid
Ilang dipa lang ang layo pero animo'y kilometro
Habol ang hininga pupunta lamang sa banyo

"Sa'n na nga ba aking panulat na pluma?"
Sakit na kalimot ay lumalala na
Nais nang kumain subalit 'tikom naman ang bibig
Hanggang nahulog kaning may sabaw sa sahig
Bitamina at gamot hindi na yata epektibo
Ubos na rin kahit ang naisubing sandaang piso

Isa nang pasaway wala na yatang pakinabang
Huwag naman sanang itapon sa ampunan
Kahit nangangatog kamay at mga tuhod
Pipilitin pa ring bumangon sa tulong ng tungkod
Buhok na abuhin, katawang walang tikas
Malayo sa noo'y... bawat sabihin ay batas

Sabado't Linggo mga inaasahang araw
Baka sakali mga apo't anak ay dumalaw
Lagi mang bigo ay patuloy pa rin sa pag-asa
Hanggang sakit na malala 'yun pa ang nauna
Sa wakas nakita rin ang mga inaasahan
Pero bakit dito pa sa banig nang karamdaman?

Hindi namalayan may luhang bumagsak
Bagama't walang tunog kay lakas ng lagapak
Malapit nang mapinid malamlam na mata
Isusunod na rin ang pagpantay ng paa
Patay na ang apoy, upos na ang kandila
Tapos na ang lahat, paalam gerontophobia...

Beauty...

Defining beauty should come from the heart…people almost always tends to see first the physical beauty because of the glimpse of attraction, skin deep indeed.
The entirety of beauty need not to be the beauty of someone’s faces but the beauty that is within her;
...the way she see positive things in perspective;
...the way she magically turns madness into calmness;
...the way she controls herself in the most troubled situation;
...the way she lovely smiles despite the burden;
...the way she kindly treats life in spite of the uncertainty;
...the way she gleefully accept people without doubts and hesitations;
...the way she effortlessly put smiles on anybody's faces while peculiarity reigns.

Isn’t it beautiful to possess these qualities rather to have the beauty of the skin deep?
How can be beauty be beauty if you don't possess the beauty deep within?
For most of us who value beauty based on physical attraction;
for most of us who ignore the true innermost beauty;
for most of us who judged people not on the mystique that endow her.
Then we all need to learn more the real meaning of the theory of beauty.

My Grateful Things (A to Z)

A - Arlene. My Lovely wife. The reason for my everything, the reason why I existed.
B - Blog. I can express and shout here all my angst, grievances, emotions, madness, happiness, everything...
C - Car. Having the privilege to have this is a grateful thing. ~ Can't go places without it.
D - DVD's. Because Hollywood movies are just great and entertaining.
E - Education. A salute to my parents for this. I still believe that education is the key for a successful life and am very much grateful that I am educated despite of...
F - Friends, families and foes. No man is an island and we all need them sometime in our life; to make us mature and dedicated person; to make us strong individual; to help us pick-up the broken pieces of our life.
G - God. Yeah, I know I'm a sinner but He always stand by me to guide and clear my path and my mind.
H - Home. Feel invigorated once I stepped into our home. Simply there's no place like home.
I - Internet. Imagine life without it; Emails, documents, clients, chats, communications, facebook, clients, anything goes...connecting with you.
J - Job. Been working for almost 20 years and I'm still loving it. The source of living and reminds me that I'm still valuable to this world.
K - Kids. I have three and they're my other side of happiness; one of the reason why I worked hard.
L - Love. For letting me feel what it means to truly be alive. despite of being me; I'm still a loving person and always have it on my heart. For my family, for everything...it conquers me.
M - Music. When your day seems to be boring and lifting your spirits when you're down.
N - Needs. This covers all. Thank God I'm still able to provide this.
O - Officemates. They have a purpose in our lives...you can't do your job properly without loving them.
P - Phones. Just like anybody, we all need this stuff, for making it easy to stay in touch to the world...
Q - Quandaries. It is part of our life and it somehow strengthens me and keeping me a wise man.
R - Rest and recreation. Life is not just for working.
S - The Sun, the Saturdays and the Sundays. Isn't it great to see the glimpse of every morning? while we enjoy the precious time with the family.
T - Teachers. For passing down their knowledge to me ~ a lifetime knowledge.
U - Understanding. It keeps my sanity intact.
V - Violeta. Because mother's love is unconditional.
X - Xmas. A day we should be grateful of. It's more important than ours.
Y - Youth. Enjoy this when you still have it. We are young only once.
Z - Zest. Life is short. Enjoy and live it to the fullest.

Sometimes it’s easy to feel bad because you’re going through a tough times in life. However, remember no matter how bad your situation may seem, there are tens of thousands of things to be grateful for in life. - Celestine Chua

Demokrasya

Pebrero na. Sa Pilipinas may dalawang okasyong ipinagdiriwang ang buwang ito; ang araw ng mga puso at ang araw ng demokrasya. Huwag na nating isama ang Chinese New Year at mag-focus tayo sa pangalawa.
Pebrero 25. Freedom day o Araw ng Demokrasya ~ Minsan holiday minsan hindi, depende sa presidente.
Araw ng demokrasya napakagandang pakinggan; araw ng paglaya sa kamay ng diktaturya noong si Marcos. Pagkatapos nang napakatagal na dalawampu't-limang taon saan na ba tayo dinala ng demokrasyang ito?

