Itim Ang Kulay Ng Mundo

Isang-daang milyon na ang bilang ng mga pilipino. Higit sa pitong bilyon na ang bilang ng tao sa mundo. Kung ngayon pa lang ay nakararanas na tayo ng unti-unting kakulangan sa supply ng pagkain paano kaya sa susunod na sampu o dalawampung taon pa? Kung ngayon pa lang ay naglalaho na ang karikitan at yaman ng dagat, bundok at kagubatan paano kaya sa paglipas ng ilang panahon pa?

Kaya bang pigilan ng mga tao ang pagkaubos ng yamang-dagat at likas-yaman kung siya mismo ang dahilan ng pagkasira at pagkawala nito?

'Wag na tayong magtanong at magtaka kung bakit ang bansang agrikultural umano ay kinailangang mag-angkat sa ibang bansa nang makakain upang matustusan lang ang kanyang sariling pangangailangan.

Dahil ang dating bukid ay kinatitirikan na ng dambuhalang mall, ang dating palayan ay ginawa ng magarang subdivision, ang ilog ay natutuyo at ang dagat ay bumabaho, ang dating bundok ay pinapasabog at unti-unti nang pinapatag. Paano kung dumating ang panahong ipagbawal na ng mga bansang ito ang pagluwas at paglabas ng kanilang mga produkto? Sasapat ba sa sarili niyang bansa ang kanyang mga pananim at pagkain upang matustusan ang nagugutom niyang mamamayan? Sa halip kasi na linangin at pagyamanin natin ang kalikasan para sa ating pangangailangan iba ang ginagawa at pinagkakaabalahan natin.

Itim na nga marahil ang kulay ng mundo.

Itim dahil sa labis na polusyon at pag-abuso. 

Itim dahil sa malaking pagbabago ng ugali ng tao.

- - - - -

Ang suliranin ng lipunan at ng mundo ay sumisidhi at lumalala. Wala nang pagmamahal, halaga at respeto ang tao sa kapwa niya tao, estranghero man ito o kanyang kadugo --- lalo na sa mga hikahos at patay-gutom. Anak na kikitilin ang buhay ng ina, ama na hahalayin ang anak o inang ibebenta ang kanyang paslit upang maging puta. Adik na gagahasain ang sanggol, anak na kakatayin ang kanyang magulang at mga pagpaslang ng walang kadahilanan. Ang tao ay tao at ang hayop ay hayop ngunit tila nabaligtad na ito. Mas marahas na ang tao at mas mabangis na tayo kumpara sa anumang hayop sa mundo. Mas kaibig-ibig na ang hayop kaysa tao at handa natin itong gastusan ng libo-libo.

Ang buhay ay mahalaga ngunit marami ang hindi na ito pinahahalagahan. Nakalulungkot na sagrado (raw) ang buhay ngunit hindi naman ito ang ating nakikita. Tila ang motibo ng buhay ngayon ay pera at kapangyarihan.

Pera na susuhol upang maging makapangyarihan at kapangyarihan para sa patuloy na pagkamal ng maraming pera. Ipinagpapalit natin ang buhay sa kapirasong pera at walang awang papaslang sa pagtamasa ng huwad na kapangyarihan.

Ang sinumang may pera ay tila diyos ang kakayanan. Siya ang magdidikta sa mundo, sa bukas at sa buhay. Gagawin nitong diretso ang baluktot at itutuwid naman ang liko.

Ang sinumang makapangyarihan ay tila haring mag-uutos. Mga alila'y susunod kahit labag sa batas, tutol sa kanyang kalooban at susuway sa utos ng tunay na May Kapangyarihan.

Ang mga may pera at may kapangyarihan, iniidolo at kinaiinggitan. Akala kasi natin perpekto ang kanilang buhay, walang problema at walang alalahanin. At kung meron man madali mong malulutas at mareresolba --- marami kasing paraan at impluwensiya. Ngunit 'di natin batid sa kabila ng pamumuhay ng may karangyaan ay ang napakaraming pag-alala, pag-aalalang bumabagabag sa tila paranoid na pag-uutak. Takot sa pagbagsak, takot na makanti ang putanginang pride, takot na marungisan ang dati nang marungis na pangalan. 'Di natin batid (o tayo'y nagkukunwari) na kakambal nang pagdami ng pera ang pagiging sakim at ganid. 'Pag sinamba ang pera tila isa itong sumpa na mananahan sa taong gahaman. Ngunit kahit pa, lahat tayo'y aasamin pa rin ito at ipagpapalagay na hindi tayo magbabago o ipapangakong manananatili raw na nakaapak ang paa sa lupa. Ipagpapalagay na iba tayo sa kanila, sa mga taong nag-iba ang pananaw dahil sa impluwensiya ng pera.

