"Ikaw naman kasi! Matagal ko ng sinasabi sa'yo na niloloko ka lang
niya pero hanggang ngayon hindi ka pa rin naniniwala. Napakadali mong utuin,
kaunting drama at isang 'please' lang ang katapat sa lahat ng pagiging matigas
mo!"
tila galit na naman ito.
"Makakatulong siguro na intindihin mo na lang ako. Oo, may
pagkakataon na hindi ko na gusto ang ginagawa ko pero mas nananaig pa rin
sa'kin ang pagnanais na makatulong. Unawain mo naman sana 'yun." pangangatwiran ko sa kanya.
"Oo nga na hindi masama ang tumulong pero hindi mo ba napapansin
na inaabuso na ang kabaitan mo? Noong panahon na ikaw ang nangailangan ng
tulong, natulungan ka ba nila? Ni hindi ka nga pinagbuksan ng pintuan kahit
alam nilang umuulan sa labas. Hindi na yata kabaitan ang tawag diyan kundi
katangahan!" ayaw talaga magpatalo ng aking kausap.
"Sige na, katangahan na kung katangahan! Kung ikaw ang nasa
katayuan ko may magagawa ka bang iba? Makakatanggi ka ba sa kanila? Mga
kamag-anak ko sila wala akong karapatang magdamot sa kanila. Naririnig mo ba
ako?"
tila sinabayan ko na rin ang kanyang galit.
"Pwede naman eh, ayaw mo lang talaga! Nasaan na ang lahat ng mga
naipon mo mula sa pagtatrabaho mo sa Hong Kong? Magkano na ang natira sa
savings mo? Minsan matuto ka namang tumanggi. Minsan hindi ito kadamutan lalo
na kung obvious nang nagti-take advantage lang sila sa'yo. Nang mga panahong
nangangailangan ka ng pangplacement fee 'di ba hindi man sila nag-effort na
tulungan ka?" medyo iritable na ang kanyang boses.
"Ayoko nang makipagtalo sa'yo! Sigurado namang palagi kang may
isasagot sa bawat katwiran ko. Pabayaan mo na lang muna ako. Ang importante
nandiyan ka at hindi mo ako iniiwan katulad ng iba, doon pa lang panalo na ako.
Salamat ng marami sa'yo." isinara ko na ang usapan.
Hindi ko na muling narinig
ang boses niya.
Ganun naman palagi, nagtatalo at hindi kami nagkakasundo sa
ibang bagay pero sa huli kahit ayaw niya makikipagkasundo siya sa akin. Hindi
tulad ng mga naaabutan ko ng tulong minsan mong tulungan lagi ka ng aasahan at
'pag tumanggi ka naman sasabihan at itsi-tsimis kang masama at madamot.
Hindi
ko na tuloy alam kung saan ako lulugar.
Mabuti na lang nandiyan
palagi ang boses na nagpapaalala sa mga kalokohan at kamalian ko.
Mabuti na lang naririnig ko
pa ang boses ng konsiyensya ko.
LOL, psycho ata yung bida eh. *hehe* Kidding aside, naiinis rin ako sa mga parasite na relatives. Oks lang naman humingi ng tulong, lalo na kapag gipit talaga. Pero sana walang abuse na nagaganap. At kung pwede lang ay give and take din naman sana, hindi lang one-sided. Or bayaran yung utang na loob sa ibang paraan without money involve. *tsk tsk*
ReplyDeleteang mahirap, kalaunan nagiging obligasyon mo na ang pagtulong. parang hindi na yata 'tulong' 'pag sapilitan na. wala ng pinagkaiba ito sa mga pulis na nangongotong na kailangan mong mag-abot para hindi ka maabala.
Deleteoo, may sayad ang bida pero at least may 'boses' pa siyang naririnig 'di tulad ng mga pulitikong ganid! haha, naipasok talaga ang GALIT sa pulitiko.
Masarap tumulong sa kapwa mo o sa kamag anak mo.. masaskit lang talaga ang katotohanan na pag wala ka nang maibigay sa 10 mong natulungan 1 lang dadamay sayo sa oras ng kagipitan. feel ko sya sobra.
ReplyDelete'yung mga taong nakararamdam ng pag-abuso at inoobligang tumulong ay halos iisa ang sintimyento ngunit ang mga taong pala-asa hindi naman nila nararamdaman ito.
Deletesinabi mo pa, at sila pa ang galit at kung makapag tampo ay sobra sobra pag di mo napag bigyan.
DeleteI can relate to this.
ReplyDeleteMay mga kamag-anak kaming ganyan. Akala nila, mayaman kami (eh ang dami naming gastusin dito sa bahay tapos may maintenance pang gamot both my parents) at anytime pwede nilang kwartahan. Tapos pag di mo napahiram, ayun todo ang tampo at malalaman mo na lng kinabukasan, i-chinismis ka na sa iba pa nyong mga kama-anak na kesyo madamot daw kami. Kapag kami naman ang may kailangang pabor sa kanila, ni hindi nga nila kami mapagbigyan. Kapal muks lang.
Kaya, may hangganan ang pagtulong. Pag nararamdaman mong inaabuso ka na. Tama na. Dedma na lang sa kung anong sasabihin ng iba. Basta you know deep in your heart, marami ka rin naitulong sa kanila.
Bakit ganun, lahat ba ng nakakabasa ng post na ito eh inabuso ang pagtulong?
DeleteBakit ganun, iisa lang ba ang mga kamag-anak natin?
Tama, na dapat ay bigyan ng hangganan ang pagtulong dapat nanf magkaroon ng batas para dito. :)