Clinic III: Si Jericho

Sundan ang istorya dito:

Clinic I: Rated SPG

Clinic II: Six Months

- - - - - - -

Kung basta na lang natin kalilimutan ang isang pangyayari sa ating buhay ang isang tila masamang bangungot na naging bahagi ng ating kahapon hindi raw malayong maulit ang kahalintulad na karanasang ito sa darating na panahon.

Tama nga na hindi tayo dapat nakapiit sa alaala ng nakaraan pero hindi ibig sabihin nun na dapat na nating iwaglit ang lahat ng mga leksyong ibinigay nito sa atin. Para sa iba madali lang ang magpatawad pero hindi kahulugan nun na ganoon din kadali ang makalimot. Lalo na kung ang nakagawa sa'yo ng pagkakasala ay naging malaking bahagi ng buhay mo. Lalo na kung ang nakasakit sa'yo ay taong minahal mo ng higit pa sa buhay mo. Lalo na kung ang taong 'yun ay inakala mong kasama mong hahabi ng iyong mga pangarap sa buhay sa darating na mga bukas.

Maaari kang magpatawad sa taong nagkasala sa'yo pero 'tangina hindi simpleng maiwaglit ang lahat ng kanyang naging pagkakasala kasama nang lahat ng kanyang naging pagkakamali.

Kailanman, hindi package deal ang pagpapatawad at paglimot.

Maari kong sabihing napatawad ko na si Jericho pero kailanman tila hindi ko malilimutan ang mga lahat ng mga kababuyan, kahayupan at panggagago niya sa akin. Magsisilbing leksyon ang mga 'yon para ako'y maging matalino sa buhay at pipilitin kong hindi na muling maloko ng kung sino mang nag-aalok ng isang huwad na pagmamahal.

Sa mga bagay na nangyayari sa akin ngayon gusto kong paniwalaan na may dahilan nga ang lahat nang nangyayari sa ating buhay at nasa atin na lang kung papaano natin ito lubos na tatanggapin at uunawain.

Hindi na natin maibabalik ang nakaraan at ang lahat ng mga nagawa nating pagkakamali ay hindi na natin maitatama pa -- kahit ano pang ating gawin.

Ang tangi na lang nating magagawa ay ihinto ang mga kamalian at kahibangang ito bago pa mahuli ang lahat. Hangga't may nalalabi pang oras, hangga't kaya pa nating ituwid ang ating darating na bukas.

- - - - -

Hindi ko na maalala ang eksaktong araw at oras kung kailan ko huling nakita at nakausap si Jericho. Ang gagong si Jericho na minsang naging bahagi ng buhay ko, minsang naging pagkakamali ng nakaraan ko. Ang totoo, wala na akong pakialam sa buhay niya, wala na akong interes na alamin kung anong nangyari sa kanya at kung saang impiyerno man siya napadpad ngayon.

Magmula nang ako'y abandunahin ng walang bayag na si Jericho unti-unti na ring nagbago at naglaho ang lahat ng pagmamahal at pagtingin ko sa kanya. Nawala na ang pakialam ko sa gagong Jerichong 'yon. Ang tanging alam ko lang -- ay mag-iisang taon na sa susunod na buwan ang anak kong si Jeric.

Kung may isang dahilan para ako magpursigi at magsumikap sa buhay -- si Jeric 'yon.

Si Jeric na naging bunga ng aking kapusukan at ng maling pagmamahal.

Si Jeric na magandang bunga ng isang pangit na alaala.

Hindi sa aking pinangangatwiranan o binibigyan ng dahilan pero minsan pala ang isang pagkakamali ay nagdudulot ng magandang resulta -- ng kabutihan. Blessing ng langit ang anghel na si Jeric para sa akin at palalakihin ko siyang may takot sa Diyos at may respeto sa kapwa 'di tulad ng kanyang amang si Jericho na kampon yata ng kadiliman sa kawalanghiyaan. Gagawin ko ang lahat upang magkaroon siya ng magandang kinabukasan sa kabila ng aking masamang nakaraan.

Hindi ko nais na makitang may sakit si Jeric -- kahit bahagyang lagnat lang. Dahil sa tuwing siya'y may karamdaman tila doble ang sakit na aking nararanasan. Kaya't hindi ako pumapalya na dalhin si baby sa Clinic at sa awa ng Diyos ay lumalaking malusog na bata si Jeric. Ang kanyang bawat ngiti ay ang aking pag-asa para sa bawat pahina ng buhay ko. At ang kanyang mga halakhak ang ginagawa kong inspirasyon upang ako'y magpatuloy ng pag-aaral sa kolehiyo.