 

Moderno na ang mundo ngunit paurong mag-isip ang mga tao.

Maligalig ang mundo, sinligalig ng isip ng tao.

Mahirap intindihin at mahirap unawain.

• May bibili ng ilang milyong dolyar na halaga ng drowing kesa magpakain at magsalba ng buhay ng milyon-milyong taong literal na pinapatay ng kagutuman.
• May maghahasik ng malalakas na bombang papaslang sa mga inosente't walang malay sa buhay para sa ilang ektaryang teritoryong lupain.
• May handang sumakmal ng (sagradong) buhay ng tao upang makuha lang ang hawak mong isang pirasong selepono o ilang daang piso.
• May alipin ng kanilang pananampalataya at ikakatwirang makatarungan ang kanilang pakikidigma --- aagaw ng buhay dahil sa (maling) paniniwala.

 - - - - -

May layunin at dahilan daw kung bakit tayo nabubuhay ngunit paano mo malalaman ang layuning ito kung bumabangon at nabubuhay ka lang upang maghanap-buhay? Wala tayong magawa at hinahayaan nating tayo'y maging kasangkapan at alipin ng oras, ng pera, ng kabataan, ng teknolohiya at ng kababawan.

Aanhin mo ang legasiya kung nagugutom ang iyong pamilya?

Aanhin mo ang dangal kung wala kang pambili ng medisina para sa iyong ina?

Aanhin mo ang marangal na pangalan kung titira kayo sa tahanang walang bubungan?

Aanhin mo ang layunin at dahilan kung natuto ka nang hindi kumilala ng dahilan?

Kung kahirapan, pagdurusa at kapighatian ang mararanasan nang marami habang nasa mundong ito, payapa at wala na sanang paghihirap ang ating kakaharapin doon sa kabilang buhay.

Ano ba ang higit na mahalaga; ang makabuluhang pamumuhay o ang makahulugang kamatayan?

Kung nabubuhay kang hikahos at salat sa buhay at kabuhayan, walang silbi sa iyo ang makabuluhang buhay o walang halaga sa iyo ang makahulugang kamatayan sasang-ayunan mo ba kung sasabihin kong para lamang 'yan sa may ambisyong maging bayani at dakila? Mas madalas sa minsan na ang asal, karakter at ugali ng tao ay nakadepende sa kung ano ang kalagayan at katayuan niya sa buhay, hindi ba't may may mga napipilitang mang-umit dahil salat sa yaman? Mapalad ang kapos sa pera ngunit puspos sa kagandahang loob. Subalit bakit maraming humihiga sa kayamanan na sagad sa buto ang kawalanghiyaan?

Mahiwaga nga (raw) ang buhay. Misteryoso.

Datapwa't tinutuklas na ng tao ang lihim sa likod ng bawat misteryong ito hindi naman natin binibigyang kahalagahan ang buhay at karapatan ng tao. Kinakailangan nating abusuhin at pagsamantalahan ang mundo, ang mga hayop, ang kalikasan, ang karagatan at ang lahat. At LAHAT tayo'y bahagi ng kalapastangang ito (hindi man natin gusto, hindi man natin maamin) para magpatuloy ang henerasyon ng tao, para uminog ang modernong mundo, para magkalaman ang sikmura ng bawat tao.

Mahiwaga nga (raw) ang buhay. Misteryoso.

Mas marami ang mga tanong kaysa kasagutan. May mga tanong na may sagot ngunit mas pinili ng taong hindi ito tugunin dahil marahil sa pagtatakip sa katarungan o sa ipinaglalabang adhikain at katwiran.