Tunay ba na malaya na tayo sa kamay nang mapanupil na lider?
Sino ba ang nagtamasa sa pagpapatalsik ng malupit na pangulo?
Ang demokrasya bang hiningi natin ay tunay na nasa atin?
Masaya ka ba ngayong muli na naman nating gugunitain ang ating araw ng demokrasya?

Tayo'y magbalik-tanaw. Pebrero 25, 1986. Labing-tatlong taong gulang lang ako noon. Kung tutuusin ano ba ang pakialam ko noon sa demokrasya? Hindi ko naman batid na makakaapekto pala ito sa buhay ko ngayon. Ngayong ako'y may malay na napagtanto kong napakasarap palang sariwain ang araw na ito dahil ito ang nagpatanyag sa bansang Pilipinas sa buong mundo sa positibong aspeto. Lahat ay puno ng pag-asa. Lahat ay maligaya at nag-akalang abot-kamay na natin ang kaunlaran na naudlot ng napakatagal na panahon. Ang luha at ngiti sa mga mukha, ang mayaman at mahirap ay literal na magkasama, ang marungis at malinis ay magkahawak-kamay, walang halaga kung ano ang estado mo sa buhay dahil iisa lang kanilang adhikain: ang magka-isa! Magkaisa na tuldukan ang panunungkulan nang noo'y tinuturing na hari ng Pinas si: Ferdinand Marcos.

Mabuhay ang Pilipinas! Mabuhay ang Pilipino!
Ang lahat ay hindi mapagsidlan ang ligaya sa tagumpay na tinamasa dahil ang buong angkan ng Marcoses' ay nilisan ang Malacañang sa huling araw ng mapayapang rebolusyon. Pinakita naman ng iba ang galit at pagkamuhi sa mga Marcoses' ng apakan, duraan, alipustahin, tadyakan, hambalusin at sunugin ang anumang imahe na mag-uugnay sa Unang pamilya. Galit na galit sila dahil sa di-umanoy maka-Hitler na panunungkulan ni Marcos at walang pakundangang pagnanakaw sa kaban ng bayan kaya ang ginawa nila'y ninakaw din nila ang anumang pwedeng isukbit nang sila'y makapasok sa loob mismo ng Malacañang kabilang na ang maraming pares ng sapatos ni Ginang Imelda.

Fast forward tayo makalipas ang 25 taon.

* Pinatalsik natin si Marcos dahil sa akusasyon nang pagnanakaw. Tanong: Wala na bang magnanakaw sa gobyerno ngayon? Sagot: Marami at patuloy na dumarami.

* Daang Milyong dolyar ang diumano'y naitago ng buong pamilya ng mga Marcos.Tanong: Napatunayan na ba natin ito sa saan mang korte sa Pilipinas at sa labas ng bansa? Sagot: Siyempre, hindi.

* Sagad ang pagkamuhi ng karamihan sa mga Pilipino sa Pamilya Marcos noong EDSA Revolution.Tanong: Nakalimutan na ba natin sa isang iglap ang kanilang mga kasalanan sa bayan? Sagot: Posible, dahil ang buong pamilya ng Marcoses ay may posisyon sa gobyerno; Senador, Gobernador, Congressman, ibig sabihin sila'y muli na namang minamahal at tinatangkilik ng madla.

* Umaapaw sa pag-asa nang pag-unlad ang mga Pilipino makaraang sipain natin ang Unang Pamilya.Tanong: May pag-unlad bang naganap makalipas ang dalawa't kalahating dekada? Siyempre, wala. Pati nga opisyal ng PAGASA sa Quezon City ay nangingibang-bayan sa kawalan ng pag-asa.

* Pumalahaw ng iyak, bumaha ng luha at ngiting abot-tainga ang nasilayan sa mga Pilipino noong umeskapo sila Marcos.Tanong: Bukod sa pagpapalayas sa mga Marcoses' , May napala ba tayo sa mga pumalit na mga lider at pinuno? Sagot: Siyempre wala. Nagpapalit-palit lang ng personalidad ang mga namumuno pero isa lang ang kanilang adhikain: Magkamal. (idol din nila si Marcos)

Demokrasya...isang sistema ng pamahalaan na kung saan nasa mga taong-bayan ang kapangyarihan. Wow! Ang ganda ng kahulugan; taong-bayan ang may kapangyarihan! Totoo ba ito o isa na namang kathang-isip na tulad ng kwento sa mga telenobela at telepantasya? Hindi ko nakikita ang kahulugan nito sa tunay na nangyayari sa Pilipinas na may demokrasya. Sa diksyonaryo lang tama ang kahulugan nito.

Hindi natatapos sa pagpapatalsik sa palpak na pangulo ang pagkamit nang tunay na demorasya.
Hindi natatapos sa paghahawak-hawak ng kamay at pagkanta ng "Magkaisa" at "Handog ng Pilipino sa Mundo" ang pag-unlad ng bansa.
Hindi natatapos sa pagluha at pag-alay ng bulaklak sa sundalo ang pagiging matinong Pilipino.
Hindi natatapos sa pag-asa sa mga lider at pinuno ang pag-asenso ng ekonomiya.
Hindi natatapos sa "L" sign ang laban ng Pilipino sa kahirapan.
Hindi natatapos sa tahimik na himagsikan ang pagsugpo sa tiwaling Pangulo.

Makalipas ang dalawampu't-limang taon ipagdiriwang na muli natin ang Araw ng Demokrasya.
Bukod sa pagpapalayas kay Marcos sa posisyon at pagkakabalik ng "demokrasya" ano ang maganda rito?...Holiday. Walang pasok (para sa mga estudyante.