- - - - - -

Lunes ng umaga.

Nakabihis na ako patungong eskwela. Hindi ko inaasahan ang isang bisita.

Nasa aking harapan si Jericho. Nagsusumamo.

Hindi pa man niya binubuka ang kanyang bibig alam ko na ang kanyang nais ipahiwatig, alam ko na ang lahat ng gusto niyang sabihin. Malamlam at malalim ang kanyang dating mapupungay na mga mata.

Pispis na ang ang noo'y matikas na kanyang katawan. Magulo at marumi ang mahaba niyang buhok. Ang kanyang balbas at bigote'y nagpapadagdag sa pagiging mukha niyang marungis. At kung pagmamasdang maigi, halos wala siyang pinag-iba sa taong-grasang pakalat-kalat sa Maynila.

Ibang-iba na ang kanyang itsura, hindi na siya kaibig-ibig -- 'di tulad ng dati.

Nakakaawa na siya. Malayong-malayo sa Jerichong aking nakilala noon na matikas, matipuno, mabango at maangas.

Hindi ko alam ang dahilan pero hindi ko magawang saktan si Jericho.  Sa isip ko'y gusto ko siyang sampalin, suntukin, tadyakan, sikmuraan ngunit nagapi ako ng magkakahalong awa at galit, habag at pagkamuhi, simpatiya at pandidiri -- para sa kanya.

Nag-uumapaw na ang aking sama ng loob  at nanginginig na ng aking kalamnan ngunit hindi ko makuhang pagbuhatan ng kamay si Jericho.

Ah Jericho. Oo maganda ang kanyang pangalan ngunit hindi bagay sa kanyang ugali at sa kanyang mga kawalanghiyaan. Pero sa katulad kong binulag ng maling pagmamahal at ng panglabas ng kaanyuan mistula akong naging kanyang alipin sa mahaba-habang panahon. Hindi lang pala ganda ng pangalan o kisig ng itsura o tikas ng katawan -- ang makasasapat at makapagpupuno sa isang pagmamahal.

At sa isang iglap bumabalik sa aking alaala ang lahat ng kababuyang pinaggagawa niya sa akin!

"Putang ina mo! Buhay ka pala?!" sa dami ng gusto kong isumbat kay Jericho 'yun lang ang nasabi ko sa kanya.

Nangingilid ang luha ko at nakakuyom ang aking palad -- handang ilapat kanyang pisnging humpak at singnipis na ng papel sa labis na kapayatan.

Kahit ano pang kanyang ikatwiran hindi na ako mahuhulog sa bitag niya. Hindi ko na tatangkaing tikman at lasapin pa ang tamis ng kanyang pananalita dahil hindi na ako ang dating si Cathy na madaling mabola at madaling mauto. Hindi na ako ang dating Cathy na makati at malibog.

Kung hindi pa sapat ang matinding kalbaryong aking naranasan nang mga panahong muntik ng kumawala ang katinuan sa aking kamalayan, kung hindi pa ako natuto sa aking naging karanasang muntik ko nang ikasawi ng aking buhay -- gago na lang talaga ako.

"Patawarin mo ako Cathy, patawarin mo sana ako!" nakaluhod si Jericho. Sa itsura naming dalawa mistula akong santo na kanyang dinadasalan at siya nama’y isang mortal na puspos ng kasalanan. 

Hindi ako makapaniwala sa aking nakikita.

Parang isang panaginip ang aking nasasaksihan. Ang matikas at maangas na si Jericho ay nakikiusap at nagsusumamo sa isang tulad ko. Pero hindi ako dapat magpada sa kanyang script na pangteleserye dahil 'pag naging tagahanga ako ng kanyang kadramahan parang hinayaan ko na rin ang sarili kong mahulog sa isang bitag na kasama pa akong naghukay at magiging biktima ako sa isang krimen na ako mismo ang isa sa mga salarin.

Maraming kuwento si Jericho. Marami siyang paliwanag. Na hindi ko alam kung totoo o kathang-isip niya lang.

Matagal daw siyang nawala dahil nakulong siya sa isang bintang na pagtutulak ng bato. Naframe-up lang daw siya at kailanman daw ay hindi niya magagawa ang magtulak. Sa isip ko; May malaki bang pagkakaiba ang tumutulak sa bumabatak? Ang mga bumabatak ‘pag kailangang bumatak ay magtutulak at ang nagtutulak ay babatak upang malaman ang kalidad ng kanyang itutulak. Ewan ko pero sa pagkakaalam ko pareho lang silang talamak at salot ng lipunan.