Ang mga dating imposible'y unti-unting naging posible. Ang milagro ay pinipilit ng taong maging karaniwan sa tulong ng siyensiya. Darating ang panahong kaya na ng siyensiyang bumuhay ng patay o bumalik sa nakaraan at gagawin nila ito ekslusibo (malamang) para sa mga may pera at makapangyarihan. 

Nakaapak na ang tao sa buwan at abot-kamay na rin natin ang iba pang planeta, pangkaraniwan nang may namamasyal sa kalawakan ngunit nagmamaang-maangan ang marami kung papaano makararating sa LANGIT.

Masaya daw ang buhay kung pipiliin mong maging masaya. Ngunit paano nga ba ang sumaya kung 'di mo mahagilap ang katarungan at hustisya?

Masarap daw ang mabuhay kung masusulit mo ito. Ngunit paano nga ba sasarap ang buhay kung wala ka ni piso sa iyong bulsa?

Sa modernong panahon ng agham at siyensiya, malaki na ang ibinaba ang halaga ng iba't ibang uri ng teknolohiya subalit nakapagtatakang 'di napipigilan ang pagtaas ng halaga ng gamot at pagkain gayong ito'y pangunahing pangangailangan natin.

Sa pagsulpot at pagdami ng iba't ibang uri ng komunikasyon at teknolohiya (virtual o kasangkapan, hardware o software) kakatwa na inilalayo naman natin ang sarili natin sa totoong tao --- kahit sa sarili nating pamilya. Lumilikha tayo ng sarili nating mundo, mundong makasarili na lalason sa kanyang isip at papatay sa pakikipagkapwa-tao.

Noon pa man alam na nating hindi patas ang mundo, batid na nating hindi madali ang buhay ngunit kadalasan tayo rin ang nagiging dahilan upang humirap ito ng husto.

Hinahanap natin ang kapalarang tila ayaw magpahagilap.

Gutom tayo sa kasiyahan kahit busog tayo sa bagay na materyal.

Lahat ng nais nating malaman ay nasa teknolohiya ngunit nakapagatatakang marami pa rin ang walang alam dahil hindi pursigidong may malaman.

Ipinagpapalit natin ang pangangailangan para sa pangsariling interes at kagustuhan.

At sa kagustuhang makibagay sa mundong kanyang kinabibilangan, ang tao'y nagiging bihasa sa pagpapanggap kahit labag sa kanyang kalooban.

Kahit anong gawin bahagi na ng daigdig ang kahirapan, digmaan, diskriminasyon, alipin, pagmamalabis, kagutuman, kasakiman, kaguluhan at kamatayan. Marami na ang nagtangkang ito'y baguhin at pigilan ngunit gaya ng ulan at baha noong panahon ni Noah, 'di rin mapipigilan ang pagragasa at pagkalat nito sa mundo.

Sa patuloy na pag-ilanlang paitaas ng makapangyarihan at mayayaman ay ang 'di maitatangging paglaganap ng kahirapan at kagutuman, kabi-kabila ang karahasan at digmaan, 'di maipaliwanag na delubyo ng kalikasan, at ang pagsulpot ng mga karamdamang tila walang kalunasan. Kung nalalapit na nga ang araw ng paghuhusga ay walang sinumang tiyak na makapagsasabi ngunit iba na nga ang mundo kaysa dati at hindi ito ang kaganapan sa mundong gusto nating MANGYARI.

Datapwa't marami na ang nagmagalaing at nagprediksyong malapit na nga ang katapusan ng mundo at huhusgahan na ang mga tao ayon sa kasalanan nito ngunit nananatiling lahat ng pagpapahayag na ito ay bigo at palso. Walang pa ring makapagpapahayag kung kailan ang ating katapusan. Sabi nga, bigla itong darating sa panahong 'di mo alam at inaasahan, gaya ng magnanakaw na may dalang elemento ng sorpresa. Sa dami na ng kasalanan ng tao, kasalanang lampas pa siguro sa inaasahan nating lahat, maari na marahil na muling malipol ang tao kasama ng kanyang mga kabuktutan at kasalanan upang tayo'y magbigay daan sa bagong henerasyong walang muwang sa korapsyon, sa kapalaluan, sa kasakiman at sa kapangyarihan.

Upang mapalitan na ang umiitim na kulay ng mundo.