Monday, January 11, 2016

Hindi Ako Nawala, Hindi Mo lang Ako Hinanap



Hindi ako nawala.
Dahil ang tinig ko'y nasa maraming pilipinong dumadaing
ng lungkot, ng pagluluksa,
ng pagkayamot, ng pagkadismaya,
ng pagkamanhid, ng pagkasawa,
ng pagkainip at ng kawalan ng pag-asa.


Hindi ako nawala.
Dahil ang presensiya ko'y nasa bawat pilipinong
bumabangon sa bawat umagang sagad sa pagsubok at hamon,
iminumulat ang mga mata sa kabila ng kadiliman na kanyang nakikita,
nagpapagal para sa iilang pisong magtatawid sa kanyang maghapon,
nagdiriwang ng kalayaaan at kasarinlan ngunit itatangging siya'y nakakahon.


Hindi ako nawala.
Dahil ang mga hinaing ko'y nakalimbag
(minsan) sa mga pahina ng librong hindi naman aklat,
nasa leksyon ng kasaysayang hindi naman natin inaral,
nasa lisya at isip (lang) ng mamamahayag na hindi naman naihayag,
at nasa ipinaglaban ng mga bayaning hindi naman (totoong) dinakila.


Hindi ako nawala.
Dahil ang nais kong isulat ay matagal nang nakahayag at mababasa
sa mga dokumentaryong hindi nabibigyan ng pansin at pakialam,
sa mga librong inaagiw at inaamag sa pampublikong aklatan,
sa mga pahina ng pahayagang nilalaos ng teknolohiya,
at sa mga boses ng iilang pilipinong desperado sa kaunlaran.


Hindi ako nawala.
Dahil ang wangis ko'y dismayado't iyong makikita
na nakamasid sa Silangan kung saan sumisikat ang may kapangyarihan,
na nakatungo sa Timog kung saan nasa nakatanghod ang patay-gutom at api-apihan,
na umiiling na nasa direksiyon ng Hilaga kung saan naroon ang tugatog ng mga hangal,
sa Kanluran inutil na minamalas ang paglubog ng araw kasabay ng lahat ng kapag-asahan.


Hindi ako nawala, hindi mo lang ako hinanap.
Dahil ng mga sandali'y tayo'y magkasama hindi mo naman ako binigyang importansiya. Tila ang mahalaga sa'yo ay ang mga huwad na ngiti at tawa na iginagawad sa 'yo ng gumagalaw na larawan na lumalason sa iyong isipan. Samantalang ikaw ay naglilibang batid ko ring pilit mong ikinukubli ang alingasaw ng nabubulok mong kamalayan sa pamamagitan ng mahalimuyak na samyo ng iyong walang pakundangang pagkukunwari.

Kalam ang iyong sikmura at kamalayan ngunit pinupunan mo ito ng mga kaalamang nagpapalusog ng iyong kahungkagan. Kung bakit hindi mo sinusubukang tikman ang pagkaing wasto at may sustansiya upang mabusog ang 'yong pagkatao't kaisipan ay hindi ko alam.

Sinasabi mong ako'y nawala pero ang totoo'y hindi mo naman ako hinanap. Hindi mo noon inalintana ang bulong kong tila sigaw na sa karamihan na dumadagundong sa lakas kung ikaw lang sana ay may pakialam. Minabuti mong pakinggan ang halinghing ng maimpluwensiyang mga makabagong imbensiyon kaysa marinig ang daing ng minaltratong biktima ng karahasan. Nasa harap mo ako ngunit hindi mo ako natanaw dahil binubulag ka ng kislap ng makamundong teknolohiyang iyong pinagpaparausan.


Kung ang nais mo lang ay marinig mula sa akin
na kuminis at pumuti na ang 'yong kutis,
na makisig ang hubog ng 'yong karakas,
na magara ang magarbo mong suot na kasuotan,
na mukhang masarap ang ipinaskil mong pagkaing nasa larawan.

Kung ang nais mo lang ay hangaan kita dahil sa bagong bili mong overpriced na gadget o kasangkapan o kainggitan kita dahil sa mga disyerto, karagatan o may niyebeng lugar na 'yong pinuntahan.
Hindi ako nawawala, 'wag mo na akong hanapin.

2 comments:

  1. ganda :) ang daming nabuong imahe at senaryo sa aking isip habang binabasa ko ito :)

    ReplyDelete
  2. ang ganda nito. goosebumps. damang-dama ko ang mga aninong gumagalaw sa bawat himay ng mga linya. umaapaw sa saya at sa lungkot. masayang marinig ang talinhaga sa likod ng malulungkot na kwento.

    pagpalain ka.

    ReplyDelete