"Magbabago na ako, pangako. Bibigyan ko kayo ng magandang kinabukasan ng ating anak... Anong pangalan niya?" patungkol sa sanggol na nakahiga sa crib. Nakatingin sa mahimbing na natutulog na si Jeric.

Gusto kong paniwalaan ang sinasabi ni Jericho. Nagtatalo ang aking isip at puso, tinitimbang ang bigat ng kanyang mga salita at pangako.

"Jeric." matipid kong sagot.

Hindi siya umimik.

Napaluha lang siya nang marinig ang pangalan ng aming supling. Tila napalitan ng habag ang pagkamuhi ko sa kanya. Ngunit kailangan kong magising mula sa kahibangan, kailangan kong matauhan mula sa panandaliang panaginip.

Ano bang kasiguruhan kong siya'y magbabago?

Ano bang magandang kinabukasan ang naghihintay sa kanyang piling?

Tinitigan ko si Jericho, tiningnan ko ang kaluluwa ng kanyang mata. Ramdam kong nais na nga niyang magbago at ang sinseridad ng kanyang bawat sinasabi ay tila alingawngaw na bumubulong sa aking puso. Ngunit sasapat ba ang lahat ng mga ito upang muli ko siyang papasukin sa aking buhay?

Maari siguro. Pero hindi ngayon.

"Umalis ka na. Hindi na kita kailangan sa buhay ko, hindi ka namin kailangan ni Jeric. Kung nabuhay ako noong wala ka, mabubuhay pa rin ako na hindi kakailanganin ang isang tulad mo." habang sinasabi ko 'yon kay Jericho ay para ko na ring sinusugatan ang aking sarili. Parang hinihiwa ko na rin ang magkabila kong pulso.

Sapat na ang mga salitang 'yon upang umalis si Jericho.

Alam ko mahal niya pa rin ako at nararamdaman kong may pagmamahal pa rin ako sa kanya ngunit hindi sasapat ang pagmamahal lang para magkaroon ng maligaya at magandang buhay. Nagsisimula sa pag-amin ng lahat ng kasalanan ang totoong pagbabago ngunit kaakibat nito ang pagsusumikap na talikuran ang mga kasalanang ito -- at hindi ito nangyayari sa isang iglap lang.

Oo, mami-miss ko si Jericho at ang kanyang pagmamahal pero may mga bagay na mas mahalaga at mas higit pa sa letseng pagmamahal.

Halusinasyon

Manhid na ako sa lasa ng alak.

Matagal na.

Hindi na ako naduduwag

sa taglay niyang tapang,

hindi na ako nalulunod

sa hatid niyang kemikal.

Tatangkain kong ulitin 

ang gabing nakaraan 

at ang ilan pang

gabing nagdaan, pipilitin

kong magpakalango

upang ako at ikaw'y

muling magtagpo.

Ang utak ko'y liyo

sa iyo at iyong alaala ---

nahihibang,

nangungulila.

Ako ay alipin,

ako ay alila

ng bigong pag-ibig ---

ng ispirutu

ng alak.

Nais kong magmula sa

kawalan ikaw ay magpakita

kasama ng iyong kariktan at

ng iyong halimuyak

na sumusuot

hanggang doon

sa aking

panaginip.

Gusto kong malango

at gumapang sa

labis na kalasingan

--- baka sakaling bumalik

ang lahat ng nangyari kagabi

at noong isang gabi

at nakaraang pang mga gabi.

Baka sakali.

Humulagpos ang isang

hikbi at bulong nang

makaidlip ako sa iyong

bisig upang humabi ng

sarili kong panaginip.

Pagkatapos mairaos

ang libog at makamundong

pagnanasa. Hindi namalayan

--- ikaw'y winalang bahala.

Gusto kong alamin

ang dahilan sa likod

ng madalas na pagtangis.

Ngunit tumanggi ka

'wala ito' sabi mo,

--- pinaniwalaan ko. Ngunit

mayroon pala at ngayo'y

wala ka na.

Wala na rin ako.

Hanggang ngayon,

umaalingawngaw pa rin

ang iyong tinig at

ang malulutong mong

halakhak sa aking

pag-uutak --- noong tayo pa.

Nakarehistro sa aking diwa

ang matamis mong ngiti,

ang maamo mong mukha,

ang lambing mo sa akin

sa tuwing ako'y susuyuin

--- noong tayo pa.

