Poor ba Us?

'Wag kang magtawa. 'Yan talaga ang titulo ng artikulong ito. Uso ngayon ang ganyang uri ng pananalita at pakikipag-usap lalo na sa mga kabataan baka nga ginagamit mo rin 'yan sa pakikipag-text sa iyong mga kaibigan. Literal na taglish.

Nakakabobong pangungusap. Nakakabobong tanong. Bakit ba kasi kailangan pang itanong kung mahirap tayo eh alam naman ng lahat na ang Pilipinas ay kabilang sa third world country, developing country o sa madaling sabi: Mahirap na bansa. Sa katunayan ayon sa nakalap na impormasyon ng International Monetary Fund ang Pilipinas ang ikalimapu't-lima sa listahan ng pinakamahihirap na bansa sa mundo at ikalabing-anim naman tayo sa buong Asya.
Mahirap nga siguro tayo dahil may mga data at ebidensiya na nagpapatunay na tayo'y isang mahirap na bansa at wala naman sigurong kokontra at aapela pa usaping ito.

At dahil mahirap nga tayo ang budget ng bawat kongresista sa kongreso sa kanilang pork barrel fund ay umaabot sa 70 - 100 milyong piso lang at ang atin namang bawat senador ay may tigda-dalawang milyong pisong pwedeng gastusin para sa kapakanan ng sambayanang Pilipino. Mahirap pa tayo niyan. Pero minsan napapaisip din ako't nagtatanong; ilang opisyal at nanunungkulan na ba sa gobyerno halal man o hindi ang mahirap? Halos lahat sila ay multi-milyonaryo; maging alkalde, bise-alkalde, konsehal, kongresista, senador, mga kalihim at iba pa.

Kahit na hindi tayo mayamang bansa kaya nating gumastos ng 600 milyong piso sa isang kalsada lang na may habang 5.1 kilometro - aba ito 'na yata ang pinakamahal na highway sa buong mundo! Sino rin bang bansa ang magsasabing mahirap tayo eh bumilib nga sila nang gumastos ang ating mga opisyal ng gobyerno ng halagang $20,000 sa di-umano'y isang simpleng kainan lang sa Le Cirque sa New York kesehodang i-tag tayong 3rd World Country ng makapangyarihang mga bansa.

Kahit mahirap tayo hindi rin naman pahuhuli ang mga Pinoy pagdating sa mga bagong gadget tulad ng iPhone, iPad, Android tablets, DLSR Camera, Home theater, LCD TV's, etc. na kahit kari-release pa lang ang modelo ay kaagad na mayroon tayo nito o di kaya'y matiyagang pag-iipunan o babayaran ito ng labingdalawang buwan sa bangko maski na halos barya na lang ang maiuuwing sweldo sa pamilya. Kahit nga kalalabas pa lang ng isang bagong modelong sasakyan ay agad-agad na mayroon kang makikita sa lansangan ng Kamaynilaan. Haha. Mahirap pa tayo niyan.

Ang isa pang hinahangaan ng mga dayuhan sa'tin kahit na mahirap tayo ay ang patuloy na paglago ng bilang ng mayroong celphone sa 'tin, na sa populasyon nating mahighit 90 milyon, 50 milyon dito ay aktibong nagti-text at katumbas nito ay average na 400 milyong text sa loob lang ng isang araw! At may pagkakataon pa ngang umaabot ito ng 1.3 bilyong text tuwing araw ng Bagong Taon. Binansagan nga tayong "Text capital of the world" dahil dito. Kung gaano kabilis ang pagdami ng celphone users sa'tin ganun' din kabilis ang paglago ng bilang ng internet users sa 'Pinas sa katunayan mayroon tayong 18 milyon account na aktibo sa Facebook. Partida, mahirap pa tayo niyan.

Hindi man tayo mayaman na bansa ay lintek naman ang budget natin sa bawat departamento ng gobyerno ~ Hundred (B)Million! Sa katunayan sa laki ng budget natin nagiging source pa nga ito ng pangungurakot ng maraming opisyal ng pamahalaan. At ang pocket money ng mga opisyal na ito kung sila'y may tungkulin na dapat gampanan sa abroad ay million dollars. Anong sinabi ng mayayamang bansa sa 'tin?
Maganda sigurong pagdiskusyunan at sabihin na: hangga't mayroong kinukulimbat at kinukupit sa pera ng bayan ay 'wag tayong maniniwalang mahirap ang Pilipinas.

