Marami ang nagsasabing may mabuting benepisyo sa bansa ang APEC pero
wala naman ni isang netizen ang nagbibigay ng komprehensibo at
kongkretong paliwanag kung paano nga ba nakikinabang ang maliliit na
mamamayan sa tuwing may nagaganap na pagpupulong sa APEC.
Maari
ngang may advantage ang APEC sa ekonomiya natin subalit meron din namang
negatibong epekto ito sa bansa kabilang na sa naapektuhan nito ang
maliliit nating magsasaka at mangingisda.
Sa simula pa lang ay
kasama na sa naging paksa ng APEC ang Tariff Reduction. During 90’s may
mga rate of duty pa na umaabot sa 30% hanggang 50% pero dahil sa
agreement ng mga bansang kabilang sa APEC wala na ito. Ang existing na
tariff rate na lang sa Adwana ay naglalaro sa 1% hanggang 10% na lang
marami na nga ring 0% ang tariff rate – at ang dahilan daw rito ay ang
kinakailangang pagsabay ng bansa bilang globally competitive country.
Sa maliit na bansang tulad ng Pilipinas, malaking halaga ang nawawala
sa kaban ng bayan sa pagpapatupad ng tariff reductions, huwag muna
nating isama ang talamak na korapsyon sa Adwana na hindi kailanman
mawawala. Halimbawa, ang dating binabayarang customs duty na
Php1,000,000 kada container ay nagiging mahigit sa Php100,000 na lang o
mas mababa pa (dahil sa APEC). Ito rin ang dahilan kung bakit palaging
may deficit at short sa target ang Bureau of Customs taon-taon. Sa
pagbaba ng buwis sa Adwana naramdaman ba natin na bumaba rin ang halaga
ng maraming pangunahing produkto ng bansa? Ewan.
Malinaw na
bilyong piso kada buwan ang nabawas sa kita ng Bureau of Customs simula
nang magkaroon ng tariff reduction pero (halos) hindi ito naramdaman ng
maliliit na mamamayan at malinaw rin na ang malalaking negosyante ang
nakinabang dahil dito.
Sa pagbaba nang koleksyon ng Adwana,
struggling ang pamahalaan sa kung papaano at sa kung saan makakakuha ng
perang pangtustos sa lumalaking gastos ng bansa. Dahil higit na madami
ang import natin kaysa export nalalagay tayo sa hindi magandang
sitwasyon, hindi tayo makasabay sa sinasabing ‘globally competitive’,
hindi naging advantage sa atin ang APEC.
Isa pang naging dagok
sa ekonomiya at sa sektor ng magsasaka at mangingisda na maraming
imported na produkto ang nawalan ng restriction at naging freely
importable, at ang maluluwag na pag-iisue ng Import Permits ng DA, BPI,
BFAR sa inaangkat na agricultural at aquatic products tulad ng mga gulay
na patatas, sibuyas, bawang, atbp. maniniwala ka ba na maraming isda sa
palengke ay imported mula sa bansang Taiwan at China? At kung hindi pa
pumutok at nas-sensationalize ang isyu tungkol dito malamang na patuloy
lang sa pananamantala ang mapagsamantalang negosyante.
Ang dapat
sana na pagpapalakas sa industriya ng Agrikultura at Pangingisda upang
makapag-export man lang tayo ng agri products (at sumabay sa APEC ekek)
ay tila hindi nangyayari. Ang masaklap pa ay ipinagmamalaki ng kahit na
sinong nanunungkulan sa gobyerno ang pag-iimport natin ng milyon-milyong
tonelada ng bigas sa bansang Vietnam, idagdag pa natin ang pagkukulang
sa ayuda ng pamahalaan sa ating magsasaka at mangingisda.
Wala na
ngang pondo para sa sektor ng magsasaka nagkaroon pa ng bogus na pondo
para sa agrikultura na tinawag nilang Fertilizer Scam na alam ng lahat
na nauwi sa korapsyon.
Dahil nakadepende ang maraming negosyante
sa mababang taripa ng kanilang commodity hindi naging progresibo ang
ating produksyon, nag-iimport na lang tayo ng finished products na
ibinebenta nang direkta sa supermarket, grocery at palengke; iilang
pabrika lang ba ang nagma-manufacture ng damit, tsinelas, sapatos, at
iba pa? At bakit nga naman sila magtatayo ng pabrika kung mas mababa ang
cost ng imports kesa mag-manufacture nito?
Sa pagtatapos ng
APEC, malamang na marami ang napag-usapan pero sana kasama sa
napag-usapan ang pagpapalawig at pagpapalakas ng hindi lang ng BPO
Industry kundi pati ‘yung mga pobreng nagbibigay sa atin ng pagkain sa
ating hapag-kainan. Hindi lang naman teknolohiya ang kailangan ng
bansang ito.
No comments:
Post a Comment