Ang iyong boses,

ang iyong tawa,

ang iyong luha

ang iyong alaala

ang kumukurot at gumugulo

sa aking pusong gumuguho

--- nang gumuguho, nang gumuguho.

Tinungga ko ang bote

nakapagtataka --- nalasahan ko

ang pait ng alak

gaya ng pait na

sinabi mo walumpu't anim

na gabi na ang nakalipas

"ayaw ko na, hindi na kita mahal"

hindi kita pinigilan, subalit

sa kabila ng hindi ko pagtanggi'y

gusto kong sabihing

"baka pwede pa nating ayusin?"

Umiral ang pride, putanginang pride.

Hindi kita masisi --- gago kasi ako

inakala kong okay ka

kahit alam kong hindi.

kahit alam kong may problema

inakala kong wala.

Sa pang-ilang lagok

bumalik ka na

kasama ng iyong kariktan

nalanghap ko ang iyong pabango,

narinig ko ang iyong tinig

umaalingawngaw ang iyong halakhak ---

sumigla ang puso kong gumuguho.

Paubos na ang alak sa bote

ilang lagok na lang ay simot na.

Habang ikaw ay nakaupo lang sa malungkot na sofang minsang naging kasangkapan at naging saksi ng ating hindi mabilang na pagniig sa tuwing gabi.

Nakatitig. Nakikiramdam. Walang emosyon.

Nais kong ikaw ay lumapit

patungo sa akin,

muling akayin

at lambingin,

at sariwain

ang damdamin,

muling damhin at

sagipin --- ang puso kong gumuguho.

Ang isip ko'y ligalig

gaya nang sa digmaan

gaya nang daluyong

ng karagatan ---

na tanging ikaw

ang makakapagpamayapa.

Tinungga ko ang bote

ng alak, sa pagdampi ko

ng labi sa bote'y

naalala ko ang lambot

ng iyong labi --- na sa

maraming pagkakataon

ay pumukaw sa magkasudlong

na pagmamahal at libog

ng aking nararamdaman.

Sinimot ko ang alak

hanggang sa kahuli-hulihang

patak --- muling gumuhit

sa aking lalamunan

ang malaasidong likido,

tumungo ito sa sikmura kong

umapaw at nalunod

sa bagsik na taglay

ng kemikal

--- ng alkohol.

Sabay sa pagligwak at

pagbulwak ng lahat ng

laman ng aking sikmura

ang paglaho ng iyong kaanyuan

at kagandahan,

ng iyong pabango,

ng iyong tinig,

ng iyong halakhak.

Muli, ang puso ko'y gumuguho ---

nang gumuguho, nang gumuguho.

Manhid na ako sa lasa ng alak.

Matagal na.

Hindi na ako naduduwag

sa taglay niyang tapang,

hindi na ako nalulunod

sa hatid niyang kemikal.

Akala ko.

---

Bukas, muli akong

magpapakalasing,

sa pamamagitan ng alak

ikaw'y aking kakatagpuin.

Maluib

Napapaso.

Sa tuwing ang iyong labi'y dumadampi sa aking mga labi.

Laway.

Na parang lasong inuutusan ang aking pusong tumigil na sa pagpintig.

Pait ang nalasap sa halik mo na dati'y sakdalan ang tamis.

Ako'y hari at itinubog sa ipot ang koronang ipinutong nila sa akin.

Ang iyong mga haluyhoy ay kasabay ng alikabok na inililipad ng hangin.

'Di na din masimsim ang halimuyak na noo'y nanunuot hanggang doon sa panaginip.

Yapos at yakap kahit na magyakag mistulang siniil.

Masasayang salamisim humahangos, kumukubli doon sa madilim.

Nandidiri.

Habang sumasagi sa isip ang paru-parong humimod sa iyong kariktan.

Nektar.

Na wari'y asidong nilulusaw ang nag-aalab kong pagmamahal.

Halas ang sinukli't ginanti sa pagliyag kong singbusilak sana ng bulak.

Higit ngang kirot at hapdi ang dulot ng sugat na 'di aninag sa balat.

Ang matimyas mong tinig kasama ng tiwala at pangarap ay dinagit ng lawin.

'Di na din masilip ang kislap ng bitwin sa mga matang kahapon ay maningning.

Libog at pag-ibig kahit magsanib 'di na magwawagi.

Poot at galit ang humalili sa iyong pagiging suwail at maluib.

* * *

Maluib - ma-lu-ib; png [Hil]: taksil o pagtataksil.