Crocs

Bago pa maitala ang kasaysayan

ng mundo, bago pa matutong

bumasa ng alpabeto ang mga

tao, bago pa natin sakupin

ang buwan, bago pa sumiklab ang

iba't ibang digmaan, bago pa

tayo matutong magsuot ng saplot

upang takpan ang ating kaselanan,

bago pa ang modernong teknolohiya

at imbensiyon ng telebisyon,

ng eroplano, ng telepono,

ng oto, ng computer,

ng Facebook at ng ripleng sa

kanila'y papaslang.

Kasabay na nila noong namuhay ang

nalipol ng mga dinosaur. Noong

mga panahong laksa-laksa pa ang

bilang at uri ng mga nilalang sa

tubig, noong mga panahong 'di

pa naabuso ang bundok at 'di pa

nasalaula ang gubat, noong mga

panahong magsingkulay pa ang

langit at dagat, noong mga panahong

wala pang nakahalong lason at

kemikal ang hanging ating lalanghapin

at tubig na ating iinumin.

Bago pa ang lahat ng mga ito'y

kaharian na nila ang sapa, ilog at

lawa. Ngunit kung papaano sila

namuhay ng may angas sa tubig,

ang siya ring angas na maghahatid

sa kanila sa bingit ng kapahamakan.

Ang kanilang matang makislap at

kumikinang sa pusod ng kadiliman

ay gagapiin ng kislap ng kamerang

sa loob ng kanilang santuwaryo na

tatawaging 'Zoo' nga mga tao.

Samantalang ang luhang papatak

sa kanilang mata ay metaporang

singkahulugan ng pagkaipokrito,

pagpapanggap o panggagago.

Ang tunay na talinghaga ng

mga buwaya sa daigdig ng mga

mortal na taong pinagpala

ng pag-iimbot,

ng pagkukunwari,

ng pagbabalat-kayo

ng pagiging makasarili ay

wala sa kanilang balat na sa

tatag, kunat at kapal ay makalilikha

ng maangas at mamahaling sisidlang

para sa mga taga alta-sosyedad na

nakahilata sa salapi at karangyaan.

Ang dating panginoon at dambuhala

ng tubig ay gagawin na lamang

dekorasyon para sa nangongoleksyon,

magiging adorno para sa lumilikha

ng kalupi at mapormang sapatos

o sinturon, magiging dahilan ng

pagiging palalo na sa kanya'y

makasisilo --- susukatin ang kanyang

haba mula sa nguso hanggang sa

bumahag nilang buntot, walang matatakot.

Sa ngalan ng yabang, sa ngalan ng

pandaigdigang Guiness book of records.

Ituturing na sila'y mabangis at

mapanganib na anumang oras ay

sasagpangin ang sinuman sa oras na

ang 'halimaw' ay makaranas nang

pagkalam. Mula sa liblib, mula sa

karimlan, mula sa pusod ng lawa

--- sila ay lalabas hindi upang maghasik

ng lagim o ng karahasan kundi upang

maghagilap lamang ng mailalaman

sa tiyan. Ano't ginagahasa ang kanilang

kanlungan? Ba't kinukubkob ang kanilang

kaharian? Ang pagkain nila'y sino'ng

kumakamkam?

Papaanong sila'y halimaw kung bansagan?

Dapat ba nilang ikasiya na sa kanilang

uri ipinangalan ang mamahaling tsinelas

at kasuotan gayong ang tahanan nila'y

patuloy na nilalapastangan. Malimit

na hinahambing sa mga mandarambong

na nananahan doon sa Senado, sa Batasan,

sa Munisipyo at sa Kapitolyo na

kumukulimbat ng bilyong piso

mula sa pondo ng kanyang Inang-

bayan. Datapwa't hindi naman sila

traidor sa kanilang lahi lalo't hindi sila

ngangasab ng labis sa kanilang

pangangailangan at nais.

Ngunit,

Sino nga bang higit na gahaman?

Sino nga bang higit na mapanganib?

Sino nga bang higit na nakagigimbal?

Ang crocs sa katihan o ang mga pulitiko sa kapatagan?