Marami mang hikahos sa karamihan ng mga Pilipino can afford pa rin ang mga ito na bumili ng yosi (na may halagang dalawang piso ang isa ~ pinambili na lang sana ng tinapay), pila-pila ang nagsisitayaan sa lotto lalo na 'pag umabot na sa daang milyong piso ang premyo ~ na ang halagang ginagasta dito ay sana'y ipinambili ng isang kilong bigas. 'Wag sabihing tumataya para makatulong sa mahihirap ~ kalokohan 'yan. Idagdag na rin natin ang pagdami ng bumibili ng shabu kahit na ang halaga nito'y mas mataas pa sa ginto na umaabot sa limang libong piso ang isang gramo! Ang mga small time naman ay hindi pahuhuli dahil limampung piso ang isang teabag ~ Paano pa kaya kung mayaman tayo?

Hindi mo ba pansin ang pagdami ng mamimili sa tuwing weekend sa mga Mall, Divisoria, 168, Greenhills at iba pa? Lalo na sa tuwing may SALE ang higanteng SM Supermalls na halos hindi na gumagalaw ang sasakyan sa labas ng establisimyento sa dami ng gustong magpark at masamantala ang "minsanang" SALE na ito. Hindi ka na nga rin halos makaupo sa upuan ng sinehan sa tuwing may bagong palabas na malupit na Hollywood Movies, mapa-3D man ito o hindi. At pagkatapos mag-malling siyempre kakain sa mga overpriced na fastfood o sa overpriced na kape, na sa dami rin ng mga kakain ay hindi ka agad makakahanap ng available na upuan. Kung minsan tuloy tinatanong ko ang sarili ko kung mahirap nga ba ang 'Pinas.

Sa tuwing may okasyon lalo na kung piyesta ay malupit din maghanda ang mga Pinoy; handaang makapagpapakain ng aabot sa halos isandaang katao. Naisip mo ba kung gaano kalaki ang ginastos sa isang araw lang? Na mabuti sana kung ang halagang ito ay galing sa sobrang pera nila. Balidoso at balidosa na rin ang mga Pinoy ~ naglevel-up na ika nga. Dahil kahit na malaking halaga ang gagastusin para sa pagpapaputi sa mahal ng presyo ng glutathione pikit-mata natin itong binibili para lang makamit ang inaasam na kulay. At daang-libo man ang halaga ng pagpaparetoke, operasyon o pagpapaganda (ang gusto mong itawag) sa mga katulad ng clinic nina Belo o Calayan, papatusin ito ng marami dahil importante ito para sa kanila. Sus, kahirapan ba 'yan?!

Mahilig din maglibang ang Pinoy kahit na mahirap lang dahil tuwing summer kahit saang resort ka magpunta beach man 'yan o swimming pool sa Boracay, Cebu, Palawan, Cavite, Olongapo, Pampanga, Batanggas o Bulacan man 'yan asahan mong puno ito ng mga tao! Mas lalo sigurong masikip ang mga resort na 'yan kung higit na mayaman tayo. Isang uri din ng paglilibang ang pagtangkilik ng mga Pinoy sa foreign artists na gaya nina David Archuleta, David Cook, Taylor Swift, Rihanna, Neyo, Miley Cyrus, Kenny G, Justin Bieber at kahit nga Korean Pop group pinatos na natin; at kahit na halagang limang libo, sampung libo o labing-limang pisong halaga ng tiket ay Sold-out! Mukha ng kahirapan.

At dahil taliwas ang gawi ng mga Pinoy sa tanong na: Poor ba us? Ibahin natin ang tanong at sa pagkakataong ito itatama at itatagalog natin ang tanong: Mayaman ba ang Pilipinas at mga Pilipino?
Hindi. Pero mayabang tayo. 'Di ba nga madalas nating sabihin na: I'm proud to be Filipino!